hirem

Latin

Forme de nom commun

hirem \Prononciation ?\

1. Accusatif singulier de hir.

Luxembourgeois

Pronom possessif

Cas					Nominatif / Accusatif				Datif
					Masculin	Féminin	Neutre	Pluriel	Masculin	Féminin	Neutre	Pluriel
Singulier		1re personne			mäin mäi	meng	mäin mäi	meng	mengem	menger	mengem	mengen menge
		2e personne			däin däi	deng	däin däi	deng	dengem	denger	dengem	dengen denge
		3e personne		Masculin	säin säi / säint	seng	säin säi / säint	seng	sengem	senger	sengem	sengen senge
				Féminin	hiren hire	hir	hiert	hir	hirem	hirer	hirem	hiren hire
				Neutre	säin säi / säint	seng	säin säi / säint	seng	sengem	senger	sengem	sengen senge
Pluriel		1re personne			eisen eise / onsen onse	eis / ons	eist / onst	eis / ons	eisem / onsem	eiser / onser	eisem / onsem	eisen eise
		2e personne			ären äre / Ären Äre	är / Är	äert / Äert	är / Är	ärem / Ärem	ärer / Ärer	ärem / Ärem	ären äre / Ären Äre
		3e personne			hiren hire	hir	hiert	hir	hirem	hirer	hirem	hiren hire

hirem \hˈiːʀəm\

1. Son, le sien
2. Son, sa, le sien, la sienne
3. Leur, le leur
4. Leur, le leur