Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir la conjugaison du verbe caracolear
|
Subjonctif
|
Présent
|
que (yo) caracoleen
|
que (tú) caracoleen
|
que (vos) caracoleen
|
que (él/ella/usted) caracoleen
|
que (nosotros-as) caracoleen
|
que (vosotros-as) caracoleen
|
que (os) caracoleen
|
(ellos-as/ustedes) caracoleen
|
Imparfait (en -ra)
|
que (yo) caracoleen
|
que (tú) caracoleen
|
que (vos) caracoleen
|
que (él/ella/usted) caracoleen
|
que (nosotros-as) caracoleen
|
que (vosotros-as) caracoleen
|
que (os) caracoleen
|
(ellos-as/ustedes) caracoleen
|
Imparfait (en -se)
|
que (yo) caracoleen
|
que (tú) caracoleen
|
que (vos) caracoleen
|
que (él/ella/usted) caracoleen
|
que (nosotros-as) caracoleen
|
que (vosotros-as) caracoleen
|
que (os) caracoleen
|
(ellos-as/ustedes) caracoleen
|
Futur
|
que (yo) caracoleen
|
que (tú) caracoleen
|
que (vos) caracoleen
|
que (él/ella/usted) caracoleen
|
que (nosotros-as) caracoleen
|
que (vosotros-as) caracoleen
|
que (os) caracoleen
|
(ellos-as/ustedes) caracoleen
|
Impératif
|
Présent
|
(tú) caracoleen
|
(vos) caracoleen
|
(usted) caracoleen
|
(nosotros-as) caracoleen
|
(vosotros-as) caracoleen
|
(os) caracoleen
|
(ustedes) caracoleen
|
caracoleen \ka.ɾa.koˈle.en\
- Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de caracolear.
- Troisième personne du pluriel de l’impératif de caracolear.