Aller au contenu

Interrogativpronomen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Composé de interrogativ (« interrogatif ») et de Pronomen (« pronom »).
Cas Singulier Pluriel
Nominatif das Interrogativpronomen die Interrogativpronomen
Accusatif das Interrogativpronomen die Interrogativpronomen
Génitif des Interrogativpronomens der Interrogativpronomen
Datif dem Interrogativpronomen den Interrogativpronomen
Cas Singulier Pluriel
Nominatif das Interrogativpronomen die Interrogativpronomina
Accusatif das Interrogativpronomen die Interrogativpronomina
Génitif des Interrogativpronomens der Interrogativpronomina
Datif dem Interrogativpronomen den Interrogativpronomina

Interrogativpronomen \ɪntɐʁoɡaˈtiːfproˌnoːmən\ neutre

  1. (Grammaire) Pronom interrogatif.
    • Interrogativpronomen leiten Ergänzungsfragen oder indirekte Fragen ein.
      Les pronoms interrogatifs introduisent des questions directes ou indirectes.