Aller au contenu

Conjugaison:espagnol/yantar

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en espagnol
yantar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

yantar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Présent
(yo)   yanto [ˈʝan.to]
(tú/vos
ou (vos) 
 yantas
 yantás
[ˈʝan.tas]
[ʝanˈtas]
(él/ella/Ud.  yanta [ˈʝan.ta]
(nosostros-as)   yantamos [ʝanˈta.mos]
(vosostros-as/os  yantáis [ʝanˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.  yantan [ˈʝan.tan]
Passé composé
(yo)   he yantado [e ʝanˈta.ðo]
(tú/vos  has yantado [as ʝanˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  ha yantado [a ʝanˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos yantado [ˈe.mos ʝanˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habéis yantado [a.ˈβejs ʝanˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  han yantado [an ʝanˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   yantaba [ʝanˈta.βa]
(tú/vos  yantabas [ʝanˈta.βas]
(él/ella/Ud.  yantaba [ʝanˈta.βa]
(nosostros-as)   yantábamos [ʝanˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os  yantabais [ʝanˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.  yantaban [ʝanˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había yantado [a.ˈβi.a ʝanˈta.ðo]
(tú/vos  habías yantado [a.ˈβi.as ʝanˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  había yantado [a.ˈβi.a ʝanˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos yantado [a.ˈβi.a.mos ʝanˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habíais yantado [a.ˈβi.ajs ʝanˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  habían yantado [a.ˈβi.an ʝanˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   yanté [ʝanˈte]
(tú/vos  yantaste [ʝanˈtas.te]
(él/ella/Ud.  yantó [ʝanˈto]
(nosostros-as)   yantamos [ʝanˈta.mos]
(vosostros-as/os  yantasteis [ʝanˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.  yantaron [ʝanˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube yantado [ˈu.βe ʝanˈta.ðo]
(tú/vos  hubiste yantado [u.ˈβi.ste ʝanˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubo yantado [ˈu.βo ʝanˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos yantado [u.ˈβi.mos ʝanˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubisteis yantado [u.ˈβi.stejs ʝanˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieron yantado [u.ˈβje.ɾon ʝanˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   yantaré [ʝan.taˈɾe]
(tú/vos  yantarás [ʝan.taˈɾas]
(él/ella/Ud.  yantará [ʝan.taˈɾa]
(nosostros-as)   yantaremos [ʝan.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  yantaréis [ʝan.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  yantarán [ʝan.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré yantado [a.ˈβɾe ʝanˈta.ðo]
(tú/vos  habrás yantado [a.ˈβɾas ʝanˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  habrá yantado [a.ˈβɾa ʝanˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos yantado [a.ˈβɾe.mos ʝanˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habréis yantado [a.ˈβɾejs ʝanˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrán yantado [a.ˈβɾan ʝanˈta.ðo]

Conditionnel

[modifier le wikicode]
Présent
(yo)   yantaría [ʝan.taˈɾi.a]
(tú/vos  yantarías [ʝan.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  yantaría [ʝan.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   yantaríamos [ʝan.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  yantaríais [ʝan.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.  yantarían [ʝan.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría yantado [a.ˈβɾi.a ʝanˈta.ðo]
(tú/vos  habrías yantado [a.ˈβɾi.as ʝanˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  habría yantado [a.ˈβɾi.a ʝanˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos yantado [a.ˈβɾi.a.mos ʝanˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habríais yantado [a.ˈβɾi.ajs ʝanˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrían yantado [a.ˈβɾi.an ʝanˈta.ðo]

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   yante [ˈʝan.te]
(tú/vos
ou (vos) 
 yantes
 yantés
[ˈʝan.tes]
[ʝanˈtes]
(él/ella/Ud.  yante [ˈʝan.te]
(nosostros-as)   yantemos [ʝanˈte.mos]
(vosostros-as/os  yantéis [ʝanˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.  yanten [ˈʝan.ten]
Passé composé
(yo)   haya yantado [ˈa.ja ʝanˈta.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas yantado
 hayás yantado
[ˈa.jas ʝanˈta.ðo]
[a.ˈjas ʝanˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  haya yantado [ˈa.ja ʝanˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos yantado [a.ˈja.mos ʝanˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hayáis yantado [a.ˈjajs ʝanˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hayan yantado [ˈa.jan ʝanˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   yantara [ʝanˈta.ɾa]
(tú/vos  yantaras [ʝanˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.  yantara [ʝanˈta.ɾa]
(nosostros-as)   yantáramos [ʝanˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  yantarais [ʝanˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.  yantaran [ʝanˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera yantado [u.ˈβje.ɾa ʝanˈta.ðo]
(tú/vos  hubieras yantado [u.ˈβje.ɾas ʝanˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiera yantado [u.ˈβje.ɾa ʝanˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos yantado [u.ˈβje.ɾa.mos ʝanˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubierais yantado [u.ˈβje.ɾajs ʝanˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieran yantado [u.ˈβje.ɾan ʝanˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   yantase [ʝanˈta.se]
(tú/vos  yantases [ʝanˈta.ses]
(él/ella/Ud.  yantase [ʝanˈta.se]
(nosostros-as)   yantásemos [ʝanˈta.se.mos]
(vosostros-as/os  yantaseis [ʝanˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.  yantasen [ʝanˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese yantado [u.ˈβje.se ʝanˈta.ðo]
(tú/vos  hubieses yantado [u.ˈβje.ses ʝanˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiese yantado [u.ˈβje.se ʝanˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos yantado [u.ˈβje.se.mos ʝanˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubieseis yantado [u.ˈβje.sejs ʝanˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubiesen yantado [u.ˈβje.sen ʝanˈta.ðo]
Futur
(yo)   yantare [ʝanˈta.ɾe]
(tú/vos  yantares [ʝanˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.  yantare [ʝanˈta.ɾe]
(nosostros-as)   yantáremos [ʝanˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  yantareis [ʝanˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  yantaren [ʝanˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere yantado [u.ˈβje.ɾe ʝanˈta.ðo]
(tú/vos  hubieres yantado [u.ˈβje.ɾes ʝanˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiere yantado [u.ˈβje.ɾe ʝanˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos yantado [u.ˈβje.ɾe.mos ʝanˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubiereis yantado [u.ˈβje.ɾejs ʝanˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieren yantado [u.ˈβje.ɾen ʝanˈta.ðo]
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 yanta
 yantá
[ˈʝan.ta]
[ʝanˈta]
(usted)   yante [ˈʝan.te]
(nosostros-as)   yantemos [ʝanˈte.mos]
(vosostros-as)   yantad [ʝanˈtað]
(ustedes)   yanten [ˈʝan.ten]