χειμερινός

Grec

Étymologie

Du grec ancien χειμερινός, kheimerinós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		χειμερινός		χειμερινή		χειμερινό
génitif		χειμερινού		χειμερινής		χειμερινού
accusatif		χειμερινό		χειμερινή		χειμερινό
vocatif		χειμερινέ		χειμερινή		χειμερινό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		χειμερινοί		χειμερινές		χειμερινά
génitif		χειμερινών		χειμερινών		χειμερινών
accusatif		χειμερινούς		χειμερινές		χειμερινά
vocatif		χειμερινοί		χειμερινές		χειμερινά

χειμερινός (chimerinós) \çi.me.ɾiˈnos\

1. Hivernal, relatif à l’hiver.
   • Οι χειμερινές εκπτώσεις.

     Les soldes d’hiver.

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de χειμέριος, kheimérios (« hivernal »), avec le suffixe -ινός, -inós.

Adjectif

χειμερινός, kheimerinós *\kʰeː.me.ri.nós\

1. Hivernal.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

• χεῖμα

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : χειμερινός

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « χειμερινός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage