κατάλαλος

Grec ancien

Étymologie

κατά et de λάλος.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ϰατάλαλος		ϰατάλαλος		ϰατάλαλον
vocatif		ϰατάλαλε		ϰατάλαλε		ϰατάλαλον
accusatif		ϰατάλαλον		ϰατάλαλον		ϰατάλαλον
génitif		ϰαταλάλου		ϰαταλάλου		ϰαταλάλου
datif		ϰαταλάλῳ		ϰαταλάλῳ		ϰαταλάλῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ϰαταλάλω		ϰαταλάλω		ϰαταλάλω
vocatif		ϰαταλάλω		ϰαταλάλω		ϰαταλάλω
accusatif		ϰαταλάλω		ϰαταλάλω		ϰαταλάλω
génitif		ϰαταλάλοιν		ϰαταλάλοιν		ϰαταλάλοιν
datif		ϰαταλάλοιν		ϰαταλάλοιν		ϰαταλάλοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ϰατάλαλοι		ϰατάλαλοι		ϰατάλαλα
vocatif		ϰατάλαλοι		ϰατάλαλοι		ϰατάλαλα
accusatif		ϰαταλάλους		ϰαταλάλους		ϰατάλαλα
génitif		ϰαταλάλων		ϰαταλάλων		ϰαταλάλων
datif		ϰαταλάλοις		ϰαταλάλοις		ϰαταλάλοις

κατάλαλος, ος, ον [λᾰ]. Autre écriture : ϰατάλαλος.

1. Médisant, calomniateur.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952