κουρίδιος

Grec ancien

Étymologie

De κοῦρος, kouros (« garçon »), κούρη, kourê (« fille »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κουρίδιος		κουρίδιη		κουρίδιον
vocatif		κουρίδιε		κουρίδιη		κουρίδιον
accusatif		κουρίδιον		κουρίδιην		κουρίδιον
génitif		κουρίδιου		κουρίδιης		κουρίδιου
datif		κουρίδιῳ		κουρίδιῃ		κουρίδιῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κουρίδιω		κουρίδια		κουρίδιω
vocatif		κουρίδιω		κουρίδια		κουρίδιω
accusatif		κουρίδιω		κουρίδια		κουρίδιω
génitif		κουρίδιοιν		κουρίδιαιν		κουρίδιοιν
datif		κουρίδιοιν		κουρίδιαιν		κουρίδιοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κουρίδιοι		κουρίδιαι		κουρίδια
vocatif		κουρίδιοι		κουρίδιαι		κουρίδια
accusatif		κουρίδιους		κουρίδιας		κουρίδια
génitif		κουρίδιων		κουρίδιων		κουρίδιων
datif		κουρίδιοις		κουρίδιαις		κουρίδιοις

κουρίδιος, kouridios *\Prononciation ?\

1. Marié, se dit du mari ou de la femme.
   • κουρίδιος πόσις, homme marié ; κουριδίη ἄλοχος, femme mariée.
2. De mariage, nuptial.
   • λέχος κουρίδιον, couche nuptiale.

Références

• « κουρίδιος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage