Conjugaison:espagnol/constar

Conjugaison en espagnol
constar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

constar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	constar	[ko(n)sˈtaɾ]	haber	constado	[aˌβeɾ ko(n)sˈta.ðo]
Gérondif	constando	[ko(n)sˈtan̪.do]	habiendo	constado	[aˌβjen.do ko(n)sˈta.ðo]
Participe passé	constado	[ko(n)sˈta.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   consto [ˈko(n)s.to] (tú/vos)  ou (vos)   constas  constás [ˈko(n)s.tas] [ko(n)sˈtas] (él/ella/Ud.)   consta [ˈko(n)s.ta] (nosostros-as)   constamos [ko(n)sˈta.mos] (vosostros-as/os)   constáis [ko(n)sˈtai̯s] (ellos-as/Uds.)   constan [ˈko(n)s.tan]	Passé composé (yo)   he constado [e ko(n)sˈta.ðo] (tú/vos)   has constado [as ko(n)sˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   ha constado [a ko(n)sˈta.ðo] (nosotros-as)   hemos constado [ˈe.mos ko(n)sˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habéis constado [a.ˈβejs ko(n)sˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   han constado [an ko(n)sˈta.ðo]
Imparfait (yo)   constaba [ko(n)sˈta.βa] (tú/vos)   constabas [ko(n)sˈta.βas] (él/ella/Ud.)   constaba [ko(n)sˈta.βa] (nosostros-as)   constábamos [ko(n)sˈta.βa.mos] (vosostros-as/os)   constabais [ko(n)sˈta.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   constaban [ko(n)sˈta.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había constado [a.ˈβi.a ko(n)sˈta.ðo] (tú/vos)   habías constado [a.ˈβi.as ko(n)sˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   había constado [a.ˈβi.a ko(n)sˈta.ðo] (nosotros-as)   habíamos constado [a.ˈβi.a.mos ko(n)sˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habíais constado [a.ˈβi.ajs ko(n)sˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían constado [a.ˈβi.an ko(n)sˈta.ðo]
Passé simple (yo)   consté [ko(n)sˈte] (tú/vos)   constaste [ko(n)sˈtas.te] (él/ella/Ud.)   constó [ko(n)sˈto] (nosostros-as)   constamos [ko(n)sˈta.mos] (vosostros-as/os)   constasteis [ko(n)sˈtas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   constaron [ko(n)sˈta.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube constado [ˈu.βe ko(n)sˈta.ðo] (tú/vos)   hubiste constado [u.ˈβi.ste ko(n)sˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo constado [ˈu.βo ko(n)sˈta.ðo] (nosotros-as)   hubimos constado [u.ˈβi.mos ko(n)sˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis constado [u.ˈβi.stejs ko(n)sˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron constado [u.ˈβje.ɾon ko(n)sˈta.ðo]
Futur simple (yo)   constaré [ko(n)s.taˈɾe] (tú/vos)   constarás [ko(n)s.taˈɾas] (él/ella/Ud.)   constará [ko(n)s.taˈɾa] (nosostros-as)   constaremos [ko(n)s.taˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   constaréis [ko(n)s.taˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   constarán [ko(n)s.taˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré constado [a.ˈβɾe ko(n)sˈta.ðo] (tú/vos)   habrás constado [a.ˈβɾas ko(n)sˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá constado [a.ˈβɾa ko(n)sˈta.ðo] (nosotros-as)   habremos constado [a.ˈβɾe.mos ko(n)sˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habréis constado [a.ˈβɾejs ko(n)sˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán constado [a.ˈβɾan ko(n)sˈta.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   constaría [ko(n)s.taˈɾi.a] (tú/vos)   constarías [ko(n)s.taˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   constaría [ko(n)s.taˈɾi.a] (nosostros-as)   constaríamos [ko(n)s.taˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   constaríais [ko(n)s.taˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   constarían [ko(n)s.taˈɾi.an]

Passé (yo)   habría constado [a.ˈβɾi.a ko(n)sˈta.ðo] (tú/vos)   habrías constado [a.ˈβɾi.as ko(n)sˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habría constado [a.ˈβɾi.a ko(n)sˈta.ðo] (nosotros-as)   habríamos constado [a.ˈβɾi.a.mos ko(n)sˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habríais constado [a.ˈβɾi.ajs ko(n)sˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían constado [a.ˈβɾi.an ko(n)sˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   conste [ˈko(n)s.te] (tú/vos)  ou (vos)   constes  constés [ˈko(n)s.tes] [ko(n)sˈtes] (él/ella/Ud.)   conste [ˈko(n)s.te] (nosostros-as)   constemos [ko(n)sˈte.mos] (vosostros-as/os)   constéis [ko(n)sˈtei̯s] (ellos-as/Uds.)   consten [ˈko(n)s.ten]	Passé composé (yo)   haya constado [ˈa.ja ko(n)sˈta.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas constado  hayás constado [ˈa.jas ko(n)sˈta.ðo] [a.ˈjas ko(n)sˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   haya constado [ˈa.ja ko(n)sˈta.ðo] (nosotros-as)   hayamos constado [a.ˈja.mos ko(n)sˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis constado [a.ˈjajs ko(n)sˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan constado [ˈa.jan ko(n)sˈta.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   constara [ko(n)sˈta.ɾa] (tú/vos)   constaras [ko(n)sˈta.ɾas] (él/ella/Ud.)   constara [ko(n)sˈta.ɾa] (nosostros-as)   constáramos [ko(n)sˈta.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   constarais [ko(n)sˈta.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   constaran [ko(n)sˈta.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera constado [u.ˈβje.ɾa ko(n)sˈta.ðo] (tú/vos)   hubieras constado [u.ˈβje.ɾas ko(n)sˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera constado [u.ˈβje.ɾa ko(n)sˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos constado [u.ˈβje.ɾa.mos ko(n)sˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais constado [u.ˈβje.ɾajs ko(n)sˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran constado [u.ˈβje.ɾan ko(n)sˈta.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   constase [ko(n)sˈta.se] (tú/vos)   constases [ko(n)sˈta.ses] (él/ella/Ud.)   constase [ko(n)sˈta.se] (nosostros-as)   constásemos [ko(n)sˈta.se.mos] (vosostros-as/os)   constaseis [ko(n)sˈta.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   constasen [ko(n)sˈta.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese constado [u.ˈβje.se ko(n)sˈta.ðo] (tú/vos)   hubieses constado [u.ˈβje.ses ko(n)sˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese constado [u.ˈβje.se ko(n)sˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos constado [u.ˈβje.se.mos ko(n)sˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis constado [u.ˈβje.sejs ko(n)sˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen constado [u.ˈβje.sen ko(n)sˈta.ðo]
Futur (yo)   constare [ko(n)sˈta.ɾe] (tú/vos)   constares [ko(n)sˈta.ɾes] (él/ella/Ud.)   constare [ko(n)sˈta.ɾe] (nosostros-as)   constáremos [ko(n)sˈta.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   constareis [ko(n)sˈta.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   constaren [ko(n)sˈta.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere constado [u.ˈβje.ɾe ko(n)sˈta.ðo] (tú/vos)   hubieres constado [u.ˈβje.ɾes ko(n)sˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere constado [u.ˈβje.ɾe ko(n)sˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos constado [u.ˈβje.ɾe.mos ko(n)sˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis constado [u.ˈβje.ɾejs ko(n)sˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren constado [u.ˈβje.ɾen ko(n)sˈta.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   consta  constá [ˈko(n)s.ta] [ko(n)sˈta] (usted)   conste [ˈko(n)s.te] (nosostros-as)   constemos [ko(n)sˈte.mos] (vosostros-as)   constad [ko(n)sˈtað] (ustedes)   consten [ˈko(n)s.ten]