Conjugaison:espagnol/improvisar

Conjugaison en espagnol
improvisar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

improvisar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	improvisar	[im.pɾo.βiˈsaɾ]	haber	improvisado	[aˌβeɾ im.pɾo.βiˈsa.ðo]
Gérondif	improvisando	[im.pɾo.βiˈsan̪.do]	habiendo	improvisado	[aˌβjen.do im.pɾo.βiˈsa.ðo]
Participe passé	improvisado	[im.pɾo.βiˈsa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   improviso [im.pɾoˈβi.so] (tú/vos)  ou (vos)   improvisas  improvisás [im.pɾoˈβi.sas] [im.pɾo.βiˈsas] (él/ella/Ud.)   improvisa [im.pɾoˈβi.sa] (nosostros-as)   improvisamos [im.pɾo.βiˈsa.mos] (vosostros-as/os)   improvisáis [im.pɾo.βiˈsai̯s] (ellos-as/Uds.)   improvisan [im.pɾoˈβi.san]	Passé composé (yo)   he improvisado [e im.pɾo.βiˈsa.ðo] (tú/vos)   has improvisado [as im.pɾo.βiˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha improvisado [a im.pɾo.βiˈsa.ðo] (nosotros-as)   hemos improvisado [ˈe.mos im.pɾo.βiˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis improvisado [a.ˈβejs im.pɾo.βiˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han improvisado [an im.pɾo.βiˈsa.ðo]
Imparfait (yo)   improvisaba [im.pɾo.βiˈsa.βa] (tú/vos)   improvisabas [im.pɾo.βiˈsa.βas] (él/ella/Ud.)   improvisaba [im.pɾo.βiˈsa.βa] (nosostros-as)   improvisábamos [im.pɾo.βiˈsa.βa.mos] (vosostros-as/os)   improvisabais [im.pɾo.βiˈsa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   improvisaban [im.pɾo.βiˈsa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había improvisado [a.ˈβi.a im.pɾo.βiˈsa.ðo] (tú/vos)   habías improvisado [a.ˈβi.as im.pɾo.βiˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   había improvisado [a.ˈβi.a im.pɾo.βiˈsa.ðo] (nosotros-as)   habíamos improvisado [a.ˈβi.a.mos im.pɾo.βiˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais improvisado [a.ˈβi.ajs im.pɾo.βiˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían improvisado [a.ˈβi.an im.pɾo.βiˈsa.ðo]
Passé simple (yo)   improvisé [im.pɾo.βiˈse] (tú/vos)   improvisaste [im.pɾo.βiˈsas.te] (él/ella/Ud.)   improvisó [im.pɾo.βiˈso] (nosostros-as)   improvisamos [im.pɾo.βiˈsa.mos] (vosostros-as/os)   improvisasteis [im.pɾo.βiˈsas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   improvisaron [im.pɾo.βiˈsa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube improvisado [ˈu.βe im.pɾo.βiˈsa.ðo] (tú/vos)   hubiste improvisado [u.ˈβi.ste im.pɾo.βiˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo improvisado [ˈu.βo im.pɾo.βiˈsa.ðo] (nosotros-as)   hubimos improvisado [u.ˈβi.mos im.pɾo.βiˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis improvisado [u.ˈβi.stejs im.pɾo.βiˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron improvisado [u.ˈβje.ɾon im.pɾo.βiˈsa.ðo]
Futur simple (yo)   improvisaré [im.pɾo.βi.saˈɾe] (tú/vos)   improvisarás [im.pɾo.βi.saˈɾas] (él/ella/Ud.)   improvisará [im.pɾo.βi.saˈɾa] (nosostros-as)   improvisaremos [im.pɾo.βi.saˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   improvisaréis [im.pɾo.βi.saˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   improvisarán [im.pɾo.βi.saˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré improvisado [a.ˈβɾe im.pɾo.βiˈsa.ðo] (tú/vos)   habrás improvisado [a.ˈβɾas im.pɾo.βiˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá improvisado [a.ˈβɾa im.pɾo.βiˈsa.ðo] (nosotros-as)   habremos improvisado [a.ˈβɾe.mos im.pɾo.βiˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis improvisado [a.ˈβɾejs im.pɾo.βiˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán improvisado [a.ˈβɾan im.pɾo.βiˈsa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   improvisaría [im.pɾo.βi.saˈɾi.a] (tú/vos)   improvisarías [im.pɾo.βi.saˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   improvisaría [im.pɾo.βi.saˈɾi.a] (nosostros-as)   improvisaríamos [im.pɾo.βi.saˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   improvisaríais [im.pɾo.βi.saˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   improvisarían [im.pɾo.βi.saˈɾi.an]

Passé (yo)   habría improvisado [a.ˈβɾi.a im.pɾo.βiˈsa.ðo] (tú/vos)   habrías improvisado [a.ˈβɾi.as im.pɾo.βiˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría improvisado [a.ˈβɾi.a im.pɾo.βiˈsa.ðo] (nosotros-as)   habríamos improvisado [a.ˈβɾi.a.mos im.pɾo.βiˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais improvisado [a.ˈβɾi.ajs im.pɾo.βiˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían improvisado [a.ˈβɾi.an im.pɾo.βiˈsa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   improvise [im.pɾo.ˈβi.se] (tú/vos)  ou (vos)   improvises  improvisés [im.pɾo.ˈβi.ses] [im.pɾo.βiˈses] (él/ella/Ud.)   improvise [im.pɾo.ˈβi.se] (nosostros-as)   improvisemos [im.pɾo.βiˈse.mos] (vosostros-as/os)   improviséis [im.pɾo.βiˈsei̯s] (ellos-as/Uds.)   improvisen [im.pɾo.ˈβi.sen]	Passé composé (yo)   haya improvisado [ˈa.ja im.pɾo.βiˈsa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas improvisado  hayás improvisado [ˈa.jas im.pɾo.βiˈsa.ðo] [a.ˈjas im.pɾo.βiˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya improvisado [ˈa.ja im.pɾo.βiˈsa.ðo] (nosotros-as)   hayamos improvisado [a.ˈja.mos im.pɾo.βiˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis improvisado [a.ˈjajs im.pɾo.βiˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan improvisado [ˈa.jan im.pɾo.βiˈsa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   improvisara [im.pɾo.βiˈsa.ɾa] (tú/vos)   improvisaras [im.pɾo.βiˈsa.ɾas] (él/ella/Ud.)   improvisara [im.pɾo.βiˈsa.ɾa] (nosostros-as)   improvisáramos [im.pɾo.βiˈsa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   improvisarais [im.pɾo.βiˈsa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   improvisaran [im.pɾo.βiˈsa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera improvisado [u.ˈβje.ɾa im.pɾo.βiˈsa.ðo] (tú/vos)   hubieras improvisado [u.ˈβje.ɾas im.pɾo.βiˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera improvisado [u.ˈβje.ɾa im.pɾo.βiˈsa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos improvisado [u.ˈβje.ɾa.mos im.pɾo.βiˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais improvisado [u.ˈβje.ɾajs im.pɾo.βiˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran improvisado [u.ˈβje.ɾan im.pɾo.βiˈsa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   improvisase [im.pɾo.βiˈsa.se] (tú/vos)   improvisases [im.pɾo.βiˈsa.ses] (él/ella/Ud.)   improvisase [im.pɾo.βiˈsa.se] (nosostros-as)   improvisásemos [im.pɾo.βiˈsa.se.mos] (vosostros-as/os)   improvisaseis [im.pɾo.βiˈsa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   improvisasen [im.pɾo.βiˈsa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese improvisado [u.ˈβje.se im.pɾo.βiˈsa.ðo] (tú/vos)   hubieses improvisado [u.ˈβje.ses im.pɾo.βiˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese improvisado [u.ˈβje.se im.pɾo.βiˈsa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos improvisado [u.ˈβje.se.mos im.pɾo.βiˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis improvisado [u.ˈβje.sejs im.pɾo.βiˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen improvisado [u.ˈβje.sen im.pɾo.βiˈsa.ðo]
Futur (yo)   improvisare [im.pɾo.βiˈsa.ɾe] (tú/vos)   improvisares [im.pɾo.βiˈsa.ɾes] (él/ella/Ud.)   improvisare [im.pɾo.βiˈsa.ɾe] (nosostros-as)   improvisáremos [im.pɾo.βiˈsa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   improvisareis [im.pɾo.βiˈsa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   improvisaren [im.pɾo.βiˈsa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere improvisado [u.ˈβje.ɾe im.pɾo.βiˈsa.ðo] (tú/vos)   hubieres improvisado [u.ˈβje.ɾes im.pɾo.βiˈsa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere improvisado [u.ˈβje.ɾe im.pɾo.βiˈsa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos improvisado [u.ˈβje.ɾe.mos im.pɾo.βiˈsa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis improvisado [u.ˈβje.ɾejs im.pɾo.βiˈsa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren improvisado [u.ˈβje.ɾen im.pɾo.βiˈsa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   improvisa  improvisá [im.pɾoˈβi.sa] [im.pɾo.βiˈsa] (usted)   improvise [im.pɾoˈβi.se] (nosostros-as)   improvisemos [im.pɾo.βiˈse.mos] (vosostros-as)   improvisad [im.pɾo.βiˈsað] (ustedes)   improvisen [im.pɾoˈβi.sen]