Conjugaison:espagnol/empantanar

Conjugaison en espagnol
empantanar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

empantanar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	empantanar	[em.pan.taˈnaɾ]	haber	empantanado	[aˌβeɾ em.pan.taˈna.ðo]
Gérondif	empantanando	[em.pan.taˈnan̪.do]	habiendo	empantanado	[aˌβjen.do em.pan.taˈna.ðo]
Participe passé	empantanado	[em.pan.taˈna.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   empantano [em.panˈta.no] (tú/vos)  ou (vos)   empantanas  empantanás [em.panˈta.nas] [em.pan.taˈnas] (él/ella/Ud.)   empantana [em.panˈta.na] (nosostros-as)   empantanamos [em.pan.taˈna.mos] (vosostros-as/os)   empantanáis [em.pan.taˈnai̯s] (ellos-as/Uds.)   empantanan [em.panˈta.nan]	Passé composé (yo)   he empantanado [e em.pan.taˈna.ðo] (tú/vos)   has empantanado [as em.pan.taˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   ha empantanado [a em.pan.taˈna.ðo] (nosotros-as)   hemos empantanado [ˈe.mos em.pan.taˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habéis empantanado [a.ˈβejs em.pan.taˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   han empantanado [an em.pan.taˈna.ðo]
Imparfait (yo)   empantanaba [em.pan.taˈna.βa] (tú/vos)   empantanabas [em.pan.taˈna.βas] (él/ella/Ud.)   empantanaba [em.pan.taˈna.βa] (nosostros-as)   empantanábamos [em.pan.taˈna.βa.mos] (vosostros-as/os)   empantanabais [em.pan.taˈna.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   empantanaban [em.pan.taˈna.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había empantanado [a.ˈβi.a em.pan.taˈna.ðo] (tú/vos)   habías empantanado [a.ˈβi.as em.pan.taˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   había empantanado [a.ˈβi.a em.pan.taˈna.ðo] (nosotros-as)   habíamos empantanado [a.ˈβi.a.mos em.pan.taˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habíais empantanado [a.ˈβi.ajs em.pan.taˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían empantanado [a.ˈβi.an em.pan.taˈna.ðo]
Passé simple (yo)   empantané [em.pan.taˈne] (tú/vos)   empantanaste [em.pan.taˈnas.te] (él/ella/Ud.)   empantanó [em.pan.taˈno] (nosostros-as)   empantanamos [em.pan.taˈna.mos] (vosostros-as/os)   empantanasteis [em.pan.taˈnas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   empantanaron [em.pan.taˈna.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube empantanado [ˈu.βe em.pan.taˈna.ðo] (tú/vos)   hubiste empantanado [u.ˈβi.ste em.pan.taˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo empantanado [ˈu.βo em.pan.taˈna.ðo] (nosotros-as)   hubimos empantanado [u.ˈβi.mos em.pan.taˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis empantanado [u.ˈβi.stejs em.pan.taˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron empantanado [u.ˈβje.ɾon em.pan.taˈna.ðo]
Futur simple (yo)   empantanaré [em.pan.ta.naˈɾe] (tú/vos)   empantanarás [em.pan.ta.naˈɾas] (él/ella/Ud.)   empantanará [em.pan.ta.naˈɾa] (nosostros-as)   empantanaremos [em.pan.ta.naˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   empantanaréis [em.pan.ta.naˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   empantanarán [em.pan.ta.naˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré empantanado [a.ˈβɾe em.pan.taˈna.ðo] (tú/vos)   habrás empantanado [a.ˈβɾas em.pan.taˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá empantanado [a.ˈβɾa em.pan.taˈna.ðo] (nosotros-as)   habremos empantanado [a.ˈβɾe.mos em.pan.taˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habréis empantanado [a.ˈβɾejs em.pan.taˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán empantanado [a.ˈβɾan em.pan.taˈna.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   empantanaría [em.pan.ta.naˈɾi.a] (tú/vos)   empantanarías [em.pan.ta.naˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   empantanaría [em.pan.ta.naˈɾi.a] (nosostros-as)   empantanaríamos [em.pan.ta.naˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   empantanaríais [em.pan.ta.naˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   empantanarían [em.pan.ta.naˈɾi.an]

Passé (yo)   habría empantanado [a.ˈβɾi.a em.pan.taˈna.ðo] (tú/vos)   habrías empantanado [a.ˈβɾi.as em.pan.taˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   habría empantanado [a.ˈβɾi.a em.pan.taˈna.ðo] (nosotros-as)   habríamos empantanado [a.ˈβɾi.a.mos em.pan.taˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habríais empantanado [a.ˈβɾi.ajs em.pan.taˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían empantanado [a.ˈβɾi.an em.pan.taˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   empantane [em.pan.ˈta.ne] (tú/vos)  ou (vos)   empantanes  empantanés [em.pan.ˈta.nes] [em.pan.taˈnes] (él/ella/Ud.)   empantane [em.pan.ˈta.ne] (nosostros-as)   empantanemos [em.pan.taˈne.mos] (vosostros-as/os)   empantanéis [em.pan.taˈnei̯s] (ellos-as/Uds.)   empantanen [em.pan.ˈta.nen]	Passé composé (yo)   haya empantanado [ˈa.ja em.pan.taˈna.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas empantanado  hayás empantanado [ˈa.jas em.pan.taˈna.ðo] [a.ˈjas em.pan.taˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   haya empantanado [ˈa.ja em.pan.taˈna.ðo] (nosotros-as)   hayamos empantanado [a.ˈja.mos em.pan.taˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis empantanado [a.ˈjajs em.pan.taˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan empantanado [ˈa.jan em.pan.taˈna.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   empantanara [em.pan.taˈna.ɾa] (tú/vos)   empantanaras [em.pan.taˈna.ɾas] (él/ella/Ud.)   empantanara [em.pan.taˈna.ɾa] (nosostros-as)   empantanáramos [em.pan.taˈna.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   empantanarais [em.pan.taˈna.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   empantanaran [em.pan.taˈna.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera empantanado [u.ˈβje.ɾa em.pan.taˈna.ðo] (tú/vos)   hubieras empantanado [u.ˈβje.ɾas em.pan.taˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera empantanado [u.ˈβje.ɾa em.pan.taˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos empantanado [u.ˈβje.ɾa.mos em.pan.taˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais empantanado [u.ˈβje.ɾajs em.pan.taˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran empantanado [u.ˈβje.ɾan em.pan.taˈna.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   empantanase [em.pan.taˈna.se] (tú/vos)   empantanases [em.pan.taˈna.ses] (él/ella/Ud.)   empantanase [em.pan.taˈna.se] (nosostros-as)   empantanásemos [em.pan.taˈna.se.mos] (vosostros-as/os)   empantanaseis [em.pan.taˈna.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   empantanasen [em.pan.taˈna.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese empantanado [u.ˈβje.se em.pan.taˈna.ðo] (tú/vos)   hubieses empantanado [u.ˈβje.ses em.pan.taˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese empantanado [u.ˈβje.se em.pan.taˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos empantanado [u.ˈβje.se.mos em.pan.taˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis empantanado [u.ˈβje.sejs em.pan.taˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen empantanado [u.ˈβje.sen em.pan.taˈna.ðo]
Futur (yo)   empantanare [em.pan.taˈna.ɾe] (tú/vos)   empantanares [em.pan.taˈna.ɾes] (él/ella/Ud.)   empantanare [em.pan.taˈna.ɾe] (nosostros-as)   empantanáremos [em.pan.taˈna.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   empantanareis [em.pan.taˈna.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   empantanaren [em.pan.taˈna.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere empantanado [u.ˈβje.ɾe em.pan.taˈna.ðo] (tú/vos)   hubieres empantanado [u.ˈβje.ɾes em.pan.taˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere empantanado [u.ˈβje.ɾe em.pan.taˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos empantanado [u.ˈβje.ɾe.mos em.pan.taˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis empantanado [u.ˈβje.ɾejs em.pan.taˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren empantanado [u.ˈβje.ɾen em.pan.taˈna.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   empantana  empantaná [em.panˈta.na] [em.pan.taˈna] (usted)   empantane [em.panˈta.ne] (nosostros-as)   empantanemos [em.pan.taˈne.mos] (vosostros-as)   empantanad [em.pan.taˈnað] (ustedes)   empantanen [em.panˈta.nen]