plañás

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe plañir
Subjonctif	Présent	que (yo) plañás
		que (tú) plañás
		que (vos) plañás
		que (él/ella/usted) plañás
		que (nosotros-as) plañás
		que (vosotros-as) plañás
		que (os) plañás
		(ellos-as/ustedes) plañás
	Imparfait (en -ra)	que (yo) plañás
		que (tú) plañás
		que (vos) plañás
		que (él/ella/usted) plañás
		que (nosotros-as) plañás
		que (vosotros-as) plañás
		que (os) plañás
		(ellos-as/ustedes) plañás
	Imparfait (en -se)	que (yo) plañás
		que (tú) plañás
		que (vos) plañás
		que (él/ella/usted) plañás
		que (nosotros-as) plañás
		que (vosotros-as) plañás
		que (os) plañás
		(ellos-as/ustedes) plañás
	Futur	que (yo) plañás
		que (tú) plañás
		que (vos) plañás
		que (él/ella/usted) plañás
		que (nosotros-as) plañás
		que (vosotros-as) plañás
		que (os) plañás
		(ellos-as/ustedes) plañás

plañás \plaˈɲas\

1. Deuxième personne du singulier (vos) du présent du subjonctif de plañir.

Prononciation

• Madrid : \plaˈɲas\
• Séville : \plaˈɲah\
• Mexico, Bogota : \plaˈɲas\
• Santiago du Chili, Caracas : \plaˈɲah\
• Montevideo, Buenos Aires : \plaˈɲas\