escandalós
Apparence
Étymologie
[modifier le wikicode]- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
[modifier le wikicode]Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | escandalós \Prononciation ?\ |
escandalosos \Prononciation ?\ |
Féminin | escandalosa \Prononciation ?\ |
escandaloses \Prononciation ?\ |
escandalós \Prononciation ?\ masculin
Prononciation
[modifier le wikicode]- Barcelone (Espagne) : écouter « escandalós [Prononciation ?] »
Étymologie
[modifier le wikicode]Adjectif
[modifier le wikicode]Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | escandalós \eskanða'lus\ |
escandaloses \eskanða'lu.zes\ |
Féminin | escandalosa \eskanða'lu.zo̞\ |
escandalosas \eskanða'lu.zo̞s\ |
escandalós \eskanða'lus\ masculin (graphie normalisée)
- Scandaleux.
Èra l’ultim lop a aver encara escapat a l’escandalós empoisonament a l’estricnina.
— (Sèrgi Viauleu, Na Balfet)- C’était le dernier loup à avoir encore échappé au scandaleux empoisonement à la strychnine.
Prononciation
[modifier le wikicode]- Béarn (France) : écouter « escandalós [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références
[modifier le wikicode]- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage