desmoralizase

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe desmoralizar
Subjonctif	Présent	que (yo) desmoralizase
		que (tú) desmoralizase
		que (vos) desmoralizase
		que (él/ella/usted) desmoralizase
		que (nosotros-as) desmoralizase
		que (vosotros-as) desmoralizase
		que (os) desmoralizase
		(ellos-as/ustedes) desmoralizase
	Imparfait (en -ra)	que (yo) desmoralizase
		que (tú) desmoralizase
		que (vos) desmoralizase
		que (él/ella/usted) desmoralizase
		que (nosotros-as) desmoralizase
		que (vosotros-as) desmoralizase
		que (os) desmoralizase
		(ellos-as/ustedes) desmoralizase
	Imparfait (en -se)	que (yo) desmoralizase
		que (tú) desmoralizase
		que (vos) desmoralizase
		que (él/ella/usted) desmoralizase
		que (nosotros-as) desmoralizase
		que (vosotros-as) desmoralizase
		que (os) desmoralizase
		(ellos-as/ustedes) desmoralizase
	Futur	que (yo) desmoralizase
		que (tú) desmoralizase
		que (vos) desmoralizase
		que (él/ella/usted) desmoralizase
		que (nosotros-as) desmoralizase
		que (vosotros-as) desmoralizase
		que (os) desmoralizase
		(ellos-as/ustedes) desmoralizase

desmoralizase \dez.mo.ɾa.liˈθa.se\

1. Première personne du singulier de l’imparfait (en -se) du subjonctif de desmoralizar.
2. Troisième personne du singulier de l’imparfait (en -se) du subjonctif de desmoralizar.

Prononciation

• Madrid : \dez.mo.ɾa.liˈθa.se\
• Séville : \deh.mo.ɾa.liˈθa.se\
• Mexico, Bogota : \dez.mo.ɾa.l(i)ˈsa.se\
• Santiago du Chili, Caracas : \deh.mo.ɾa.liˈsa.se\