Conjugaison:espagnol/interrogar

Conjugaison en espagnol
interrogar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

interrogar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	interrogar	[inte.roˈɡaɾ]	haber	interrogado	[aˌβeɾ inte.roˈɡa.ðo]
Gérondif	interrogando	[inte.roˈɡan̪.do]	habiendo	interrogado	[aˌβjen.do inte.roˈɡa.ðo]
Participe passé	interrogado	[inte.roˈɡa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   interrogo [inteˈro.ɡo] (tú/vos)  ou (vos)   interrogas  interrogás [inteˈro.ɡas] [inte.roˈɡas] (él/ella/Ud.)   interroga [inteˈro.ɡa] (nosostros-as)   interrogamos [inte.roˈɡa.mos] (vosostros-as/os)   interrogáis [inte.roˈɡai̯s] (ellos-as/Uds.)   interrogan [inteˈro.ɡan]	Passé composé (yo)   he interrogado [e inte.roˈɡa.ðo] (tú/vos)   has interrogado [as inte.roˈɡa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha interrogado [a inte.roˈɡa.ðo] (nosotros-as)   hemos interrogado [ˈe.mos inte.roˈɡa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis interrogado [a.ˈβejs inte.roˈɡa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han interrogado [an inte.roˈɡa.ðo]
Imparfait (yo)   interrogaba [inte.roˈɡa.βa] (tú/vos)   interrogabas [inte.roˈɡa.βas] (él/ella/Ud.)   interrogaba [inte.roˈɡa.βa] (nosostros-as)   interrogábamos [inte.roˈɡa.βa.mos] (vosostros-as/os)   interrogabais [inte.roˈɡa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   interrogaban [inte.roˈɡa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había interrogado [a.ˈβi.a inte.roˈɡa.ðo] (tú/vos)   habías interrogado [a.ˈβi.as inte.roˈɡa.ðo] (él/ella/Ud.)   había interrogado [a.ˈβi.a inte.roˈɡa.ðo] (nosotros-as)   habíamos interrogado [a.ˈβi.a.mos inte.roˈɡa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais interrogado [a.ˈβi.ajs inte.roˈɡa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían interrogado [a.ˈβi.an inte.roˈɡa.ðo]
Passé simple (yo)   interrogué [inte.roˈɡe] (tú/vos)   interrogaste [inte.roˈɡas.te] (él/ella/Ud.)   interrogó [inte.roˈɡo] (nosostros-as)   interrogamos [inte.roˈɡa.mos] (vosostros-as/os)   interrogasteis [inte.roˈɡas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   interrogaron [inte.roˈɡa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube interrogado [ˈu.βe inte.roˈɡa.ðo] (tú/vos)   hubiste interrogado [u.ˈβi.ste inte.roˈɡa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo interrogado [ˈu.βo inte.roˈɡa.ðo] (nosotros-as)   hubimos interrogado [u.ˈβi.mos inte.roˈɡa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis interrogado [u.ˈβi.stejs inte.roˈɡa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron interrogado [u.ˈβje.ɾon inte.roˈɡa.ðo]
Futur simple (yo)   interrogaré [inte.ro.ɡaˈɾe] (tú/vos)   interrogarás [inte.ro.ɡaˈɾas] (él/ella/Ud.)   interrogará [inte.ro.ɡaˈɾa] (nosostros-as)   interrogaremos [inte.ro.ɡaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   interrogaréis [inte.ro.ɡaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   interrogarán [inte.ro.ɡaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré interrogado [a.ˈβɾe inte.roˈɡa.ðo] (tú/vos)   habrás interrogado [a.ˈβɾas inte.roˈɡa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá interrogado [a.ˈβɾa inte.roˈɡa.ðo] (nosotros-as)   habremos interrogado [a.ˈβɾe.mos inte.roˈɡa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis interrogado [a.ˈβɾejs inte.roˈɡa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán interrogado [a.ˈβɾan inte.roˈɡa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   interrogaría [inte.ro.ɡaˈɾi.a] (tú/vos)   interrogarías [inte.ro.ɡaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   interrogaría [inte.ro.ɡaˈɾi.a] (nosostros-as)   interrogaríamos [inte.ro.ɡaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   interrogaríais [inte.ro.ɡaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   interrogarían [inte.ro.ɡaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría interrogado [a.ˈβɾi.a inte.roˈɡa.ðo] (tú/vos)   habrías interrogado [a.ˈβɾi.as inte.roˈɡa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría interrogado [a.ˈβɾi.a inte.roˈɡa.ðo] (nosotros-as)   habríamos interrogado [a.ˈβɾi.a.mos inte.roˈɡa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais interrogado [a.ˈβɾi.ajs inte.roˈɡa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían interrogado [a.ˈβɾi.an inte.roˈɡa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   interrogue [inte.ˈro.ɡe] (tú/vos)  ou (vos)   interrogues  interrogués [inte.ˈro.ɡes] [inte.roˈɡes] (él/ella/Ud.)   interrogue [inte.ˈro.ɡe] (nosostros-as)   interroguemos [inte.roˈɡe.mos] (vosostros-as/os)   interroguéis [inte.roˈɡei̯s] (ellos-as/Uds.)   interroguen [inte.ˈro.ɡen]	Passé composé (yo)   haya interrogado [ˈa.ja inte.roˈɡa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas interrogado  hayás interrogado [ˈa.jas inte.roˈɡa.ðo] [a.ˈjas inte.roˈɡa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya interrogado [ˈa.ja inte.roˈɡa.ðo] (nosotros-as)   hayamos interrogado [a.ˈja.mos inte.roˈɡa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis interrogado [a.ˈjajs inte.roˈɡa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan interrogado [ˈa.jan inte.roˈɡa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   interrogara [inte.roˈɡa.ɾa] (tú/vos)   interrogaras [inte.roˈɡa.ɾas] (él/ella/Ud.)   interrogara [inte.roˈɡa.ɾa] (nosostros-as)   interrogáramos [inte.roˈɡa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   interrogarais [inte.roˈɡa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   interrogaran [inte.roˈɡa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera interrogado [u.ˈβje.ɾa inte.roˈɡa.ðo] (tú/vos)   hubieras interrogado [u.ˈβje.ɾas inte.roˈɡa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera interrogado [u.ˈβje.ɾa inte.roˈɡa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos interrogado [u.ˈβje.ɾa.mos inte.roˈɡa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais interrogado [u.ˈβje.ɾajs inte.roˈɡa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran interrogado [u.ˈβje.ɾan inte.roˈɡa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   interrogase [inte.roˈɡa.se] (tú/vos)   interrogases [inte.roˈɡa.ses] (él/ella/Ud.)   interrogase [inte.roˈɡa.se] (nosostros-as)   interrogásemos [inte.roˈɡa.se.mos] (vosostros-as/os)   interrogaseis [inte.roˈɡa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   interrogasen [inte.roˈɡa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese interrogado [u.ˈβje.se inte.roˈɡa.ðo] (tú/vos)   hubieses interrogado [u.ˈβje.ses inte.roˈɡa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese interrogado [u.ˈβje.se inte.roˈɡa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos interrogado [u.ˈβje.se.mos inte.roˈɡa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis interrogado [u.ˈβje.sejs inte.roˈɡa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen interrogado [u.ˈβje.sen inte.roˈɡa.ðo]
Futur (yo)   interrogare [inte.roˈɡa.ɾe] (tú/vos)   interrogares [inte.roˈɡa.ɾes] (él/ella/Ud.)   interrogare [inte.roˈɡa.ɾe] (nosostros-as)   interrogáremos [inte.roˈɡa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   interrogareis [inte.roˈɡa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   interrogaren [inte.roˈɡa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere interrogado [u.ˈβje.ɾe inte.roˈɡa.ðo] (tú/vos)   hubieres interrogado [u.ˈβje.ɾes inte.roˈɡa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere interrogado [u.ˈβje.ɾe inte.roˈɡa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos interrogado [u.ˈβje.ɾe.mos inte.roˈɡa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis interrogado [u.ˈβje.ɾejs inte.roˈɡa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren interrogado [u.ˈβje.ɾen inte.roˈɡa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   interroga  interrogá [inteˈro.ɡa] [inte.roˈɡa] (usted)   interrogue [inteˈro.ɡe] (nosostros-as)   interroguemos [inte.roˈɡe.mos] (vosostros-as)   interrogad [inte.roˈɡað] (ustedes)   interroguen [inteˈro.ɡen]