Conjugaison:gaélique irlandais/abair

Les tableaux suivant présentent la conjugaison du verbe « abair ». Note : les formes initiales en d de ce verbe sont immunisées contre la lénition. Elles subissent toutefois l'éclipse.

Tableaux de conjugaison

Forme classique

		Singulier			Pluriel			Relative	Autonome
		Première personne	Deuxième personne	Troisième personne	Première personne	Deuxième personne	Troisième personne
Indicatif	Présent	deirim	deir tú; deireann tú; deirir†	deir sé, sí; deireann sé, sí	deirimid; deir muid; deireann muid	deir sibh; deireann sibh	deir siad; deireann siad; deirid†	a deir; a deireas; a deireann / a ndeir*; a ndeireas*; a ndeireann*	deirtear
	Passé	dúirt mé; dúras; dúrt	dúirt tú; dúrais	dúirt sé, sí	dúramar; dúirt muid	dúirt sibh; dúrabhair	dúirt siad; dúradar	a dúirt / a ndúirt*	dúradh
	Imparfait	deirinn	deirteá	deireadh sé, sí	deirimis; deireadh muid	deireadh sibh	deiridís; deireadh siad	a deireadh / a ndeireadh*	deirtí
	Futur	déarfaidh mé; déarfad	déarfaidh tú; déarfair†	déarfaidh sé, sí	déarfaimid; déarfaidh muid	déarfaidh sibh	déarfaidh siad; déarfaid†	a déarfaidh; a déarfas / a ndéarfaidh*; a ndéarfas*	déarfar
Conditionnel		déarfainn / ndéarfainn‡‡	déarfá / ndéarfᇇ	déarfadh sé, sí / ndéarfadh sé, s퇇	déarfaimis; déarfadh muid / ndéarfaimis‡‡; ndéarfadh muid‡‡	déarfadh sibh / ndéarfadh sibh‡‡	déarfaidís; déarfadh siad / ndéarfaidís‡‡; ndéarfadh siad‡‡	a déarfadh / a ndéarfadh*	déarfaí / ndéarfa퇇
Subjonctif	Présent	go ndeire mé; go ndeiread†	go ndeire tú; go ndeirir†	go ndeire sé, sí	go ndeirimid; go ndeire muid	go ndeire sibh	go ndeire siad; go ndeirid†	—	go ndeirtear
	Passé	dá ndeirinn	dá ndeirteá	dá ndeireadh sé, sí	dá ndeirimis; dá ndeireadh muid	dá ndeireadh sibh	dá ndeiridís; dá ndeireadh siad	—	dá ndeirtí
Impératif		abraim	abair	abradh sé, sí	abraimis	abraigí; abraidh†	abraidís	—	abairtear
Nom verbal		rá
Participe passé		ráite

Forme littéraire ou parlée

Dans la langue littéraire et parfois dans la langue parlée, des formes additionnelles construites autour de la racine abr- existent :

		Singulier			Pluriel			Relative	Autonome
		Première personne	Deuxième personne	Troisième personne	Première personne	Deuxième personne	Troisième personne
Indicatif	Présent dépendant	abraim	abrann tú; abrair	abrann sé, sí	abraimid; abrann muid	abrann sibh	abrann siad; abraid	a n-abrann*; a n-abras*	abarthar
	Imparfait dépendant	abrainn	abartá	abradh sé, sí	abraimis; abradh muid	abradh sibh	abraidís; abradh siad	a n-abradh*	abartaí
	Futur dépendant	abróidh mé; abród; abróchaidh mé	abróidh tú; abróir; abróchaidh tú	abróidh sé, sí; abróchaidh sé, sí	abróimid; abróidh muid; abróchaimid; abróchaidh muid	abróidh sibh; abróchaidh sibh	abróidh siad; abróid; abróchaidh siad	a n-abróidh*; a n-abrós*; a n-abróchaidh*; a n-abróchas*	abrófar; abróchar
Conditionnel dépendant		abróinn; abróchainn / n-abróinn‡‡; n-abróchainn‡‡	abrófá; abróchthá / n-abrófᇇ; n-abróchthᇇ	abródh sé, sí; abróchadh sé, sí / n-abródh sé, s퇇; n-abróchadh sé, s퇇	abróimis; abródh muid; abróchaimis; abróchadh muid / n-abróimis‡‡; n-abródh muid‡‡; n-abróchaimis‡‡; n-abróchadh muid‡‡	abródh sibh; abróchadh sibh / n-abródh sibh‡‡; n-abróchadh sibh‡‡	abróidís; abródh siad; abróchadh siad / n-abróidís‡‡; n-abródh siad‡‡; n-abróchadh siad‡‡	a n-abródh*; a n-abróchadh*	abrófaí; abróchaí / n-abrófa퇇; n-abrócha퇇
Subjonctif	Présent	go n-abra mé; go n-abrad	go n-abra tú; go n-abrair	go n-abra sé, sí	go n-abraimid; go n-abra muid	go n-abra sibh	go n-abra siad; go n-abraid	—	go n-abarthar
	Passé	dá n-abrainn	dá n-abartá	dá n-abradh sé, sí	dá n-abraimis; dá n-abradh muid	dá n-abradh sibh	dá n-abraidís; dá n-abradh siad	—	dá n-abartaí

Notes

* Relative indirecte
† Forme archaïque ou dialectale
‡‡ Forme dépendante utilisée avec une particule entraînant l'éclipse.