plañáis

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe plañir
Subjonctif	Présent	que (yo) plañáis
		que (tú) plañáis
		que (vos) plañáis
		que (él/ella/usted) plañáis
		que (nosotros-as) plañáis
		que (vosotros-as) plañáis
		que (os) plañáis
		(ellos-as/ustedes) plañáis
	Imparfait (en -ra)	que (yo) plañáis
		que (tú) plañáis
		que (vos) plañáis
		que (él/ella/usted) plañáis
		que (nosotros-as) plañáis
		que (vosotros-as) plañáis
		que (os) plañáis
		(ellos-as/ustedes) plañáis
	Imparfait (en -se)	que (yo) plañáis
		que (tú) plañáis
		que (vos) plañáis
		que (él/ella/usted) plañáis
		que (nosotros-as) plañáis
		que (vosotros-as) plañáis
		que (os) plañáis
		(ellos-as/ustedes) plañáis
	Futur	que (yo) plañáis
		que (tú) plañáis
		que (vos) plañáis
		que (él/ella/usted) plañáis
		que (nosotros-as) plañáis
		que (vosotros-as) plañáis
		que (os) plañáis
		(ellos-as/ustedes) plañáis

plañáis \plaˈɲais\

1. Deuxième personne du pluriel du présent du subjonctif de plañir.

Prononciation

• Madrid : \plaˈɲais\
• Séville : \plaˈɲaih\
• Mexico, Bogota : \plaˈɲa(i)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \plaˈɲaih\
• Montevideo, Buenos Aires : \plaˈɲais\