Aller au contenu

Conjugaison:espagnol/candar

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en espagnol
candar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

candar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Présent
(yo)   cando [ˈkan.do]
(tú/vos
ou (vos) 
 candas
 candás
[ˈkan.das]
[kanˈdas]
(él/ella/Ud.  canda [ˈkan.da]
(nosostros-as)   candamos [kanˈda.mos]
(vosostros-as/os  candáis [kanˈdai̯s]
(ellos-as/Uds.  candan [ˈkan.dan]
Passé composé
(yo)   he candado [e kanˈda.ðo]
(tú/vos  has candado [as kanˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  ha candado [a kanˈda.ðo]
(nosotros-as)   hemos candado [ˈe.mos kanˈda.ðo]
(vosotros-as/os  habéis candado [a.ˈβejs kanˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  han candado [an kanˈda.ðo]
Imparfait
(yo)   candaba [kanˈda.βa]
(tú/vos  candabas [kanˈda.βas]
(él/ella/Ud.  candaba [kanˈda.βa]
(nosostros-as)   candábamos [kanˈda.βa.mos]
(vosostros-as/os  candabais [kanˈda.βai̯s]
(ellos-as/Uds.  candaban [kanˈda.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había candado [a.ˈβi.a kanˈda.ðo]
(tú/vos  habías candado [a.ˈβi.as kanˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  había candado [a.ˈβi.a kanˈda.ðo]
(nosotros-as)   habíamos candado [a.ˈβi.a.mos kanˈda.ðo]
(vosotros-as/os  habíais candado [a.ˈβi.ajs kanˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  habían candado [a.ˈβi.an kanˈda.ðo]
Passé simple
(yo)   candé [kanˈde]
(tú/vos  candaste [kanˈdas.te]
(él/ella/Ud.  candó [kanˈdo]
(nosostros-as)   candamos [kanˈda.mos]
(vosostros-as/os  candasteis [kanˈdas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.  candaron [kanˈda.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube candado [ˈu.βe kanˈda.ðo]
(tú/vos  hubiste candado [u.ˈβi.ste kanˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  hubo candado [ˈu.βo kanˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubimos candado [u.ˈβi.mos kanˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hubisteis candado [u.ˈβi.stejs kanˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieron candado [u.ˈβje.ɾon kanˈda.ðo]
Futur simple
(yo)   candaré [kan.daˈɾe]
(tú/vos  candarás [kan.daˈɾas]
(él/ella/Ud.  candará [kan.daˈɾa]
(nosostros-as)   candaremos [kan.daˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  candaréis [kan.daˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  candarán [kan.daˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré candado [a.ˈβɾe kanˈda.ðo]
(tú/vos  habrás candado [a.ˈβɾas kanˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  habrá candado [a.ˈβɾa kanˈda.ðo]
(nosotros-as)   habremos candado [a.ˈβɾe.mos kanˈda.ðo]
(vosotros-as/os  habréis candado [a.ˈβɾejs kanˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrán candado [a.ˈβɾan kanˈda.ðo]

Conditionnel

[modifier le wikicode]
Présent
(yo)   candaría [kan.daˈɾi.a]
(tú/vos  candarías [kan.daˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  candaría [kan.daˈɾi.a]
(nosostros-as)   candaríamos [kan.daˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  candaríais [kan.daˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.  candarían [kan.daˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría candado [a.ˈβɾi.a kanˈda.ðo]
(tú/vos  habrías candado [a.ˈβɾi.as kanˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  habría candado [a.ˈβɾi.a kanˈda.ðo]
(nosotros-as)   habríamos candado [a.ˈβɾi.a.mos kanˈda.ðo]
(vosotros-as/os  habríais candado [a.ˈβɾi.ajs kanˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrían candado [a.ˈβɾi.an kanˈda.ðo]

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   cande [ˈkan.de]
(tú/vos
ou (vos) 
 candes
 candés
[ˈkan.des]
[kanˈdes]
(él/ella/Ud.  cande [ˈkan.de]
(nosostros-as)   candemos [kanˈde.mos]
(vosostros-as/os  candéis [kanˈdei̯s]
(ellos-as/Uds.  canden [ˈkan.den]
Passé composé
(yo)   haya candado [ˈa.ja kanˈda.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas candado
 hayás candado
[ˈa.jas kanˈda.ðo]
[a.ˈjas kanˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  haya candado [ˈa.ja kanˈda.ðo]
(nosotros-as)   hayamos candado [a.ˈja.mos kanˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hayáis candado [a.ˈjajs kanˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hayan candado [ˈa.jan kanˈda.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   candara [kanˈda.ɾa]
(tú/vos  candaras [kanˈda.ɾas]
(él/ella/Ud.  candara [kanˈda.ɾa]
(nosostros-as)   candáramos [kanˈda.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  candarais [kanˈda.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.  candaran [kanˈda.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera candado [u.ˈβje.ɾa kanˈda.ðo]
(tú/vos  hubieras candado [u.ˈβje.ɾas kanˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiera candado [u.ˈβje.ɾa kanˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos candado [u.ˈβje.ɾa.mos kanˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hubierais candado [u.ˈβje.ɾajs kanˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieran candado [u.ˈβje.ɾan kanˈda.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   candase [kanˈda.se]
(tú/vos  candases [kanˈda.ses]
(él/ella/Ud.  candase [kanˈda.se]
(nosostros-as)   candásemos [kanˈda.se.mos]
(vosostros-as/os  candaseis [kanˈda.sei̯s]
(ellos-as/Uds.  candasen [kanˈda.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese candado [u.ˈβje.se kanˈda.ðo]
(tú/vos  hubieses candado [u.ˈβje.ses kanˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiese candado [u.ˈβje.se kanˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos candado [u.ˈβje.se.mos kanˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hubieseis candado [u.ˈβje.sejs kanˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubiesen candado [u.ˈβje.sen kanˈda.ðo]
Futur
(yo)   candare [kanˈda.ɾe]
(tú/vos  candares [kanˈda.ɾes]
(él/ella/Ud.  candare [kanˈda.ɾe]
(nosostros-as)   candáremos [kanˈda.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  candareis [kanˈda.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  candaren [kanˈda.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere candado [u.ˈβje.ɾe kanˈda.ðo]
(tú/vos  hubieres candado [u.ˈβje.ɾes kanˈda.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiere candado [u.ˈβje.ɾe kanˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos candado [u.ˈβje.ɾe.mos kanˈda.ðo]
(vosotros-as/os  hubiereis candado [u.ˈβje.ɾejs kanˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieren candado [u.ˈβje.ɾen kanˈda.ðo]
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 canda
 candá
[ˈkan.da]
[kanˈda]
(usted)   cande [ˈkan.de]
(nosostros-as)   candemos [kanˈde.mos]
(vosostros-as)   candad [kanˈdað]
(ustedes)   canden [ˈkan.den]