irentzaile

Basque

Étymologie

Dérivé de iren (« castré »), avec le suffixe -tzaile.

Nom commun

Déclinaison Nom animé Cas Indéfini Singulier Pluriel Absolutif irentzaile irentzailea irentzaileak Ergatif irentzailek irentzaileak irentzaileek Datif irentzaileri irentzaileari irentzaileei Génitif irentzaileren irentzailearen irentzaileen Comitatif irentzailerekin irentzailearekin irentzaileekin Bénéfactif irentzailerentzat irentzailearentzat irentzaileentzat Instrumental irentzailez irentzaileaz irentzaileez Inessif irentzailerengan irentzailearengan irentzaileengan Allatif irentzailerengana irentzailearengana irentzaileengana Terminatif irentzailerenganaino irentzailearenganaino irentzaileenganaino Directif irentzailerenganantz irentzailearenganantz irentzaileenganantz Destinatif irentzailerenganako irentzailearenganako irentzaileenganako Ablatif irentzailerengandik irentzailearengandik irentzaileengandik Partitif irentzailerik — — Prolatif irentzailetzat — —

irentzaile \Prononciation ?\

1. Châtreur.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

• zikiratzaile

Références

• Elhuyar hiztegiak