Conjugaison:espagnol/acordar

Conjugaison en espagnol
acordar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

acordar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	acordar	[a.koɾˈðaɾ]	haber	acordado	[aˌβeɾ a.koɾˈða.ðo]
Gérondif	acordando	[a.koɾˈðan̪.do]	habiendo	acordado	[aˌβjen.do a.koɾˈða.ðo]
Participe passé	acordado	[a.koɾˈða.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   acuerdo [aˈkweɾ.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   acuerdas  acordás [aˈkweɾ.ðas] [a.koɾˈðas] (él/ella/Ud.)   acuerda [aˈkweɾ.ða] (nosostros-as)   acordamos [a.koɾˈða.mos] (vosostros-as/os)   acordáis [a.koɾˈðai̯s] (ellos-as/Uds.)   acuerdan [aˈkweɾ.ðan]	Passé composé (yo)   he acordado [e a.koɾˈða.ðo] (tú/vos)   has acordado [as a.koɾˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   ha acordado [a a.koɾˈða.ðo] (nosotros-as)   hemos acordado [ˈe.mos a.koɾˈða.ðo] (vosotros-as/os)   habéis acordado [a.ˈβejs a.koɾˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   han acordado [an a.koɾˈða.ðo]
Imparfait (yo)   acordaba [a.koɾˈða.βa] (tú/vos)   acordabas [a.koɾˈða.βas] (él/ella/Ud.)   acordaba [a.koɾˈða.βa] (nosostros-as)   acordábamos [a.koɾˈða.βa.mos] (vosostros-as/os)   acordabais [a.koɾˈða.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   acordaban [a.koɾˈða.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había acordado [a.ˈβi.a a.koɾˈða.ðo] (tú/vos)   habías acordado [a.ˈβi.as a.koɾˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   había acordado [a.ˈβi.a a.koɾˈða.ðo] (nosotros-as)   habíamos acordado [a.ˈβi.a.mos a.koɾˈða.ðo] (vosotros-as/os)   habíais acordado [a.ˈβi.ajs a.koɾˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían acordado [a.ˈβi.an a.koɾˈða.ðo]
Passé simple (yo)   acordé [a.koɾˈðe] (tú/vos)   acordaste [a.koɾˈðas.te] (él/ella/Ud.)   acordó [a.koɾˈðo] (nosostros-as)   acordamos [a.koɾˈða.mos] (vosostros-as/os)   acordasteis [a.koɾˈðas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   acordaron [a.koɾˈða.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube acordado [ˈu.βe a.koɾˈða.ðo] (tú/vos)   hubiste acordado [u.ˈβi.ste a.koɾˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo acordado [ˈu.βo a.koɾˈða.ðo] (nosotros-as)   hubimos acordado [u.ˈβi.mos a.koɾˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis acordado [u.ˈβi.stejs a.koɾˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron acordado [u.ˈβje.ɾon a.koɾˈða.ðo]
Futur simple (yo)   acordaré [a.koɾ.ðaˈɾe] (tú/vos)   acordarás [a.koɾ.ðaˈɾas] (él/ella/Ud.)   acordará [a.koɾ.ðaˈɾa] (nosostros-as)   acordaremos [a.koɾ.ðaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   acordaréis [a.koɾ.ðaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   acordarán [a.koɾ.ðaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré acordado [a.ˈβɾe a.koɾˈða.ðo] (tú/vos)   habrás acordado [a.ˈβɾas a.koɾˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá acordado [a.ˈβɾa a.koɾˈða.ðo] (nosotros-as)   habremos acordado [a.ˈβɾe.mos a.koɾˈða.ðo] (vosotros-as/os)   habréis acordado [a.ˈβɾejs a.koɾˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán acordado [a.ˈβɾan a.koɾˈða.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   acordaría [a.koɾ.ðaˈɾi.a] (tú/vos)   acordarías [a.koɾ.ðaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   acordaría [a.koɾ.ðaˈɾi.a] (nosostros-as)   acordaríamos [a.koɾ.ðaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   acordaríais [a.koɾ.ðaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   acordarían [a.koɾ.ðaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría acordado [a.ˈβɾi.a a.koɾˈða.ðo] (tú/vos)   habrías acordado [a.ˈβɾi.as a.koɾˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   habría acordado [a.ˈβɾi.a a.koɾˈða.ðo] (nosotros-as)   habríamos acordado [a.ˈβɾi.a.mos a.koɾˈða.ðo] (vosotros-as/os)   habríais acordado [a.ˈβɾi.ajs a.koɾˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían acordado [a.ˈβɾi.an a.koɾˈða.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   acuerde [a.ˈkweɾ.ðe] (tú/vos)  ou (vos)   acuerdes  acordés [a.ˈkweɾ.ðes] [a.koɾˈðes] (él/ella/Ud.)   acuerde [a.ˈkweɾ.ðe] (nosostros-as)   acordemos [a.koɾˈðe.mos] (vosostros-as/os)   acordéis [a.koɾˈðei̯s] (ellos-as/Uds.)   acuerden [a.ˈkweɾ.ðen]	Passé composé (yo)   haya acordado [ˈa.ja a.koɾˈða.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas acordado  hayás acordado [ˈa.jas a.koɾˈða.ðo] [a.ˈjas a.koɾˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   haya acordado [ˈa.ja a.koɾˈða.ðo] (nosotros-as)   hayamos acordado [a.ˈja.mos a.koɾˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis acordado [a.ˈjajs a.koɾˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan acordado [ˈa.jan a.koɾˈða.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   acordara [a.koɾˈða.ɾa] (tú/vos)   acordaras [a.koɾˈða.ɾas] (él/ella/Ud.)   acordara [a.koɾˈða.ɾa] (nosostros-as)   acordáramos [a.koɾˈða.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   acordarais [a.koɾˈða.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   acordaran [a.koɾˈða.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera acordado [u.ˈβje.ɾa a.koɾˈða.ðo] (tú/vos)   hubieras acordado [u.ˈβje.ɾas a.koɾˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera acordado [u.ˈβje.ɾa a.koɾˈða.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos acordado [u.ˈβje.ɾa.mos a.koɾˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais acordado [u.ˈβje.ɾajs a.koɾˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran acordado [u.ˈβje.ɾan a.koɾˈða.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   acordase [a.koɾˈða.se] (tú/vos)   acordases [a.koɾˈða.ses] (él/ella/Ud.)   acordase [a.koɾˈða.se] (nosostros-as)   acordásemos [a.koɾˈða.se.mos] (vosostros-as/os)   acordaseis [a.koɾˈða.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   acordasen [a.koɾˈða.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese acordado [u.ˈβje.se a.koɾˈða.ðo] (tú/vos)   hubieses acordado [u.ˈβje.ses a.koɾˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese acordado [u.ˈβje.se a.koɾˈða.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos acordado [u.ˈβje.se.mos a.koɾˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis acordado [u.ˈβje.sejs a.koɾˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen acordado [u.ˈβje.sen a.koɾˈða.ðo]
Futur (yo)   acordare [a.koɾˈða.ɾe] (tú/vos)   acordares [a.koɾˈða.ɾes] (él/ella/Ud.)   acordare [a.koɾˈða.ɾe] (nosostros-as)   acordáremos [a.koɾˈða.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   acordareis [a.koɾˈða.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   acordaren [a.koɾˈða.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere acordado [u.ˈβje.ɾe a.koɾˈða.ðo] (tú/vos)   hubieres acordado [u.ˈβje.ɾes a.koɾˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere acordado [u.ˈβje.ɾe a.koɾˈða.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos acordado [u.ˈβje.ɾe.mos a.koɾˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis acordado [u.ˈβje.ɾejs a.koɾˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren acordado [u.ˈβje.ɾen a.koɾˈða.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   acuerda  acordá [aˈkweɾ.ða] [a.koɾˈða] (usted)   acuerde [aˈkweɾ.ðe] (nosostros-as)   acordemos [a.koɾˈðe.mos] (vosostros-as)   acordad [a.koɾˈðað] (ustedes)   acuerden [aˈkweɾ.ðen]