soñjas
Apparence
:
Forme de verbe
[modifier le wikicode]soñjas \ˈsɔ̃ː.ʒas\
- Troisième personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe soñjal.
Un deiz koulskoude, ur beajour, poulzet gant ar cʼhoant, a soñjas evel-hen : « Sed amañ un taol-chañs ; riskl a zo, avat. Arabat eo din tostaat dievezh. »
— (Abeozen, Marvailhoù Loened, Skridoù Breizh, Brest, 1943, page 29)- Un jour pourtant, un voyageur, poussé par l’envie, pensa ainsi : « Voici un coup de chance ; il y a du danger, pourtant. Il ne faut pas que j’approche imprudemment. »
« Kaerat beurevezh a viz Ebrel », a soñjas-eñ.
— (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Éditions Al Liamm, 1980, page 104)- « Quelle belle matinée d’avril », pensa-t-il.