Aller au contenu

caracoleen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Espagnol[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

Voir la conjugaison du verbe caracolear
Subjonctif Présent que (yo) caracoleen
que (tú) caracoleen
que (vos) caracoleen
que (él/ella/usted) caracoleen
que (nosotros-as) caracoleen
que (vosotros-as) caracoleen
que (os) caracoleen
(ellos-as/ustedes) caracoleen
Imparfait (en -ra) que (yo) caracoleen
que (tú) caracoleen
que (vos) caracoleen
que (él/ella/usted) caracoleen
que (nosotros-as) caracoleen
que (vosotros-as) caracoleen
que (os) caracoleen
(ellos-as/ustedes) caracoleen
Imparfait (en -se) que (yo) caracoleen
que (tú) caracoleen
que (vos) caracoleen
que (él/ella/usted) caracoleen
que (nosotros-as) caracoleen
que (vosotros-as) caracoleen
que (os) caracoleen
(ellos-as/ustedes) caracoleen
Futur que (yo) caracoleen
que (tú) caracoleen
que (vos) caracoleen
que (él/ella/usted) caracoleen
que (nosotros-as) caracoleen
que (vosotros-as) caracoleen
que (os) caracoleen
(ellos-as/ustedes) caracoleen
Impératif Présent (tú) caracoleen
(vos) caracoleen
(usted) caracoleen
(nosotros-as) caracoleen
(vosotros-as) caracoleen
(os) caracoleen
(ustedes) caracoleen

caracoleen \ka.ɾa.koˈle.en\

  1. Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de caracolear.
  2. Troisième personne du pluriel de l’impératif de caracolear.

Prononciation[modifier le wikicode]