Conjugaison:espagnol/suturar

Conjugaison en espagnol
suturar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

suturar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	suturar	[su.tuˈɾaɾ]	haber	suturado	[aˌβeɾ su.tuˈɾa.ðo]
Gérondif	suturando	[su.tuˈɾan̪.do]	habiendo	suturado	[aˌβjen.do su.tuˈɾa.ðo]
Participe passé	suturado	[su.tuˈɾa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   suturo [suˈtu.ɾo] (tú/vos)  ou (vos)   suturas  suturás [suˈtu.ɾas] [su.tuˈɾas] (él/ella/Ud.)   sutura [suˈtu.ɾa] (nosostros-as)   suturamos [su.tuˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   suturáis [su.tuˈɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   suturan [suˈtu.ɾan]	Passé composé (yo)   he suturado [e su.tuˈɾa.ðo] (tú/vos)   has suturado [as su.tuˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha suturado [a su.tuˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hemos suturado [ˈe.mos su.tuˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis suturado [a.ˈβejs su.tuˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han suturado [an su.tuˈɾa.ðo]
Imparfait (yo)   suturaba [su.tuˈɾa.βa] (tú/vos)   suturabas [su.tuˈɾa.βas] (él/ella/Ud.)   suturaba [su.tuˈɾa.βa] (nosostros-as)   suturábamos [su.tuˈɾa.βa.mos] (vosostros-as/os)   suturabais [su.tuˈɾa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   suturaban [su.tuˈɾa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había suturado [a.ˈβi.a su.tuˈɾa.ðo] (tú/vos)   habías suturado [a.ˈβi.as su.tuˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   había suturado [a.ˈβi.a su.tuˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habíamos suturado [a.ˈβi.a.mos su.tuˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais suturado [a.ˈβi.ajs su.tuˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían suturado [a.ˈβi.an su.tuˈɾa.ðo]
Passé simple (yo)   suturé [su.tuˈɾe] (tú/vos)   suturaste [su.tuˈɾas.te] (él/ella/Ud.)   suturó [su.tuˈɾo] (nosostros-as)   suturamos [su.tuˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   suturasteis [su.tuˈɾas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   suturaron [su.tuˈɾa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube suturado [ˈu.βe su.tuˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubiste suturado [u.ˈβi.ste su.tuˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo suturado [ˈu.βo su.tuˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubimos suturado [u.ˈβi.mos su.tuˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis suturado [u.ˈβi.stejs su.tuˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron suturado [u.ˈβje.ɾon su.tuˈɾa.ðo]
Futur simple (yo)   suturaré [su.tu.ɾaˈɾe] (tú/vos)   suturarás [su.tu.ɾaˈɾas] (él/ella/Ud.)   suturará [su.tu.ɾaˈɾa] (nosostros-as)   suturaremos [su.tu.ɾaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   suturaréis [su.tu.ɾaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   suturarán [su.tu.ɾaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré suturado [a.ˈβɾe su.tuˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrás suturado [a.ˈβɾas su.tuˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá suturado [a.ˈβɾa su.tuˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habremos suturado [a.ˈβɾe.mos su.tuˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis suturado [a.ˈβɾejs su.tuˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán suturado [a.ˈβɾan su.tuˈɾa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   suturaría [su.tu.ɾaˈɾi.a] (tú/vos)   suturarías [su.tu.ɾaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   suturaría [su.tu.ɾaˈɾi.a] (nosostros-as)   suturaríamos [su.tu.ɾaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   suturaríais [su.tu.ɾaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   suturarían [su.tu.ɾaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría suturado [a.ˈβɾi.a su.tuˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrías suturado [a.ˈβɾi.as su.tuˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría suturado [a.ˈβɾi.a su.tuˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habríamos suturado [a.ˈβɾi.a.mos su.tuˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais suturado [a.ˈβɾi.ajs su.tuˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían suturado [a.ˈβɾi.an su.tuˈɾa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   suture [su.ˈtu.ɾe] (tú/vos)  ou (vos)   sutures  suturés [su.ˈtu.ɾes] [su.tuˈɾes] (él/ella/Ud.)   suture [su.ˈtu.ɾe] (nosostros-as)   suturemos [su.tuˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   suturéis [su.tuˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   suturen [su.ˈtu.ɾen]	Passé composé (yo)   haya suturado [ˈa.ja su.tuˈɾa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas suturado  hayás suturado [ˈa.jas su.tuˈɾa.ðo] [a.ˈjas su.tuˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya suturado [ˈa.ja su.tuˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hayamos suturado [a.ˈja.mos su.tuˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis suturado [a.ˈjajs su.tuˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan suturado [ˈa.jan su.tuˈɾa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   suturara [su.tuˈɾa.ɾa] (tú/vos)   suturaras [su.tuˈɾa.ɾas] (él/ella/Ud.)   suturara [su.tuˈɾa.ɾa] (nosostros-as)   suturáramos [su.tuˈɾa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   suturarais [su.tuˈɾa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   suturaran [su.tuˈɾa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera suturado [u.ˈβje.ɾa su.tuˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieras suturado [u.ˈβje.ɾas su.tuˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera suturado [u.ˈβje.ɾa su.tuˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos suturado [u.ˈβje.ɾa.mos su.tuˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais suturado [u.ˈβje.ɾajs su.tuˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran suturado [u.ˈβje.ɾan su.tuˈɾa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   suturase [su.tuˈɾa.se] (tú/vos)   suturases [su.tuˈɾa.ses] (él/ella/Ud.)   suturase [su.tuˈɾa.se] (nosostros-as)   suturásemos [su.tuˈɾa.se.mos] (vosostros-as/os)   suturaseis [su.tuˈɾa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   suturasen [su.tuˈɾa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese suturado [u.ˈβje.se su.tuˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieses suturado [u.ˈβje.ses su.tuˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese suturado [u.ˈβje.se su.tuˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos suturado [u.ˈβje.se.mos su.tuˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis suturado [u.ˈβje.sejs su.tuˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen suturado [u.ˈβje.sen su.tuˈɾa.ðo]
Futur (yo)   suturare [su.tuˈɾa.ɾe] (tú/vos)   suturares [su.tuˈɾa.ɾes] (él/ella/Ud.)   suturare [su.tuˈɾa.ɾe] (nosostros-as)   suturáremos [su.tuˈɾa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   suturareis [su.tuˈɾa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   suturaren [su.tuˈɾa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere suturado [u.ˈβje.ɾe su.tuˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieres suturado [u.ˈβje.ɾes su.tuˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere suturado [u.ˈβje.ɾe su.tuˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos suturado [u.ˈβje.ɾe.mos su.tuˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis suturado [u.ˈβje.ɾejs su.tuˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren suturado [u.ˈβje.ɾen su.tuˈɾa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   sutura  suturá [suˈtu.ɾa] [su.tuˈɾa] (usted)   suture [suˈtu.ɾe] (nosostros-as)   suturemos [su.tuˈɾe.mos] (vosostros-as)   suturad [su.tuˈɾað] (ustedes)   suturen [suˈtu.ɾen]