Conjugaison:espagnol/rasurar

Conjugaison en espagnol
rasurar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

rasurar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	rasurar	[ra.suˈɾaɾ]	haber	rasurado	[aˌβeɾ ra.suˈɾa.ðo]
Gérondif	rasurando	[ra.suˈɾan̪.do]	habiendo	rasurado	[aˌβjen.do ra.suˈɾa.ðo]
Participe passé	rasurado	[ra.suˈɾa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   rasuro [raˈsu.ɾo] (tú/vos)  ou (vos)   rasuras  rasurás [raˈsu.ɾas] [ra.suˈɾas] (él/ella/Ud.)   rasura [raˈsu.ɾa] (nosostros-as)   rasuramos [ra.suˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   rasuráis [ra.suˈɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   rasuran [raˈsu.ɾan]	Passé composé (yo)   he rasurado [e ra.suˈɾa.ðo] (tú/vos)   has rasurado [as ra.suˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha rasurado [a ra.suˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hemos rasurado [ˈe.mos ra.suˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis rasurado [a.ˈβejs ra.suˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han rasurado [an ra.suˈɾa.ðo]
Imparfait (yo)   rasuraba [ra.suˈɾa.βa] (tú/vos)   rasurabas [ra.suˈɾa.βas] (él/ella/Ud.)   rasuraba [ra.suˈɾa.βa] (nosostros-as)   rasurábamos [ra.suˈɾa.βa.mos] (vosostros-as/os)   rasurabais [ra.suˈɾa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   rasuraban [ra.suˈɾa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había rasurado [a.ˈβi.a ra.suˈɾa.ðo] (tú/vos)   habías rasurado [a.ˈβi.as ra.suˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   había rasurado [a.ˈβi.a ra.suˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habíamos rasurado [a.ˈβi.a.mos ra.suˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais rasurado [a.ˈβi.ajs ra.suˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían rasurado [a.ˈβi.an ra.suˈɾa.ðo]
Passé simple (yo)   rasuré [ra.suˈɾe] (tú/vos)   rasuraste [ra.suˈɾas.te] (él/ella/Ud.)   rasuró [ra.suˈɾo] (nosostros-as)   rasuramos [ra.suˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   rasurasteis [ra.suˈɾas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   rasuraron [ra.suˈɾa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube rasurado [ˈu.βe ra.suˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubiste rasurado [u.ˈβi.ste ra.suˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo rasurado [ˈu.βo ra.suˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubimos rasurado [u.ˈβi.mos ra.suˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis rasurado [u.ˈβi.stejs ra.suˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron rasurado [u.ˈβje.ɾon ra.suˈɾa.ðo]
Futur simple (yo)   rasuraré [ra.su.ɾaˈɾe] (tú/vos)   rasurarás [ra.su.ɾaˈɾas] (él/ella/Ud.)   rasurará [ra.su.ɾaˈɾa] (nosostros-as)   rasuraremos [ra.su.ɾaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   rasuraréis [ra.su.ɾaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   rasurarán [ra.su.ɾaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré rasurado [a.ˈβɾe ra.suˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrás rasurado [a.ˈβɾas ra.suˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá rasurado [a.ˈβɾa ra.suˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habremos rasurado [a.ˈβɾe.mos ra.suˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis rasurado [a.ˈβɾejs ra.suˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán rasurado [a.ˈβɾan ra.suˈɾa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   rasuraría [ra.su.ɾaˈɾi.a] (tú/vos)   rasurarías [ra.su.ɾaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   rasuraría [ra.su.ɾaˈɾi.a] (nosostros-as)   rasuraríamos [ra.su.ɾaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   rasuraríais [ra.su.ɾaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   rasurarían [ra.su.ɾaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría rasurado [a.ˈβɾi.a ra.suˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrías rasurado [a.ˈβɾi.as ra.suˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría rasurado [a.ˈβɾi.a ra.suˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habríamos rasurado [a.ˈβɾi.a.mos ra.suˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais rasurado [a.ˈβɾi.ajs ra.suˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían rasurado [a.ˈβɾi.an ra.suˈɾa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   rasure [ra.ˈsu.ɾe] (tú/vos)  ou (vos)   rasures  rasurés [ra.ˈsu.ɾes] [ra.suˈɾes] (él/ella/Ud.)   rasure [ra.ˈsu.ɾe] (nosostros-as)   rasuremos [ra.suˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   rasuréis [ra.suˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   rasuren [ra.ˈsu.ɾen]	Passé composé (yo)   haya rasurado [ˈa.ja ra.suˈɾa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas rasurado  hayás rasurado [ˈa.jas ra.suˈɾa.ðo] [a.ˈjas ra.suˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya rasurado [ˈa.ja ra.suˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hayamos rasurado [a.ˈja.mos ra.suˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis rasurado [a.ˈjajs ra.suˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan rasurado [ˈa.jan ra.suˈɾa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   rasurara [ra.suˈɾa.ɾa] (tú/vos)   rasuraras [ra.suˈɾa.ɾas] (él/ella/Ud.)   rasurara [ra.suˈɾa.ɾa] (nosostros-as)   rasuráramos [ra.suˈɾa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   rasurarais [ra.suˈɾa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   rasuraran [ra.suˈɾa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera rasurado [u.ˈβje.ɾa ra.suˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieras rasurado [u.ˈβje.ɾas ra.suˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera rasurado [u.ˈβje.ɾa ra.suˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos rasurado [u.ˈβje.ɾa.mos ra.suˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais rasurado [u.ˈβje.ɾajs ra.suˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran rasurado [u.ˈβje.ɾan ra.suˈɾa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   rasurase [ra.suˈɾa.se] (tú/vos)   rasurases [ra.suˈɾa.ses] (él/ella/Ud.)   rasurase [ra.suˈɾa.se] (nosostros-as)   rasurásemos [ra.suˈɾa.se.mos] (vosostros-as/os)   rasuraseis [ra.suˈɾa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   rasurasen [ra.suˈɾa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese rasurado [u.ˈβje.se ra.suˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieses rasurado [u.ˈβje.ses ra.suˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese rasurado [u.ˈβje.se ra.suˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos rasurado [u.ˈβje.se.mos ra.suˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis rasurado [u.ˈβje.sejs ra.suˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen rasurado [u.ˈβje.sen ra.suˈɾa.ðo]
Futur (yo)   rasurare [ra.suˈɾa.ɾe] (tú/vos)   rasurares [ra.suˈɾa.ɾes] (él/ella/Ud.)   rasurare [ra.suˈɾa.ɾe] (nosostros-as)   rasuráremos [ra.suˈɾa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   rasurareis [ra.suˈɾa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   rasuraren [ra.suˈɾa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere rasurado [u.ˈβje.ɾe ra.suˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieres rasurado [u.ˈβje.ɾes ra.suˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere rasurado [u.ˈβje.ɾe ra.suˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos rasurado [u.ˈβje.ɾe.mos ra.suˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis rasurado [u.ˈβje.ɾejs ra.suˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren rasurado [u.ˈβje.ɾen ra.suˈɾa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   rasura  rasurá [raˈsu.ɾa] [ra.suˈɾa] (usted)   rasure [raˈsu.ɾe] (nosostros-as)   rasuremos [ra.suˈɾe.mos] (vosostros-as)   rasurad [ra.suˈɾað] (ustedes)   rasuren [raˈsu.ɾen]