Aller au contenu

vrucht

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Du Moyen Néerlandais vrucht, du vieux néerlandais fruht, du Latin frūctus.
Nombre Singulier Pluriel
Nom vrucht vruchten
Diminutif vruchtje vruchtjes

vrucht \vɾyχt\ féminin

  1. Fruit.
    • de vruchten van zijn inspanning : le fruit de ses efforts.
    • goede vruchten van iets plukken : retirer de substantiels bénéfices de quelque chose.
    • (Sens figuré) verboden vruchten : fruits défendus
    • vruchten afwerpen : porter ses fruits.
    • het kapitaal begint vrucht af te werpen : le capital comence à fructifier.
    • vrucht dragen : être couronné de succès.
    • met vrucht iets aanwenden : utiliser quelque chose avec succès.
    • zonder vrucht infructueux.

Taux de reconnaissance

[modifier le wikicode]
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,7 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation

[modifier le wikicode]
  • Pays-Bas : écouter « vrucht [vɾyχt] »

Références

[modifier le wikicode]
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]