trubuilhañ
Apparence
:
Étymologie
[modifier le wikicode]- Dérivé de trubuilh, avec le suffixe -añ.
- Du moyen breton trubuillaff[1][2], issu de l’ancien français treboiller.
- À comparer avec les verbes gallois trwblio, trwblo, trwblu (sens identique).
Verbe
[modifier le wikicode]Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | trubuilhañ |
Adoucissante | drubuilhañ |
Spirante | zrubuilhañ |
trubuilhañ \try.ˈby.ljã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale trubuilh- (pronominal : en em drubuilhañ)
- Troubler, ennuyer, importuner.
— « Deomp d’ar c’hraou! Lom, d’ar c’hraou! da sachañ hardi war lost ar pemoc’h ha da drubuilhañ ar yer war o c’hlud. »
— (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 129)- — « Allons à la crèche ! Guillaume, à la crèche ! pour tirer hardiment sur la queue des cochons et importuner les poules sur leur perchoir. »
Piv a gredfe hiviziken he zrubuilhañ ?
— (Langleiz, Tristan hag Izold, Al Liamm, 1972, page 137)- Qui oserait désormais l’importuner.
Variantes dialectales
[modifier le wikicode]Dérivés
[modifier le wikicode]Références
[modifier le wikicode]- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 750a