πεντήρης

Grec ancien

Étymologie

Apparenté au latin quinqueremis, voir πέντε (« cinq ») et τριήρης (« trirème ») pour la finale.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πεντήρης		πεντήρης		πεντῆρες
vocatif		πεντῆρες		πεντῆρες		πεντῆρες
accusatif		πεντήρη		πεντήρη		πεντῆρες
génitif		πεντήρους		πεντήρους		πεντήρους
datif		πεντήρει		πεντήρει		πεντήρει
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πεντήρει		πεντήρει		πεντήρει
vocatif		πεντήρει		πεντήρει		πεντήρει
accusatif		πεντήρει		πεντήρει		πεντήρει
génitif		πεντήροιν		πεντήροιν		πεντήροιν
datif		πεντήροιν		πεντήροιν		πεντήροιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πεντήρεις		πεντήρεις		πεντήρη
vocatif		πεντήρεις		πεντήρεις		πεντήρη
accusatif		πεντήρεις		πεντήρεις		πεντήρη
génitif		πεντήρων		πεντήρων		πεντήρων
datif		πεντήρεσι(ν)		πεντήρεσι(ν)		πεντήρεσι(ν)

πεντήρης, pentêrês

1. (Marine) Quinquérème, navire à cinq rangs de rames ou à un seul rang de cinq rames, avec cinq rameurs par aviron.

Dérivés

• πεντηρικὸν

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage