Conjugaison:espagnol/alentar

 Conjugaison à diphtongue

 Conjugaison sans diphtongue

Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif

Conjugaison en espagnol
alentar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

alentar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	alentar	[a.lenˈtaɾ]	haber	alentado	[aˌβeɾ a.lenˈta.ðo]
Gérondif	alentando	[a.lenˈtan̪.do]	habiendo	alentado	[aˌβjen.do a.lenˈta.ðo]
Participe passé	alentado	[a.lenˈta.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   aliento [aˈljen.to] (tú/vos)  ou (vos)   alientas  alentás [aˈljen.tas] [a.lenˈtas] (él/ella/Ud.)   alienta [aˈljen.ta] (nosostros-as)   alentamos [a.lenˈta.mos] (vosostros-as/os)   alentáis [a.lenˈtai̯s] (ellos-as/Uds.)   alientan [aˈljen.tan]	Passé composé (yo)   he alentado [e a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   has alentado [as a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   ha alentado [a a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hemos alentado [ˈe.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habéis alentado [a.ˈβejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   han alentado [an a.lenˈta.ðo]
Imparfait (yo)   alentaba [a.lenˈta.βa] (tú/vos)   alentabas [a.lenˈta.βas] (él/ella/Ud.)   alentaba [a.lenˈta.βa] (nosostros-as)   alentábamos [a.lenˈta.βa.mos] (vosostros-as/os)   alentabais [a.lenˈta.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   alentaban [a.lenˈta.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había alentado [a.ˈβi.a a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   habías alentado [a.ˈβi.as a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   había alentado [a.ˈβi.a a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   habíamos alentado [a.ˈβi.a.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habíais alentado [a.ˈβi.ajs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían alentado [a.ˈβi.an a.lenˈta.ðo]
Passé simple (yo)   alenté [a.lenˈte] (tú/vos)   alentaste [a.lenˈtas.te] (él/ella/Ud.)   alentó [a.lenˈto] (nosostros-as)   alentamos [a.lenˈta.mos] (vosostros-as/os)   alentasteis [a.lenˈtas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   alentaron [a.lenˈta.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube alentado [ˈu.βe a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   hubiste alentado [u.ˈβi.ste a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo alentado [ˈu.βo a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hubimos alentado [u.ˈβi.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis alentado [u.ˈβi.stejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron alentado [u.ˈβje.ɾon a.lenˈta.ðo]
Futur simple (yo)   alentaré [a.len.taˈɾe] (tú/vos)   alentarás [a.len.taˈɾas] (él/ella/Ud.)   alentará [a.len.taˈɾa] (nosostros-as)   alentaremos [a.len.taˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   alentaréis [a.len.taˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   alentarán [a.len.taˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré alentado [a.ˈβɾe a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   habrás alentado [a.ˈβɾas a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá alentado [a.ˈβɾa a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   habremos alentado [a.ˈβɾe.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habréis alentado [a.ˈβɾejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán alentado [a.ˈβɾan a.lenˈta.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   alentaría [a.len.taˈɾi.a] (tú/vos)   alentarías [a.len.taˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   alentaría [a.len.taˈɾi.a] (nosostros-as)   alentaríamos [a.len.taˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   alentaríais [a.len.taˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   alentarían [a.len.taˈɾi.an]

Passé (yo)   habría alentado [a.ˈβɾi.a a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   habrías alentado [a.ˈβɾi.as a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habría alentado [a.ˈβɾi.a a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   habríamos alentado [a.ˈβɾi.a.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habríais alentado [a.ˈβɾi.ajs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían alentado [a.ˈβɾi.an a.lenˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   aliente [a.ˈljen.te] (tú/vos)  ou (vos)   alientes  alentés [a.ˈljen.tes] [a.lenˈtes] (él/ella/Ud.)   aliente [a.ˈljen.te] (nosostros-as)   alentemos [a.lenˈte.mos] (vosostros-as/os)   alentéis [a.lenˈtei̯s] (ellos-as/Uds.)   alienten [a.ˈljen.ten]	Passé composé (yo)   haya alentado [ˈa.ja a.lenˈta.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas alentado  hayás alentado [ˈa.jas a.lenˈta.ðo] [a.ˈjas a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   haya alentado [ˈa.ja a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hayamos alentado [a.ˈja.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis alentado [a.ˈjajs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan alentado [ˈa.jan a.lenˈta.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   alentara [a.lenˈta.ɾa] (tú/vos)   alentaras [a.lenˈta.ɾas] (él/ella/Ud.)   alentara [a.lenˈta.ɾa] (nosostros-as)   alentáramos [a.lenˈta.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   alentarais [a.lenˈta.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   alentaran [a.lenˈta.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera alentado [u.ˈβje.ɾa a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   hubieras alentado [u.ˈβje.ɾas a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera alentado [u.ˈβje.ɾa a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos alentado [u.ˈβje.ɾa.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais alentado [u.ˈβje.ɾajs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran alentado [u.ˈβje.ɾan a.lenˈta.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   alentase [a.lenˈta.se] (tú/vos)   alentases [a.lenˈta.ses] (él/ella/Ud.)   alentase [a.lenˈta.se] (nosostros-as)   alentásemos [a.lenˈta.se.mos] (vosostros-as/os)   alentaseis [a.lenˈta.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   alentasen [a.lenˈta.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese alentado [u.ˈβje.se a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   hubieses alentado [u.ˈβje.ses a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese alentado [u.ˈβje.se a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos alentado [u.ˈβje.se.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis alentado [u.ˈβje.sejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen alentado [u.ˈβje.sen a.lenˈta.ðo]
Futur (yo)   alentare [a.lenˈta.ɾe] (tú/vos)   alentares [a.lenˈta.ɾes] (él/ella/Ud.)   alentare [a.lenˈta.ɾe] (nosostros-as)   alentáremos [a.lenˈta.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   alentareis [a.lenˈta.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   alentaren [a.lenˈta.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere alentado [u.ˈβje.ɾe a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   hubieres alentado [u.ˈβje.ɾes a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere alentado [u.ˈβje.ɾe a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos alentado [u.ˈβje.ɾe.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis alentado [u.ˈβje.ɾejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren alentado [u.ˈβje.ɾen a.lenˈta.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   alienta  alentá [aˈljen.ta] [a.lenˈta] (usted)   aliente [aˈljen.te] (nosostros-as)   alentemos [a.lenˈte.mos] (vosostros-as)   alentad [a.lenˈtað] (ustedes)   alienten [aˈljen.ten]

Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif

Conjugaison en espagnol
alentar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

alentar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	alentar	[a.lenˈtaɾ]	haber	alentado	[aˌβeɾ a.lenˈta.ðo]
Gérondif	alentando	[a.lenˈtan̪.do]	habiendo	alentado	[aˌβjen.do a.lenˈta.ðo]
Participe passé	alentado	[a.lenˈta.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   alento [aˈlen.to] (tú/vos)  ou (vos)   alentas  alentás [aˈlen.tas] [a.lenˈtas] (él/ella/Ud.)   alenta [aˈlen.ta] (nosostros-as)   alentamos [a.lenˈta.mos] (vosostros-as/os)   alentáis [a.lenˈtai̯s] (ellos-as/Uds.)   alentan [aˈlen.tan]	Passé composé (yo)   he alentado [e a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   has alentado [as a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   ha alentado [a a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hemos alentado [ˈe.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habéis alentado [a.ˈβejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   han alentado [an a.lenˈta.ðo]
Imparfait (yo)   alentaba [a.lenˈta.βa] (tú/vos)   alentabas [a.lenˈta.βas] (él/ella/Ud.)   alentaba [a.lenˈta.βa] (nosostros-as)   alentábamos [a.lenˈta.βa.mos] (vosostros-as/os)   alentabais [a.lenˈta.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   alentaban [a.lenˈta.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había alentado [a.ˈβi.a a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   habías alentado [a.ˈβi.as a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   había alentado [a.ˈβi.a a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   habíamos alentado [a.ˈβi.a.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habíais alentado [a.ˈβi.ajs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían alentado [a.ˈβi.an a.lenˈta.ðo]
Passé simple (yo)   alenté [a.lenˈte] (tú/vos)   alentaste [a.lenˈtas.te] (él/ella/Ud.)   alentó [a.lenˈto] (nosostros-as)   alentamos [a.lenˈta.mos] (vosostros-as/os)   alentasteis [a.lenˈtas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   alentaron [a.lenˈta.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube alentado [ˈu.βe a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   hubiste alentado [u.ˈβi.ste a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo alentado [ˈu.βo a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hubimos alentado [u.ˈβi.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis alentado [u.ˈβi.stejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron alentado [u.ˈβje.ɾon a.lenˈta.ðo]
Futur simple (yo)   alentaré [a.len.taˈɾe] (tú/vos)   alentarás [a.len.taˈɾas] (él/ella/Ud.)   alentará [a.len.taˈɾa] (nosostros-as)   alentaremos [a.len.taˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   alentaréis [a.len.taˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   alentarán [a.len.taˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré alentado [a.ˈβɾe a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   habrás alentado [a.ˈβɾas a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá alentado [a.ˈβɾa a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   habremos alentado [a.ˈβɾe.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habréis alentado [a.ˈβɾejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán alentado [a.ˈβɾan a.lenˈta.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   alentaría [a.len.taˈɾi.a] (tú/vos)   alentarías [a.len.taˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   alentaría [a.len.taˈɾi.a] (nosostros-as)   alentaríamos [a.len.taˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   alentaríais [a.len.taˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   alentarían [a.len.taˈɾi.an]

Passé (yo)   habría alentado [a.ˈβɾi.a a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   habrías alentado [a.ˈβɾi.as a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habría alentado [a.ˈβɾi.a a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   habríamos alentado [a.ˈβɾi.a.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habríais alentado [a.ˈβɾi.ajs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían alentado [a.ˈβɾi.an a.lenˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   alente [a.ˈlen.te] (tú/vos)  ou (vos)   alentes  alentés [a.ˈlen.tes] [a.lenˈtes] (él/ella/Ud.)   alente [a.ˈlen.te] (nosostros-as)   alentemos [a.lenˈte.mos] (vosostros-as/os)   alentéis [a.lenˈtei̯s] (ellos-as/Uds.)   alenten [a.ˈlen.ten]	Passé composé (yo)   haya alentado [ˈa.ja a.lenˈta.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas alentado  hayás alentado [ˈa.jas a.lenˈta.ðo] [a.ˈjas a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   haya alentado [ˈa.ja a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hayamos alentado [a.ˈja.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis alentado [a.ˈjajs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan alentado [ˈa.jan a.lenˈta.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   alentara [a.lenˈta.ɾa] (tú/vos)   alentaras [a.lenˈta.ɾas] (él/ella/Ud.)   alentara [a.lenˈta.ɾa] (nosostros-as)   alentáramos [a.lenˈta.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   alentarais [a.lenˈta.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   alentaran [a.lenˈta.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera alentado [u.ˈβje.ɾa a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   hubieras alentado [u.ˈβje.ɾas a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera alentado [u.ˈβje.ɾa a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos alentado [u.ˈβje.ɾa.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais alentado [u.ˈβje.ɾajs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran alentado [u.ˈβje.ɾan a.lenˈta.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   alentase [a.lenˈta.se] (tú/vos)   alentases [a.lenˈta.ses] (él/ella/Ud.)   alentase [a.lenˈta.se] (nosostros-as)   alentásemos [a.lenˈta.se.mos] (vosostros-as/os)   alentaseis [a.lenˈta.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   alentasen [a.lenˈta.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese alentado [u.ˈβje.se a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   hubieses alentado [u.ˈβje.ses a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese alentado [u.ˈβje.se a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos alentado [u.ˈβje.se.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis alentado [u.ˈβje.sejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen alentado [u.ˈβje.sen a.lenˈta.ðo]
Futur (yo)   alentare [a.lenˈta.ɾe] (tú/vos)   alentares [a.lenˈta.ɾes] (él/ella/Ud.)   alentare [a.lenˈta.ɾe] (nosostros-as)   alentáremos [a.lenˈta.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   alentareis [a.lenˈta.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   alentaren [a.lenˈta.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere alentado [u.ˈβje.ɾe a.lenˈta.ðo] (tú/vos)   hubieres alentado [u.ˈβje.ɾes a.lenˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere alentado [u.ˈβje.ɾe a.lenˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos alentado [u.ˈβje.ɾe.mos a.lenˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis alentado [u.ˈβje.ɾejs a.lenˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren alentado [u.ˈβje.ɾen a.lenˈta.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   alenta  alentá [aˈlen.ta] [a.lenˈta] (usted)   alente [aˈlen.te] (nosostros-as)   alentemos [a.lenˈte.mos] (vosostros-as)   alentad [a.lenˈtað] (ustedes)   alenten [aˈlen.ten]