hastíen

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe hastiar
Subjonctif	Présent	que (yo) hastíen
		que (tú) hastíen
		que (vos) hastíen
		que (él/ella/usted) hastíen
		que (nosotros-as) hastíen
		que (vosotros-as) hastíen
		que (os) hastíen
		(ellos-as/ustedes) hastíen
	Imparfait (en -ra)	que (yo) hastíen
		que (tú) hastíen
		que (vos) hastíen
		que (él/ella/usted) hastíen
		que (nosotros-as) hastíen
		que (vosotros-as) hastíen
		que (os) hastíen
		(ellos-as/ustedes) hastíen
	Imparfait (en -se)	que (yo) hastíen
		que (tú) hastíen
		que (vos) hastíen
		que (él/ella/usted) hastíen
		que (nosotros-as) hastíen
		que (vosotros-as) hastíen
		que (os) hastíen
		(ellos-as/ustedes) hastíen
	Futur	que (yo) hastíen
		que (tú) hastíen
		que (vos) hastíen
		que (él/ella/usted) hastíen
		que (nosotros-as) hastíen
		que (vosotros-as) hastíen
		que (os) hastíen
		(ellos-as/ustedes) hastíen
Impératif	Présent	(tú) hastíen
		(vos) hastíen
		(usted) hastíen
		(nosotros-as) hastíen
		(vosotros-as) hastíen
		(os) hastíen
		(ustedes) hastíen

hastíen \asˈti.en\

1. Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de hastiar.
2. Troisième personne du pluriel de l’impératif de hastiar.

Prononciation

• Madrid : \asˈti.en\
• Séville : \ahˈti.eŋ\
• Mexico, Bogota : \asˈti.en\
• Santiago du Chili, Caracas : \ahˈti.eŋ\
• Montevideo, Buenos Aires : \ahˈti.en\