Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
|
Singulier
|
Pluriel
|
Relative
|
Autonome
|
Première personne
|
Deuxième personne
|
Troisième personne
|
Première personne
|
Deuxième personne
|
Troisième personne
|
Indicatif
|
Présent
|
deirim
|
deir tú; deireann tú; deirir†
|
deir sé, sí; deireann sé, sí
|
deirimid; deir muid; deireann muid
|
deir sibh; deireann sibh
|
deir siad; deireann siad; deirid†
|
a deir; a deireas; a deireann / a ndeir*; a ndeireas*; a ndeireann*
|
deirtear
|
Passé
|
dúirt mé; dúras; dúrt
|
dúirt tú; dúrais
|
dúirt sé, sí
|
dúramar; dúirt muid
|
dúirt sibh; dúrabhair
|
dúirt siad; dúradar
|
a dúirt / a ndúirt*
|
dúradh
|
Imparfait
|
deirinn
|
deirteá
|
deireadh sé, sí
|
deirimis; deireadh muid
|
deireadh sibh
|
deiridís; deireadh siad
|
a deireadh / a ndeireadh*
|
deirtí
|
Futur
|
déarfaidh mé; déarfad
|
déarfaidh tú; déarfair†
|
déarfaidh sé, sí
|
déarfaimid; déarfaidh muid
|
déarfaidh sibh
|
déarfaidh siad; déarfaid†
|
a déarfaidh; a déarfas / a ndéarfaidh*; a ndéarfas*
|
déarfar
|
Conditionnel
|
déarfainn / ndéarfainn‡‡
|
déarfá / ndéarfᇇ
|
déarfadh sé, sí / ndéarfadh sé, s퇇
|
déarfaimis; déarfadh muid / ndéarfaimis‡‡; ndéarfadh muid‡‡
|
déarfadh sibh / ndéarfadh sibh‡‡
|
déarfaidís; déarfadh siad / ndéarfaidís‡‡; ndéarfadh siad‡‡
|
a déarfadh / a ndéarfadh*
|
déarfaí / ndéarfa퇇
|
Subjonctif
|
Présent
|
go ndeire mé; go ndeiread†
|
go ndeire tú; go ndeirir†
|
go ndeire sé, sí
|
go ndeirimid; go ndeire muid
|
go ndeire sibh
|
go ndeire siad; go ndeirid†
|
—
|
go ndeirtear
|
Passé
|
dá ndeirinn
|
dá ndeirteá
|
dá ndeireadh sé, sí
|
dá ndeirimis; dá ndeireadh muid
|
dá ndeireadh sibh
|
dá ndeiridís; dá ndeireadh siad
|
—
|
dá ndeirtí
|
Impératif
|
abraim
|
abair
|
abradh sé, sí
|
abraimis
|
abraigí; abraidh†
|
abraidís
|
—
|
abairtear
|
Nom verbal
|
rá
|
Participe passé
|
ráite
|
Dans la langue littéraire et parfois dans la langue parlée, des formes additionnelles construites autour de la racine abr- existent :
|
Singulier
|
Pluriel
|
Relative
|
Autonome
|
Première personne
|
Deuxième personne
|
Troisième personne
|
Première personne
|
Deuxième personne
|
Troisième personne
|
Indicatif
|
Présent dépendant
|
abraim
|
abrann tú; abrair
|
abrann sé, sí
|
abraimid; abrann muid
|
abrann sibh
|
abrann siad; abraid
|
a n-abrann*; a n-abras*
|
abarthar
|
Imparfait dépendant
|
abrainn
|
abartá
|
abradh sé, sí
|
abraimis; abradh muid
|
abradh sibh
|
abraidís; abradh siad
|
a n-abradh*
|
abartaí
|
Futur dépendant
|
abróidh mé; abród; abróchaidh mé
|
abróidh tú; abróir; abróchaidh tú
|
abróidh sé, sí; abróchaidh sé, sí
|
abróimid; abróidh muid; abróchaimid; abróchaidh muid
|
abróidh sibh; abróchaidh sibh
|
abróidh siad; abróid; abróchaidh siad
|
a n-abróidh*; a n-abrós*; a n-abróchaidh*; a n-abróchas*
|
abrófar; abróchar
|
Conditionnel dépendant
|
abróinn; abróchainn / n-abróinn‡‡; n-abróchainn‡‡
|
abrófá; abróchthá / n-abrófᇇ; n-abróchthᇇ
|
abródh sé, sí; abróchadh sé, sí / n-abródh sé, s퇇; n-abróchadh sé, s퇇
|
abróimis; abródh muid; abróchaimis; abróchadh muid / n-abróimis‡‡; n-abródh muid‡‡; n-abróchaimis‡‡; n-abróchadh muid‡‡
|
abródh sibh; abróchadh sibh / n-abródh sibh‡‡; n-abróchadh sibh‡‡
|
abróidís; abródh siad; abróchadh siad / n-abróidís‡‡; n-abródh siad‡‡; n-abróchadh siad‡‡
|
a n-abródh*; a n-abróchadh*
|
abrófaí; abróchaí / n-abrófa퇇; n-abrócha퇇
|
Subjonctif
|
Présent
|
go n-abra mé; go n-abrad
|
go n-abra tú; go n-abrair
|
go n-abra sé, sí
|
go n-abraimid; go n-abra muid
|
go n-abra sibh
|
go n-abra siad; go n-abraid
|
—
|
go n-abarthar
|
Passé
|
dá n-abrainn
|
dá n-abartá
|
dá n-abradh sé, sí
|
dá n-abraimis; dá n-abradh muid
|
dá n-abradh sibh
|
dá n-abraidís; dá n-abradh siad
|
—
|
dá n-abartaí
|
* Relative indirecte
† Forme archaïque ou dialectale
‡‡ Forme dépendante utilisée avec une particule entraînant l'éclipse.