Conjugaison:espagnol/asentar

Conjugaison en espagnol
asentar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

asentar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	asentar	[a.senˈtaɾ]	haber	asentado	[aˌβeɾ a.senˈta.ðo]
Gérondif	asentando	[a.senˈtan̪.do]	habiendo	asentado	[aˌβjen.do a.senˈta.ðo]
Participe passé	asentado	[a.senˈta.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   asiento [aˈsjen.to] (tú/vos)  ou (vos)   asientas  asentás [aˈsjen.tas] [a.senˈtas] (él/ella/Ud.)   asienta [aˈsjen.ta] (nosostros-as)   asentamos [a.senˈta.mos] (vosostros-as/os)   asentáis [a.senˈtai̯s] (ellos-as/Uds.)   asientan [aˈsjen.tan]	Passé composé (yo)   he asentado [e a.senˈta.ðo] (tú/vos)   has asentado [as a.senˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   ha asentado [a a.senˈta.ðo] (nosotros-as)   hemos asentado [ˈe.mos a.senˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habéis asentado [a.ˈβejs a.senˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   han asentado [an a.senˈta.ðo]
Imparfait (yo)   asentaba [a.senˈta.βa] (tú/vos)   asentabas [a.senˈta.βas] (él/ella/Ud.)   asentaba [a.senˈta.βa] (nosostros-as)   asentábamos [a.senˈta.βa.mos] (vosostros-as/os)   asentabais [a.senˈta.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   asentaban [a.senˈta.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había asentado [a.ˈβi.a a.senˈta.ðo] (tú/vos)   habías asentado [a.ˈβi.as a.senˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   había asentado [a.ˈβi.a a.senˈta.ðo] (nosotros-as)   habíamos asentado [a.ˈβi.a.mos a.senˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habíais asentado [a.ˈβi.ajs a.senˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían asentado [a.ˈβi.an a.senˈta.ðo]
Passé simple (yo)   asenté [a.senˈte] (tú/vos)   asentaste [a.senˈtas.te] (él/ella/Ud.)   asentó [a.senˈto] (nosostros-as)   asentamos [a.senˈta.mos] (vosostros-as/os)   asentasteis [a.senˈtas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   asentaron [a.senˈta.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube asentado [ˈu.βe a.senˈta.ðo] (tú/vos)   hubiste asentado [u.ˈβi.ste a.senˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo asentado [ˈu.βo a.senˈta.ðo] (nosotros-as)   hubimos asentado [u.ˈβi.mos a.senˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis asentado [u.ˈβi.stejs a.senˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron asentado [u.ˈβje.ɾon a.senˈta.ðo]
Futur simple (yo)   asentaré [a.sen.taˈɾe] (tú/vos)   asentarás [a.sen.taˈɾas] (él/ella/Ud.)   asentará [a.sen.taˈɾa] (nosostros-as)   asentaremos [a.sen.taˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   asentaréis [a.sen.taˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   asentarán [a.sen.taˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré asentado [a.ˈβɾe a.senˈta.ðo] (tú/vos)   habrás asentado [a.ˈβɾas a.senˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá asentado [a.ˈβɾa a.senˈta.ðo] (nosotros-as)   habremos asentado [a.ˈβɾe.mos a.senˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habréis asentado [a.ˈβɾejs a.senˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán asentado [a.ˈβɾan a.senˈta.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   asentaría [a.sen.taˈɾi.a] (tú/vos)   asentarías [a.sen.taˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   asentaría [a.sen.taˈɾi.a] (nosostros-as)   asentaríamos [a.sen.taˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   asentaríais [a.sen.taˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   asentarían [a.sen.taˈɾi.an]

Passé (yo)   habría asentado [a.ˈβɾi.a a.senˈta.ðo] (tú/vos)   habrías asentado [a.ˈβɾi.as a.senˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habría asentado [a.ˈβɾi.a a.senˈta.ðo] (nosotros-as)   habríamos asentado [a.ˈβɾi.a.mos a.senˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habríais asentado [a.ˈβɾi.ajs a.senˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían asentado [a.ˈβɾi.an a.senˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   asiente [a.ˈsjen.te] (tú/vos)  ou (vos)   asientes  asentés [a.ˈsjen.tes] [a.senˈtes] (él/ella/Ud.)   asiente [a.ˈsjen.te] (nosostros-as)   asentemos [a.senˈte.mos] (vosostros-as/os)   asentéis [a.senˈtei̯s] (ellos-as/Uds.)   asienten [a.ˈsjen.ten]	Passé composé (yo)   haya asentado [ˈa.ja a.senˈta.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas asentado  hayás asentado [ˈa.jas a.senˈta.ðo] [a.ˈjas a.senˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   haya asentado [ˈa.ja a.senˈta.ðo] (nosotros-as)   hayamos asentado [a.ˈja.mos a.senˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis asentado [a.ˈjajs a.senˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan asentado [ˈa.jan a.senˈta.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   asentara [a.senˈta.ɾa] (tú/vos)   asentaras [a.senˈta.ɾas] (él/ella/Ud.)   asentara [a.senˈta.ɾa] (nosostros-as)   asentáramos [a.senˈta.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   asentarais [a.senˈta.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   asentaran [a.senˈta.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera asentado [u.ˈβje.ɾa a.senˈta.ðo] (tú/vos)   hubieras asentado [u.ˈβje.ɾas a.senˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera asentado [u.ˈβje.ɾa a.senˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos asentado [u.ˈβje.ɾa.mos a.senˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais asentado [u.ˈβje.ɾajs a.senˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran asentado [u.ˈβje.ɾan a.senˈta.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   asentase [a.senˈta.se] (tú/vos)   asentases [a.senˈta.ses] (él/ella/Ud.)   asentase [a.senˈta.se] (nosostros-as)   asentásemos [a.senˈta.se.mos] (vosostros-as/os)   asentaseis [a.senˈta.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   asentasen [a.senˈta.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese asentado [u.ˈβje.se a.senˈta.ðo] (tú/vos)   hubieses asentado [u.ˈβje.ses a.senˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese asentado [u.ˈβje.se a.senˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos asentado [u.ˈβje.se.mos a.senˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis asentado [u.ˈβje.sejs a.senˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen asentado [u.ˈβje.sen a.senˈta.ðo]
Futur (yo)   asentare [a.senˈta.ɾe] (tú/vos)   asentares [a.senˈta.ɾes] (él/ella/Ud.)   asentare [a.senˈta.ɾe] (nosostros-as)   asentáremos [a.senˈta.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   asentareis [a.senˈta.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   asentaren [a.senˈta.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere asentado [u.ˈβje.ɾe a.senˈta.ðo] (tú/vos)   hubieres asentado [u.ˈβje.ɾes a.senˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere asentado [u.ˈβje.ɾe a.senˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos asentado [u.ˈβje.ɾe.mos a.senˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis asentado [u.ˈβje.ɾejs a.senˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren asentado [u.ˈβje.ɾen a.senˈta.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   asienta  asentá [aˈsjen.ta] [a.senˈta] (usted)   asiente [aˈsjen.te] (nosostros-as)   asentemos [a.senˈte.mos] (vosostros-as)   asentad [a.senˈtað] (ustedes)   asienten [aˈsjen.ten]