sitúe

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe situar
Subjonctif	Présent	que (yo) sitúe
		que (tú) sitúe
		que (vos) sitúe
		que (él/ella/usted) sitúe
		que (nosotros-as) sitúe
		que (vosotros-as) sitúe
		que (os) sitúe
		(ellos-as/ustedes) sitúe
	Imparfait (en -ra)	que (yo) sitúe
		que (tú) sitúe
		que (vos) sitúe
		que (él/ella/usted) sitúe
		que (nosotros-as) sitúe
		que (vosotros-as) sitúe
		que (os) sitúe
		(ellos-as/ustedes) sitúe
	Imparfait (en -se)	que (yo) sitúe
		que (tú) sitúe
		que (vos) sitúe
		que (él/ella/usted) sitúe
		que (nosotros-as) sitúe
		que (vosotros-as) sitúe
		que (os) sitúe
		(ellos-as/ustedes) sitúe
	Futur	que (yo) sitúe
		que (tú) sitúe
		que (vos) sitúe
		que (él/ella/usted) sitúe
		que (nosotros-as) sitúe
		que (vosotros-as) sitúe
		que (os) sitúe
		(ellos-as/ustedes) sitúe
Impératif	Présent	(tú) sitúe
		(vos) sitúe
		(usted) sitúe
		(nosotros-as) sitúe
		(vosotros-as) sitúe
		(os) sitúe
		(ustedes) sitúe

sitúe \siˈtu.e\

1. Première personne du singulier du présent du subjonctif de situar.
2. Troisième personne du singulier du présent du subjonctif de situar.
3. Troisième personne du singulier de l’impératif de situar.

Prononciation

• Madrid : \siˈtu.e\
• Mexico, Bogota : \s(i)ˈtu.e\
• Santiago du Chili, Caracas : \siˈtu.e\