insultabundus

Latin

Étymologie

Dérivé de insulto (« insulter »), avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	insultabundus	insultabundă	insultabundum	insultabundī	insultabundae	insultabundă
Vocatif	insultabunde	insultabundă	insultabundum	insultabundī	insultabundae	insultabundă
Accusatif	insultabundum	insultabundăm	insultabundum	insultabundōs	insultabundās	insultabundă
Génitif	insultabundī	insultabundae	insultabundī	insultabundōrŭm	insultabundārŭm	insultabundōrŭm
Datif	insultabundō	insultabundae	insultabundō	insultabundīs	insultabundīs	insultabundīs
Ablatif	insultabundō	insultabundā	insultabundō	insultabundīs	insultabundīs	insultabundīs

première classe

insultabundus \Prononciation ?\

1. Insolent.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• « insultabundus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage