Conjugaison:espagnol/capotar

Conjugaison en espagnol
capotar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

capotar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	capotar	[ka.poˈtaɾ]	haber	capotado	[aˌβeɾ ka.poˈta.ðo]
Gérondif	capotando	[ka.poˈtan̪.do]	habiendo	capotado	[aˌβjen.do ka.poˈta.ðo]
Participe passé	capotado	[ka.poˈta.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   capoto [kaˈpo.to] (tú/vos)  ou (vos)   capotas  capotás [kaˈpo.tas] [ka.poˈtas] (él/ella/Ud.)   capota [kaˈpo.ta] (nosostros-as)   capotamos [ka.poˈta.mos] (vosostros-as/os)   capotáis [ka.poˈtai̯s] (ellos-as/Uds.)   capotan [kaˈpo.tan]	Passé composé (yo)   he capotado [e ka.poˈta.ðo] (tú/vos)   has capotado [as ka.poˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   ha capotado [a ka.poˈta.ðo] (nosotros-as)   hemos capotado [ˈe.mos ka.poˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habéis capotado [a.ˈβejs ka.poˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   han capotado [an ka.poˈta.ðo]
Imparfait (yo)   capotaba [ka.poˈta.βa] (tú/vos)   capotabas [ka.poˈta.βas] (él/ella/Ud.)   capotaba [ka.poˈta.βa] (nosostros-as)   capotábamos [ka.poˈta.βa.mos] (vosostros-as/os)   capotabais [ka.poˈta.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   capotaban [ka.poˈta.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había capotado [a.ˈβi.a ka.poˈta.ðo] (tú/vos)   habías capotado [a.ˈβi.as ka.poˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   había capotado [a.ˈβi.a ka.poˈta.ðo] (nosotros-as)   habíamos capotado [a.ˈβi.a.mos ka.poˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habíais capotado [a.ˈβi.ajs ka.poˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían capotado [a.ˈβi.an ka.poˈta.ðo]
Passé simple (yo)   capoté [ka.poˈte] (tú/vos)   capotaste [ka.poˈtas.te] (él/ella/Ud.)   capotó [ka.poˈto] (nosostros-as)   capotamos [ka.poˈta.mos] (vosostros-as/os)   capotasteis [ka.poˈtas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   capotaron [ka.poˈta.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube capotado [ˈu.βe ka.poˈta.ðo] (tú/vos)   hubiste capotado [u.ˈβi.ste ka.poˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo capotado [ˈu.βo ka.poˈta.ðo] (nosotros-as)   hubimos capotado [u.ˈβi.mos ka.poˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis capotado [u.ˈβi.stejs ka.poˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron capotado [u.ˈβje.ɾon ka.poˈta.ðo]
Futur simple (yo)   capotaré [ka.po.taˈɾe] (tú/vos)   capotarás [ka.po.taˈɾas] (él/ella/Ud.)   capotará [ka.po.taˈɾa] (nosostros-as)   capotaremos [ka.po.taˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   capotaréis [ka.po.taˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   capotarán [ka.po.taˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré capotado [a.ˈβɾe ka.poˈta.ðo] (tú/vos)   habrás capotado [a.ˈβɾas ka.poˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá capotado [a.ˈβɾa ka.poˈta.ðo] (nosotros-as)   habremos capotado [a.ˈβɾe.mos ka.poˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habréis capotado [a.ˈβɾejs ka.poˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán capotado [a.ˈβɾan ka.poˈta.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   capotaría [ka.po.taˈɾi.a] (tú/vos)   capotarías [ka.po.taˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   capotaría [ka.po.taˈɾi.a] (nosostros-as)   capotaríamos [ka.po.taˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   capotaríais [ka.po.taˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   capotarían [ka.po.taˈɾi.an]

Passé (yo)   habría capotado [a.ˈβɾi.a ka.poˈta.ðo] (tú/vos)   habrías capotado [a.ˈβɾi.as ka.poˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habría capotado [a.ˈβɾi.a ka.poˈta.ðo] (nosotros-as)   habríamos capotado [a.ˈβɾi.a.mos ka.poˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habríais capotado [a.ˈβɾi.ajs ka.poˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían capotado [a.ˈβɾi.an ka.poˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   capote [ka.ˈpo.te] (tú/vos)  ou (vos)   capotes  capotés [ka.ˈpo.tes] [ka.poˈtes] (él/ella/Ud.)   capote [ka.ˈpo.te] (nosostros-as)   capotemos [ka.poˈte.mos] (vosostros-as/os)   capotéis [ka.poˈtei̯s] (ellos-as/Uds.)   capoten [ka.ˈpo.ten]	Passé composé (yo)   haya capotado [ˈa.ja ka.poˈta.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas capotado  hayás capotado [ˈa.jas ka.poˈta.ðo] [a.ˈjas ka.poˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   haya capotado [ˈa.ja ka.poˈta.ðo] (nosotros-as)   hayamos capotado [a.ˈja.mos ka.poˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis capotado [a.ˈjajs ka.poˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan capotado [ˈa.jan ka.poˈta.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   capotara [ka.poˈta.ɾa] (tú/vos)   capotaras [ka.poˈta.ɾas] (él/ella/Ud.)   capotara [ka.poˈta.ɾa] (nosostros-as)   capotáramos [ka.poˈta.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   capotarais [ka.poˈta.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   capotaran [ka.poˈta.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera capotado [u.ˈβje.ɾa ka.poˈta.ðo] (tú/vos)   hubieras capotado [u.ˈβje.ɾas ka.poˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera capotado [u.ˈβje.ɾa ka.poˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos capotado [u.ˈβje.ɾa.mos ka.poˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais capotado [u.ˈβje.ɾajs ka.poˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran capotado [u.ˈβje.ɾan ka.poˈta.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   capotase [ka.poˈta.se] (tú/vos)   capotases [ka.poˈta.ses] (él/ella/Ud.)   capotase [ka.poˈta.se] (nosostros-as)   capotásemos [ka.poˈta.se.mos] (vosostros-as/os)   capotaseis [ka.poˈta.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   capotasen [ka.poˈta.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese capotado [u.ˈβje.se ka.poˈta.ðo] (tú/vos)   hubieses capotado [u.ˈβje.ses ka.poˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese capotado [u.ˈβje.se ka.poˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos capotado [u.ˈβje.se.mos ka.poˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis capotado [u.ˈβje.sejs ka.poˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen capotado [u.ˈβje.sen ka.poˈta.ðo]
Futur (yo)   capotare [ka.poˈta.ɾe] (tú/vos)   capotares [ka.poˈta.ɾes] (él/ella/Ud.)   capotare [ka.poˈta.ɾe] (nosostros-as)   capotáremos [ka.poˈta.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   capotareis [ka.poˈta.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   capotaren [ka.poˈta.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere capotado [u.ˈβje.ɾe ka.poˈta.ðo] (tú/vos)   hubieres capotado [u.ˈβje.ɾes ka.poˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere capotado [u.ˈβje.ɾe ka.poˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos capotado [u.ˈβje.ɾe.mos ka.poˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis capotado [u.ˈβje.ɾejs ka.poˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren capotado [u.ˈβje.ɾen ka.poˈta.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   capota  capotá [kaˈpo.ta] [ka.poˈta] (usted)   capote [kaˈpo.te] (nosostros-as)   capotemos [ka.poˈte.mos] (vosostros-as)   capotad [ka.poˈtað] (ustedes)   capoten [kaˈpo.ten]