πρότερος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de πρό, pró (« avant »), avec le suffixe -τερος, -teros ; voir le latin prior, primus.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πρότερος		πρότερη		πρότερον
vocatif		πρότερε		πρότερη		πρότερον
accusatif		πρότερον		πρότερην		πρότερον
génitif		πρότερου		πρότερης		πρότερου
datif		πρότερῳ		πρότερῃ		πρότερῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πρότερω		πρότερα		πρότερω
vocatif		πρότερω		πρότερα		πρότερω
accusatif		πρότερω		πρότερα		πρότερω
génitif		πρότεροιν		πρότεραιν		πρότεροιν
datif		πρότεροιν		πρότεραιν		πρότεροιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πρότεροι		πρότεραι		πρότερα
vocatif		πρότεροι		πρότεραι		πρότερα
accusatif		πρότερους		πρότερας		πρότερα
génitif		πρότερων		πρότερων		πρότερων
datif		πρότεροις		πρότεραις		πρότεροις

πρότερος, próteros *\Prononciation ?\

1. Comparatif de πρῶτος : plus en avant, antérieur, précédant, passé, premier.
   • οἱ πρότεροι, les ancêtres, les hommes d'avant.

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : πρότερος

Références

• « πρότερος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage