ἀπόστολος

Voir aussi : απόστολος

Grec ancien

Étymologie

Du verbe ἀποστέλλω, apostéllô (« envoyer au loin »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἀπόστολος		ἀπόστολος		ἀπόστολον
vocatif		ἀπόστολε		ἀπόστολε		ἀπόστολον
accusatif		ἀπόστολον		ἀπόστολον		ἀπόστολον
génitif		ἀποστόλου		ἀποστόλου		ἀποστόλου
datif		ἀποστόλῳ		ἀποστόλῳ		ἀποστόλῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἀποστόλω		ἀποστόλω		ἀποστόλω
vocatif		ἀποστόλω		ἀποστόλω		ἀποστόλω
accusatif		ἀποστόλω		ἀποστόλω		ἀποστόλω
génitif		ἀποστόλοιν		ἀποστόλοιν		ἀποστόλοιν
datif		ἀποστόλοιν		ἀποστόλοιν		ἀποστόλοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἀπόστολοι		ἀπόστολοι		ἀπόστολα
vocatif		ἀπόστολοι		ἀπόστολοι		ἀπόστολα
accusatif		ἀποστόλους		ἀποστόλους		ἀπόστολα
génitif		ἀποστόλων		ἀποστόλων		ἀποστόλων
datif		ἀποστόλοις		ἀποστόλοις		ἀποστόλοις

ἀπόστολος, apóstolos *\a.ˈpos.to.los\

1. Envoyé au loin,

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	ἀπόστολος	οἱ	ἀπόστολοι	τὼ	ἀποστόλω
Vocatif		ἀπόστολε		ἀπόστολοι		ἀποστόλω
Accusatif	τὸν	ἀπόστολον	τοὺς	ἀποστόλους	τὼ	ἀποστόλω
Génitif	τοῦ	ἀποστόλου	τῶν	ἀποστόλων	τοῖν	ἀποστόλοιν
Datif	τῷ	ἀποστόλῳ	τοῖς	ἀποστόλοις	τοῖν	ἀποστόλοιν

ἀπόστολος, apóstolos *\a.ˈpos.to.los\ masculin

1. Envoyé, député.
2. (Religion) Apôtre.
   • Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ — (Deuxième épître aux Corinthiens)

     Paul, apôtre de Jésus Christ par la volonté de Dieu, … — (traduction)

3. Envoi d’une expédition.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952