Conjugaison:espagnol/angustiar

Conjugaison en espagnol
angustiar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

angustiar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	angustiar	[aŋ.gusˈtjaɾ]	haber	angustiado	[aˌβeɾ aŋ.gusˈtja.ðo]
Gérondif	angustiando	[aŋ.gusˈtjan̪.do]	habiendo	angustiado	[aˌβjen.do aŋ.gusˈtja.ðo]
Participe passé	angustiado	[aŋ.gusˈtja.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   angustio [aŋˈgus.tjo] (tú/vos)  ou (vos)   angustias  angustiás [aŋˈgus.tjas] [aŋ.gusˈtjas] (él/ella/Ud.)   angustia [aŋˈgus.tja] (nosostros-as)   angustiamos [aŋ.gusˈtja.mos] (vosostros-as/os)   angustiáis [aŋ.gusˈtjai̯s] (ellos-as/Uds.)   angustian [aŋˈgus.tjan]	Passé composé (yo)   he angustiado [e aŋ.gusˈtja.ðo] (tú/vos)   has angustiado [as aŋ.gusˈtja.ðo] (él/ella/Ud.)   ha angustiado [a aŋ.gusˈtja.ðo] (nosotros-as)   hemos angustiado [ˈe.mos aŋ.gusˈtja.ðo] (vosotros-as/os)   habéis angustiado [a.ˈβejs aŋ.gusˈtja.ðo] (ellos-as/Uds.)   han angustiado [an aŋ.gusˈtja.ðo]
Imparfait (yo)   angustiaba [aŋ.gusˈtja.βa] (tú/vos)   angustiabas [aŋ.gusˈtja.βas] (él/ella/Ud.)   angustiaba [aŋ.gusˈtja.βa] (nosostros-as)   angustiábamos [aŋ.gusˈtja.βa.mos] (vosostros-as/os)   angustiabais [aŋ.gusˈtja.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   angustiaban [aŋ.gusˈtja.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había angustiado [a.ˈβi.a aŋ.gusˈtja.ðo] (tú/vos)   habías angustiado [a.ˈβi.as aŋ.gusˈtja.ðo] (él/ella/Ud.)   había angustiado [a.ˈβi.a aŋ.gusˈtja.ðo] (nosotros-as)   habíamos angustiado [a.ˈβi.a.mos aŋ.gusˈtja.ðo] (vosotros-as/os)   habíais angustiado [a.ˈβi.ajs aŋ.gusˈtja.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían angustiado [a.ˈβi.an aŋ.gusˈtja.ðo]
Passé simple (yo)   angustié [aŋ.gusˈtje] (tú/vos)   angustiaste [aŋ.gusˈtjas.te] (él/ella/Ud.)   angustió [aŋ.gusˈtjo] (nosostros-as)   angustiamos [aŋ.gusˈtja.mos] (vosostros-as/os)   angustiasteis [aŋ.gusˈtjas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   angustiaron [aŋ.gusˈtja.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube angustiado [ˈu.βe aŋ.gusˈtja.ðo] (tú/vos)   hubiste angustiado [u.ˈβi.ste aŋ.gusˈtja.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo angustiado [ˈu.βo aŋ.gusˈtja.ðo] (nosotros-as)   hubimos angustiado [u.ˈβi.mos aŋ.gusˈtja.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis angustiado [u.ˈβi.stejs aŋ.gusˈtja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron angustiado [u.ˈβje.ɾon aŋ.gusˈtja.ðo]
Futur simple (yo)   angustiaré [aŋ.gus.tjaˈɾe] (tú/vos)   angustiarás [aŋ.gus.tjaˈɾas] (él/ella/Ud.)   angustiará [aŋ.gus.tjaˈɾa] (nosostros-as)   angustiaremos [aŋ.gus.tjaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   angustiaréis [aŋ.gus.tjaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   angustiarán [aŋ.gus.tjaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré angustiado [a.ˈβɾe aŋ.gusˈtja.ðo] (tú/vos)   habrás angustiado [a.ˈβɾas aŋ.gusˈtja.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá angustiado [a.ˈβɾa aŋ.gusˈtja.ðo] (nosotros-as)   habremos angustiado [a.ˈβɾe.mos aŋ.gusˈtja.ðo] (vosotros-as/os)   habréis angustiado [a.ˈβɾejs aŋ.gusˈtja.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán angustiado [a.ˈβɾan aŋ.gusˈtja.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   angustiaría [aŋ.gus.tjaˈɾi.a] (tú/vos)   angustiarías [aŋ.gus.tjaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   angustiaría [aŋ.gus.tjaˈɾi.a] (nosostros-as)   angustiaríamos [aŋ.gus.tjaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   angustiaríais [aŋ.gus.tjaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   angustiarían [aŋ.gus.tjaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría angustiado [a.ˈβɾi.a aŋ.gusˈtja.ðo] (tú/vos)   habrías angustiado [a.ˈβɾi.as aŋ.gusˈtja.ðo] (él/ella/Ud.)   habría angustiado [a.ˈβɾi.a aŋ.gusˈtja.ðo] (nosotros-as)   habríamos angustiado [a.ˈβɾi.a.mos aŋ.gusˈtja.ðo] (vosotros-as/os)   habríais angustiado [a.ˈβɾi.ajs aŋ.gusˈtja.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían angustiado [a.ˈβɾi.an aŋ.gusˈtja.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   angustie [aŋ.ˈgus.tje] (tú/vos)  ou (vos)   angusties  angustiés [aŋ.ˈgus.tjes] [aŋ.gusˈtjes] (él/ella/Ud.)   angustie [aŋ.ˈgus.tje] (nosostros-as)   angustiemos [aŋ.gusˈtje.mos] (vosostros-as/os)   angustiéis [aŋ.gusˈtjei̯s] (ellos-as/Uds.)   angustien [aŋ.ˈgus.tjen]	Passé composé (yo)   haya angustiado [ˈa.ja aŋ.gusˈtja.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas angustiado  hayás angustiado [ˈa.jas aŋ.gusˈtja.ðo] [a.ˈjas aŋ.gusˈtja.ðo] (él/ella/Ud.)   haya angustiado [ˈa.ja aŋ.gusˈtja.ðo] (nosotros-as)   hayamos angustiado [a.ˈja.mos aŋ.gusˈtja.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis angustiado [a.ˈjajs aŋ.gusˈtja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan angustiado [ˈa.jan aŋ.gusˈtja.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   angustiara [aŋ.gusˈtja.ɾa] (tú/vos)   angustiaras [aŋ.gusˈtja.ɾas] (él/ella/Ud.)   angustiara [aŋ.gusˈtja.ɾa] (nosostros-as)   angustiáramos [aŋ.gusˈtja.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   angustiarais [aŋ.gusˈtja.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   angustiaran [aŋ.gusˈtja.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera angustiado [u.ˈβje.ɾa aŋ.gusˈtja.ðo] (tú/vos)   hubieras angustiado [u.ˈβje.ɾas aŋ.gusˈtja.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera angustiado [u.ˈβje.ɾa aŋ.gusˈtja.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos angustiado [u.ˈβje.ɾa.mos aŋ.gusˈtja.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais angustiado [u.ˈβje.ɾajs aŋ.gusˈtja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran angustiado [u.ˈβje.ɾan aŋ.gusˈtja.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   angustiase [aŋ.gusˈtja.se] (tú/vos)   angustiases [aŋ.gusˈtja.ses] (él/ella/Ud.)   angustiase [aŋ.gusˈtja.se] (nosostros-as)   angustiásemos [aŋ.gusˈtja.se.mos] (vosostros-as/os)   angustiaseis [aŋ.gusˈtja.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   angustiasen [aŋ.gusˈtja.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese angustiado [u.ˈβje.se aŋ.gusˈtja.ðo] (tú/vos)   hubieses angustiado [u.ˈβje.ses aŋ.gusˈtja.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese angustiado [u.ˈβje.se aŋ.gusˈtja.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos angustiado [u.ˈβje.se.mos aŋ.gusˈtja.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis angustiado [u.ˈβje.sejs aŋ.gusˈtja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen angustiado [u.ˈβje.sen aŋ.gusˈtja.ðo]
Futur (yo)   angustiare [aŋ.gusˈtja.ɾe] (tú/vos)   angustiares [aŋ.gusˈtja.ɾes] (él/ella/Ud.)   angustiare [aŋ.gusˈtja.ɾe] (nosostros-as)   angustiáremos [aŋ.gusˈtja.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   angustiareis [aŋ.gusˈtja.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   angustiaren [aŋ.gusˈtja.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere angustiado [u.ˈβje.ɾe aŋ.gusˈtja.ðo] (tú/vos)   hubieres angustiado [u.ˈβje.ɾes aŋ.gusˈtja.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere angustiado [u.ˈβje.ɾe aŋ.gusˈtja.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos angustiado [u.ˈβje.ɾe.mos aŋ.gusˈtja.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis angustiado [u.ˈβje.ɾejs aŋ.gusˈtja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren angustiado [u.ˈβje.ɾen aŋ.gusˈtja.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   angustia  angustiá [aŋˈgus.tja] [aŋ.gusˈtja] (usted)   angustie [aŋˈgus.tje] (nosostros-as)   angustiemos [aŋ.gusˈtje.mos] (vosostros-as)   angustiad [aŋ.gusˈtjað] (ustedes)   angustien [aŋˈgus.tjen]