παροξύτονος

Grec ancien

Étymologie

De παρά, pará (« à côté ») et de ὀξύτονος, oxútonos (« son aigu sur la dernière syllabe »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παροξύτονός		παροξύτονός		παροξύτονόν
vocatif		παροξύτονέ		παροξύτονέ		παροξύτονόν
accusatif		παροξύτονόν		παροξύτονόν		παροξύτονόν
génitif		παροξύτονοῦ		παροξύτονοῦ		παροξύτονοῦ
datif		παροξύτονῷ		παροξύτονῷ		παροξύτονῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παροξύτονώ		παροξύτονώ		παροξύτονώ
vocatif		παροξύτονώ		παροξύτονώ		παροξύτονώ
accusatif		παροξύτονώ		παροξύτονώ		παροξύτονώ
génitif		παροξύτονοῖν		παροξύτονοῖν		παροξύτονοῖν
datif		παροξύτονοῖν		παροξύτονοῖν		παροξύτονοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παροξύτονοί		παροξύτονοί		παροξύτονά
vocatif		παροξύτονοί		παροξύτονοί		παροξύτονά
accusatif		παροξύτονούς		παροξύτονούς		παροξύτονά
génitif		παροξύτονῶν		παροξύτονῶν		παροξύτονῶν
datif		παροξύτονοῖς		παροξύτονοῖς		παροξύτονοῖς

παροξύτονος, ος, ον, paroxútonos *\Prononciation ?\

1. (Grammaire) Paroxyton, marqué de l’accent aigu sur l’avant-dernière syllabe.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage