Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir la conjugaison du verbe sustantivar
|
Indicatif
|
Présent
|
(yo) sustantivaron
|
(tú) sustantivaron
|
(vos) sustantivaron
|
(él/ella/usted) sustantivaron
|
(nosotros-as) sustantivaron
|
(vosotros-as) sustantivaron
|
(os) sustantivaron
|
(ellos-as/ustedes) sustantivaron
|
Imparfait
|
(yo) sustantivaron
|
(tú) sustantivaron
|
(vos) sustantivaron
|
(él/ella/usted) sustantivaron
|
(nosotros-as) sustantivaron
|
(vosotros-as) sustantivaron
|
(os) sustantivaron
|
(ellos-as/ustedes) sustantivaron
|
Passé simple
|
(yo) sustantivaron
|
(tú) sustantivaron
|
(vos) sustantivaron
|
(él/ella/usted) sustantivaron
|
(nosotros-as) sustantivaron
|
(vosotros-as) sustantivaron
|
(os) sustantivaron
|
(ellos-as/ustedes) sustantivaron
|
Futur simple
|
(yo) sustantivaron
|
(tú) sustantivaron
|
(vos) sustantivaron
|
(él/ella/usted) sustantivaron
|
(nosotros-as) sustantivaron
|
(vosotros-as) sustantivaron
|
(os) sustantivaron
|
(ellos-as/ustedes) sustantivaron
|
sustantivaron \sus.tan.tiˈβa.ɾon\
- Troisième personne du pluriel du passé simple de l’indicatif de sustantivar.