λάλος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de λάλη, lálê (« bavardage »), avec le suffixe -ος, -os.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		λάλος		λάλος		λάλον
vocatif		λάλε		λάλε		λάλον
accusatif		λάλον		λάλον		λάλον
génitif		λάλου		λάλου		λάλου
datif		λάλῳ		λάλῳ		λάλῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		λάλω		λάλω		λάλω
vocatif		λάλω		λάλω		λάλω
accusatif		λάλω		λάλω		λάλω
génitif		λάλοιν		λάλοιν		λάλοιν
datif		λάλοιν		λάλοιν		λάλοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		λάλοι		λάλοι		λάλα
vocatif		λάλοι		λάλοι		λάλα
accusatif		λάλους		λάλους		λάλα
génitif		λάλων		λάλων		λάλων
datif		λάλοις		λάλοις		λάλοις

λάλος, lálos

1. (Intransitif) Babillard, bavard.
2. (Transitif) Qui fait parler, qui rend disert.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage