Conjugaison:français/désannoblir
Apparence
Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
Conjugaison en français |
---|
désannoblir |
Verbe du deuxième groupe, conjugué comme {{fr-conj-2}} |
Conjugaison de désannoblir, verbe du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.
Modes impersonnels
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Conditionnel
|
|
Impératif
|
|
Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
Conjugaison en français |
---|
se désannoblir |
Verbe du deuxième groupe, conjugué comme {{fr-conj-2}} |
Conjugaison de se désannoblir, verbe réfléchi du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.
Modes impersonnels
Mode | Présent | Passé | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Infinitif | se | désannoblir | \sə de.za.nɔ.bliʁ\ | s’être | désannobli | \s‿ɛtʁ de.za.nɔ.bli\ |
Gérondif | en se | désannoblissant | \ɑ̃ sə de.za.nɔ.bli.sɑ̃\ | en s’étant | désannobli | \ɑ̃ s‿e.tɑ̃ de.za.nɔ.bli\ |
Participe | désannoblissant | \de.za.nɔ.bli.sɑ̃\ | désannobli | \de.za.nɔ.bli\ |
Indicatif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Conditionnel
|
|
Impératif
|
|