Aller au contenu

Conjugaison:espagnol/enmendar

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en espagnol
enmendar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

enmendar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Présent
(yo)   enmiendo [enˈmjen.do]
(tú/vos
ou (vos) 
 enmiendas
 enmendás
[enˈmjen.das]
[en.menˈdas]
(él/ella/Ud.  enmienda [enˈmjen.da]
(nosostros-as)   enmendamos [en.menˈda.mos]
(vosostros-as/os  enmendáis [en.menˈdai̯s]
(ellos-as/Uds.  enmiendan [enˈmjen.dan]
Passé composé
(yo)   he enmendado [e en.menˈda.ðo]
(tú/vos  has enmendado [as en.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  ha enmendado [a en.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hemos enmendado [ˈe.mos en.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os  habéis enmendado [a.ˈβejs en.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  han enmendado [an en.menˈda.ðo]
Imparfait
(yo)   enmendaba [en.menˈda.βa]
(tú/vos  enmendabas [en.menˈda.βas]
(él/ella/Ud.  enmendaba [en.menˈda.βa]
(nosostros-as)   enmendábamos [en.menˈda.βa.mos]
(vosostros-as/os  enmendabais [en.menˈda.βai̯s]
(ellos-as/Uds.  enmendaban [en.menˈda.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había enmendado [a.ˈβi.a en.menˈda.ðo]
(tú/vos  habías enmendado [a.ˈβi.as en.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  había enmendado [a.ˈβi.a en.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   habíamos enmendado [a.ˈβi.a.mos en.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os  habíais enmendado [a.ˈβi.ajs en.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  habían enmendado [a.ˈβi.an en.menˈda.ðo]
Passé simple
(yo)   enmendé [en.menˈde]
(tú/vos  enmendaste [en.menˈdas.te]
(él/ella/Ud.  enmendó [en.menˈdo]
(nosostros-as)   enmendamos [en.menˈda.mos]
(vosostros-as/os  enmendasteis [en.menˈdas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.  enmendaron [en.menˈda.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube enmendado [ˈu.βe en.menˈda.ðo]
(tú/vos  hubiste enmendado [u.ˈβi.ste en.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  hubo enmendado [ˈu.βo en.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubimos enmendado [u.ˈβi.mos en.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hubisteis enmendado [u.ˈβi.stejs en.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieron enmendado [u.ˈβje.ɾon en.menˈda.ðo]
Futur simple
(yo)   enmendaré [en.men.daˈɾe]
(tú/vos  enmendarás [en.men.daˈɾas]
(él/ella/Ud.  enmendará [en.men.daˈɾa]
(nosostros-as)   enmendaremos [en.men.daˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  enmendaréis [en.men.daˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  enmendarán [en.men.daˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré enmendado [a.ˈβɾe en.menˈda.ðo]
(tú/vos  habrás enmendado [a.ˈβɾas en.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  habrá enmendado [a.ˈβɾa en.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   habremos enmendado [a.ˈβɾe.mos en.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os  habréis enmendado [a.ˈβɾejs en.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrán enmendado [a.ˈβɾan en.menˈda.ðo]

Conditionnel

[modifier le wikicode]
Présent
(yo)   enmendaría [en.men.daˈɾi.a]
(tú/vos  enmendarías [en.men.daˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  enmendaría [en.men.daˈɾi.a]
(nosostros-as)   enmendaríamos [en.men.daˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  enmendaríais [en.men.daˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.  enmendarían [en.men.daˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría enmendado [a.ˈβɾi.a en.menˈda.ðo]
(tú/vos  habrías enmendado [a.ˈβɾi.as en.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  habría enmendado [a.ˈβɾi.a en.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   habríamos enmendado [a.ˈβɾi.a.mos en.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os  habríais enmendado [a.ˈβɾi.ajs en.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrían enmendado [a.ˈβɾi.an en.menˈda.ðo]

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   enmiende [en.ˈmjen.de]
(tú/vos
ou (vos) 
 enmiendes
 enmendés
[en.ˈmjen.des]
[en.menˈdes]
(él/ella/Ud.  enmiende [en.ˈmjen.de]
(nosostros-as)   enmendemos [en.menˈde.mos]
(vosostros-as/os  enmendéis [en.menˈdei̯s]
(ellos-as/Uds.  enmienden [en.ˈmjen.den]
Passé composé
(yo)   haya enmendado [ˈa.ja en.menˈda.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas enmendado
 hayás enmendado
[ˈa.jas en.menˈda.ðo]
[a.ˈjas en.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  haya enmendado [ˈa.ja en.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hayamos enmendado [a.ˈja.mos en.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hayáis enmendado [a.ˈjajs en.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hayan enmendado [ˈa.jan en.menˈda.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   enmendara [en.menˈda.ɾa]
(tú/vos  enmendaras [en.menˈda.ɾas]
(él/ella/Ud.  enmendara [en.menˈda.ɾa]
(nosostros-as)   enmendáramos [en.menˈda.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  enmendarais [en.menˈda.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.  enmendaran [en.menˈda.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera enmendado [u.ˈβje.ɾa en.menˈda.ðo]
(tú/vos  hubieras enmendado [u.ˈβje.ɾas en.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiera enmendado [u.ˈβje.ɾa en.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos enmendado [u.ˈβje.ɾa.mos en.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hubierais enmendado [u.ˈβje.ɾajs en.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieran enmendado [u.ˈβje.ɾan en.menˈda.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   enmendase [en.menˈda.se]
(tú/vos  enmendases [en.menˈda.ses]
(él/ella/Ud.  enmendase [en.menˈda.se]
(nosostros-as)   enmendásemos [en.menˈda.se.mos]
(vosostros-as/os  enmendaseis [en.menˈda.sei̯s]
(ellos-as/Uds.  enmendasen [en.menˈda.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese enmendado [u.ˈβje.se en.menˈda.ðo]
(tú/vos  hubieses enmendado [u.ˈβje.ses en.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiese enmendado [u.ˈβje.se en.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos enmendado [u.ˈβje.se.mos en.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hubieseis enmendado [u.ˈβje.sejs en.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubiesen enmendado [u.ˈβje.sen en.menˈda.ðo]
Futur
(yo)   enmendare [en.menˈda.ɾe]
(tú/vos  enmendares [en.menˈda.ɾes]
(él/ella/Ud.  enmendare [en.menˈda.ɾe]
(nosostros-as)   enmendáremos [en.menˈda.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  enmendareis [en.menˈda.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  enmendaren [en.menˈda.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere enmendado [u.ˈβje.ɾe en.menˈda.ðo]
(tú/vos  hubieres enmendado [u.ˈβje.ɾes en.menˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiere enmendado [u.ˈβje.ɾe en.menˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos enmendado [u.ˈβje.ɾe.mos en.menˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hubiereis enmendado [u.ˈβje.ɾejs en.menˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieren enmendado [u.ˈβje.ɾen en.menˈda.ðo]
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 enmienda
 enmendá
[enˈmjen.da]
[en.menˈda]
(usted)   enmiende [enˈmjen.de]
(nosostros-as)   enmendemos [en.menˈde.mos]
(vosostros-as)   enmendad [en.menˈdað]
(ustedes)   enmienden [enˈmjen.den]