mintzo

Basque

Dérivé de min (« langue »), avec le suffixe -tza^[1].

Déclinaison

Nom inanimé
Cas	Indéfini	Singulier	Pluriel
Absolutif	mintzo	mintzoa	mintzoak
Ergatif	mintzok	mintzoak	mintzoek
Datif	mintzori	mintzoari	mintzoei
Génitif	mintzoren	mintzoaren	mintzoen
Comitatif	mintzorekin	mintzoarekin	mintzoekin
Bénéfactif	mintzorentzat	mintzoarentzat	mintzoentzat
Causatif	mintzorengatik	mintzoarengatik	mintzoengatik
Instrumental	mintzoz	mintzoaz	mintzoez
Inessif	mintzotan	mintzoan	mintzoetan
Locatif	mintzotako	mintzoko	mintzoetako
Allatif	mintzotara	mintzora	mintzoetara
Terminatif	mintzotaraino	mintzoraino	mintzoetaraino
Directif	mintzotarantz	mintzorantz	mintzoetarantz
Destinatif	mintzotarako	mintzorako	mintzoetarako
Ablatif	mintzotatik	mintzotik	mintzoetatik
Partitif	mintzorik	—	—
Prolatif	mintzotzat	—	—

mintzo \Prononciation ?\

Voix, ce qui est utilisé pour parler.
- kontzientziako mintzoa.
  la voix de la conscience.
- mintzo ozena eta sarkorra.
  une voix aigue et pénétrante.
(Linguistique) Langue, langage.
- ederrena mintzoetan hura zela.
  c’était là la plus belle langue de toutes.