mirë

Voir aussi : Mire, mire, míre, mìre, míře, Miré, miré, mirė, mirè

Albanais

Étymologie

Remonte à l’indo-européen *meih₁-ro « paix », auquel correspondent le polonais mir et le lituanien mieras, de même sens. Il s’agit d’un élargissement du radical *meih₁- « doux, mou », duquel procèdent le latin mītis « moelleux (facile à mâcher) » et le polonais miły « agréable ».

Adjectif

Singulier		Pluriel
Masculin	Féminin	Masculin	Féminin
i mirë	e mirë	e/të mirë	e/të mira
Accord complet Formes prédicatives/attributives Cas Singulier Pluriel Masculin Féminin Masculin Féminin Indéfini Nominatif i mirë e mirë të mirë të mira Accusatif të mirë të mirë të mirë të mira Datif të mirë të mirë të mirë të mira Ablatif të mirë të mirë të mirë të mira Défini Nominatif i mirë e mirë e mirë e mira Accusatif e mirë e mirë e mirë e mira Datif të mirë së mirë të mirë të mira Ablatif të mirë së mirë të mirë të mira Formes substantivées Cas Singulier Pluriel Masculin Féminin Masculin Féminin Indéfini Nominatif i mirë e mirë të mirë të mira Accusatif të mirë të mirë të mirë të mira Datif të miri të mire të mirëve të mirave Ablatif të miri të mire të mirësh të mirash Défini Nominatif i miri e mira të mirët të mirat Accusatif të mirin të mirën të mirët të mirat Datif të mirit së mirës të mirëve të mirave Ablatif të mirit së mirës të mirëve të mirave

mirë \ˈmiːɹə\

1. Bon.

Adverbe

mirë \ˈmiːɹə\

1. Bien.

Nom commun

mirë féminin \ˈmiːɹə\

1. Bonté, bienfait.
2. Bien, bien-être, avantage, profit.
3. Faveur, action serviable.
4. Parques, le sort.
5. Belette.