σκελετός

Grec

Étymologie

Du grec ancien σκελετός, skeletós (« desséché ») qui donne τό σκελετόν (sous-entendant σῶμα) « momie ».

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	ο	σκελετός	οι	σκελετοί
Génitif	του	σκελετού	των	σκελετών
Accusatif	τον	σκελετό	τους	σκελετούς
Vocatif		σκελετέ		σκελετοί

σκελετός (skeletós) \skɛ.lɛ.ˈtɔs\ masculin

1. (Anatomie) Squelette.

Grec ancien

Étymologie

Du verbe σκέλλω, skéllô (« faire sécher »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σκελετός		σκελετός		σκελετόν
vocatif		σκελετέ		σκελετέ		σκελετόν
accusatif		σκελετόν		σκελετόν		σκελετόν
génitif		σκελετοῦ		σκελετοῦ		σκελετοῦ
datif		σκελετῷ		σκελετῷ		σκελετῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σκελετώ		σκελετώ		σκελετώ
vocatif		σκελετώ		σκελετώ		σκελετώ
accusatif		σκελετώ		σκελετώ		σκελετώ
génitif		σκελετοῖν		σκελετοῖν		σκελετοῖν
datif		σκελετοῖν		σκελετοῖν		σκελετοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σκελετοί		σκελετοί		σκελετά
vocatif		σκελετοί		σκελετοί		σκελετά
accusatif		σκελετούς		σκελετούς		σκελετά
génitif		σκελετῶν		σκελετῶν		σκελετῶν
datif		σκελετοῖς		σκελετοῖς		σκελετοῖς

σκελετός, skeletós *\ske.le.ˈtos\ masculin

1. Desséché.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage