ὑπερήφανος

Voir aussi : υπερήφανος

Grec ancien

Étymologie

Mot composé de ὑπέρ, huper (« sur ») et de φανός, phanós (« brillant ») avec ajout d'un η, voir ὑπερφανής.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὑπερήϕανος		ὑπερήϕανος		ὑπερήϕανον
vocatif		ὑπερήϕανε		ὑπερήϕανε		ὑπερήϕανον
accusatif		ὑπερήϕανον		ὑπερήϕανον		ὑπερήϕανον
génitif		ὑπερηϕάνου		ὑπερηϕάνου		ὑπερηϕάνου
datif		ὑπερηϕάνῳ		ὑπερηϕάνῳ		ὑπερηϕάνῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὑπερηϕάνω		ὑπερηϕάνω		ὑπερηϕάνω
vocatif		ὑπερηϕάνω		ὑπερηϕάνω		ὑπερηϕάνω
accusatif		ὑπερηϕάνω		ὑπερηϕάνω		ὑπερηϕάνω
génitif		ὑπερηϕάνοιν		ὑπερηϕάνοιν		ὑπερηϕάνοιν
datif		ὑπερηϕάνοιν		ὑπερηϕάνοιν		ὑπερηϕάνοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὑπερήϕανοι		ὑπερήϕανοι		ὑπερήϕανα
vocatif		ὑπερήϕανοι		ὑπερήϕανοι		ὑπερήϕανα
accusatif		ὑπερηϕάνους		ὑπερηϕάνους		ὑπερήϕανα
génitif		ὑπερηϕάνων		ὑπερηϕάνων		ὑπερηϕάνων
datif		ὑπερηϕάνοις		ὑπερηϕάνοις		ὑπερηϕάνοις

ὑπερήφανος, huperêphanos

1. Magnifique, splendide.
2. Fier, orgueilleux, méprisant, dédaigneux.

Dérivés

• ὑπερηφανεύω
• ὑπερηφανέω
• ὑπερηφανέων
• ὑπερηφανία (arrogance)

Apparentés étymologiques

• φαίνω

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « ὑπερήφανος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage