infamáis

Voir aussi : infamais

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe infamar
Indicatif	Présent	(yo) infamáis
		(tú) infamáis
		(vos) infamáis
		(él/ella/usted) infamáis
		(nosotros-as) infamáis
		(vosotros-as) infamáis
		(os) infamáis
		(ellos-as/ustedes) infamáis
	Imparfait	(yo) infamáis
		(tú) infamáis
		(vos) infamáis
		(él/ella/usted) infamáis
		(nosotros-as) infamáis
		(vosotros-as) infamáis
		(os) infamáis
		(ellos-as/ustedes) infamáis
	Passé simple	(yo) infamáis
		(tú) infamáis
		(vos) infamáis
		(él/ella/usted) infamáis
		(nosotros-as) infamáis
		(vosotros-as) infamáis
		(os) infamáis
		(ellos-as/ustedes) infamáis
	Futur simple	(yo) infamáis
		(tú) infamáis
		(vos) infamáis
		(él/ella/usted) infamáis
		(nosotros-as) infamáis
		(vosotros-as) infamáis
		(os) infamáis
		(ellos-as/ustedes) infamáis

infamáis \iɱ.faˈmais\

1. Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de infamar.

Prononciation

• Madrid : \iɱ.faˈmais\
• Séville : \iɱ.faˈmaih\
• Mexico, Bogota : \iɱ.faˈma(i)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \iŋ.faˈmaih\
• Montevideo, Buenos Aires : \iɱ.faˈmais\