Conjugaison:espagnol/ensoquillar

Conjugaison en espagnol
ensoquillar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

ensoquillar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	ensoquillar	[en.so.kiˈʎaɾ]	haber	ensoquillado	[aˌβeɾ en.so.kiˈʎa.ðo]
Gérondif	ensoquillando	[en.so.kiˈʎan̪.do]	habiendo	ensoquillado	[aˌβjen.do en.so.kiˈʎa.ðo]
Participe passé	ensoquillado	[en.so.kiˈʎa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   ensoquillo [en.soˈki.ʎo] (tú/vos)  ou (vos)   ensoquillas  ensoquillás [en.soˈki.ʎas] [en.so.kiˈʎas] (él/ella/Ud.)   ensoquilla [en.soˈki.ʎa] (nosostros-as)   ensoquillamos [en.so.kiˈʎa.mos] (vosostros-as/os)   ensoquilláis [en.so.kiˈʎai̯s] (ellos-as/Uds.)   ensoquillan [en.soˈki.ʎan]	Passé composé (yo)   he ensoquillado [e en.so.kiˈʎa.ðo] (tú/vos)   has ensoquillado [as en.so.kiˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha ensoquillado [a en.so.kiˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hemos ensoquillado [ˈe.mos en.so.kiˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis ensoquillado [a.ˈβejs en.so.kiˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han ensoquillado [an en.so.kiˈʎa.ðo]
Imparfait (yo)   ensoquillaba [en.so.kiˈʎa.βa] (tú/vos)   ensoquillabas [en.so.kiˈʎa.βas] (él/ella/Ud.)   ensoquillaba [en.so.kiˈʎa.βa] (nosostros-as)   ensoquillábamos [en.so.kiˈʎa.βa.mos] (vosostros-as/os)   ensoquillabais [en.so.kiˈʎa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   ensoquillaban [en.so.kiˈʎa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había ensoquillado [a.ˈβi.a en.so.kiˈʎa.ðo] (tú/vos)   habías ensoquillado [a.ˈβi.as en.so.kiˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   había ensoquillado [a.ˈβi.a en.so.kiˈʎa.ðo] (nosotros-as)   habíamos ensoquillado [a.ˈβi.a.mos en.so.kiˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais ensoquillado [a.ˈβi.ajs en.so.kiˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían ensoquillado [a.ˈβi.an en.so.kiˈʎa.ðo]
Passé simple (yo)   ensoquillé [en.so.kiˈʎe] (tú/vos)   ensoquillaste [en.so.kiˈʎas.te] (él/ella/Ud.)   ensoquilló [en.so.kiˈʎo] (nosostros-as)   ensoquillamos [en.so.kiˈʎa.mos] (vosostros-as/os)   ensoquillasteis [en.so.kiˈʎas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensoquillaron [en.so.kiˈʎa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube ensoquillado [ˈu.βe en.so.kiˈʎa.ðo] (tú/vos)   hubiste ensoquillado [u.ˈβi.ste en.so.kiˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo ensoquillado [ˈu.βo en.so.kiˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hubimos ensoquillado [u.ˈβi.mos en.so.kiˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis ensoquillado [u.ˈβi.stejs en.so.kiˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron ensoquillado [u.ˈβje.ɾon en.so.kiˈʎa.ðo]
Futur simple (yo)   ensoquillaré [en.so.ki.ʎaˈɾe] (tú/vos)   ensoquillarás [en.so.ki.ʎaˈɾas] (él/ella/Ud.)   ensoquillará [en.so.ki.ʎaˈɾa] (nosostros-as)   ensoquillaremos [en.so.ki.ʎaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   ensoquillaréis [en.so.ki.ʎaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensoquillarán [en.so.ki.ʎaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré ensoquillado [a.ˈβɾe en.so.kiˈʎa.ðo] (tú/vos)   habrás ensoquillado [a.ˈβɾas en.so.kiˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá ensoquillado [a.ˈβɾa en.so.kiˈʎa.ðo] (nosotros-as)   habremos ensoquillado [a.ˈβɾe.mos en.so.kiˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis ensoquillado [a.ˈβɾejs en.so.kiˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán ensoquillado [a.ˈβɾan en.so.kiˈʎa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   ensoquillaría [en.so.ki.ʎaˈɾi.a] (tú/vos)   ensoquillarías [en.so.ki.ʎaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   ensoquillaría [en.so.ki.ʎaˈɾi.a] (nosostros-as)   ensoquillaríamos [en.so.ki.ʎaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   ensoquillaríais [en.so.ki.ʎaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   ensoquillarían [en.so.ki.ʎaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría ensoquillado [a.ˈβɾi.a en.so.kiˈʎa.ðo] (tú/vos)   habrías ensoquillado [a.ˈβɾi.as en.so.kiˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría ensoquillado [a.ˈβɾi.a en.so.kiˈʎa.ðo] (nosotros-as)   habríamos ensoquillado [a.ˈβɾi.a.mos en.so.kiˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais ensoquillado [a.ˈβɾi.ajs en.so.kiˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían ensoquillado [a.ˈβɾi.an en.so.kiˈʎa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   ensoquille [en.so.ˈki.ʎe] (tú/vos)  ou (vos)   ensoquilles  ensoquillés [en.so.ˈki.ʎes] [en.so.kiˈʎes] (él/ella/Ud.)   ensoquille [en.so.ˈki.ʎe] (nosostros-as)   ensoquillemos [en.so.kiˈʎe.mos] (vosostros-as/os)   ensoquilléis [en.so.kiˈʎei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensoquillen [en.so.ˈki.ʎen]	Passé composé (yo)   haya ensoquillado [ˈa.ja en.so.kiˈʎa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas ensoquillado  hayás ensoquillado [ˈa.jas en.so.kiˈʎa.ðo] [a.ˈjas en.so.kiˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya ensoquillado [ˈa.ja en.so.kiˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hayamos ensoquillado [a.ˈja.mos en.so.kiˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis ensoquillado [a.ˈjajs en.so.kiˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan ensoquillado [ˈa.jan en.so.kiˈʎa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   ensoquillara [en.so.kiˈʎa.ɾa] (tú/vos)   ensoquillaras [en.so.kiˈʎa.ɾas] (él/ella/Ud.)   ensoquillara [en.so.kiˈʎa.ɾa] (nosostros-as)   ensoquilláramos [en.so.kiˈʎa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   ensoquillarais [en.so.kiˈʎa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   ensoquillaran [en.so.kiˈʎa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera ensoquillado [u.ˈβje.ɾa en.so.kiˈʎa.ðo] (tú/vos)   hubieras ensoquillado [u.ˈβje.ɾas en.so.kiˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera ensoquillado [u.ˈβje.ɾa en.so.kiˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos ensoquillado [u.ˈβje.ɾa.mos en.so.kiˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais ensoquillado [u.ˈβje.ɾajs en.so.kiˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran ensoquillado [u.ˈβje.ɾan en.so.kiˈʎa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   ensoquillase [en.so.kiˈʎa.se] (tú/vos)   ensoquillases [en.so.kiˈʎa.ses] (él/ella/Ud.)   ensoquillase [en.so.kiˈʎa.se] (nosostros-as)   ensoquillásemos [en.so.kiˈʎa.se.mos] (vosostros-as/os)   ensoquillaseis [en.so.kiˈʎa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensoquillasen [en.so.kiˈʎa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese ensoquillado [u.ˈβje.se en.so.kiˈʎa.ðo] (tú/vos)   hubieses ensoquillado [u.ˈβje.ses en.so.kiˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese ensoquillado [u.ˈβje.se en.so.kiˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos ensoquillado [u.ˈβje.se.mos en.so.kiˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis ensoquillado [u.ˈβje.sejs en.so.kiˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen ensoquillado [u.ˈβje.sen en.so.kiˈʎa.ðo]
Futur (yo)   ensoquillare [en.so.kiˈʎa.ɾe] (tú/vos)   ensoquillares [en.so.kiˈʎa.ɾes] (él/ella/Ud.)   ensoquillare [en.so.kiˈʎa.ɾe] (nosostros-as)   ensoquilláremos [en.so.kiˈʎa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   ensoquillareis [en.so.kiˈʎa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensoquillaren [en.so.kiˈʎa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere ensoquillado [u.ˈβje.ɾe en.so.kiˈʎa.ðo] (tú/vos)   hubieres ensoquillado [u.ˈβje.ɾes en.so.kiˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere ensoquillado [u.ˈβje.ɾe en.so.kiˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos ensoquillado [u.ˈβje.ɾe.mos en.so.kiˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis ensoquillado [u.ˈβje.ɾejs en.so.kiˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren ensoquillado [u.ˈβje.ɾen en.so.kiˈʎa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   ensoquilla  ensoquillá [en.soˈki.ʎa] [en.so.kiˈʎa] (usted)   ensoquille [en.soˈki.ʎe] (nosostros-as)   ensoquillemos [en.so.kiˈʎe.mos] (vosostros-as)   ensoquillad [en.so.kiˈʎað] (ustedes)   ensoquillen [en.soˈki.ʎen]