Conjugaison:espagnol/inducir

Conjugaison en espagnol
inducir
Verbe du 3e groupe, conjugué comme {{es-conj-3}}

inducir, verbe espagnol du 3^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	inducir	[in.duˈθiɾ]	haber	inducido	[aˌβeɾ in.duˈθi.ðo]
Gérondif	induciendo	[in.duˈθjen̪.do]	habiendo	inducido	[aˌβjen.do in.duˈθi.ðo]
Participe passé	inducido	[in.duˈθi.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   induzco [inˈdu.θko] (tú/vos)  ou (vos)   induces  inducís [in.duˈθes] [in.duˈθis] (él/ella/Ud.)   induce [in.duˈθe] (nosostros-as)   inducimos [in.duˈθi.mos] (vosostros-as/os)   inducís [in.duˈθis] (ellos-as/Uds.)   inducen [in.duˈθen]	Passé composé (yo)   he inducido [e in.duˈθi.ðo] (tú/vos)   has inducido [as in.duˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   ha inducido [a in.duˈθi.ðo] (nosotros-as)   hemos inducido [ˈe.mos in.duˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habéis inducido [a.ˈβejs in.duˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   han inducido [an in.duˈθi.ðo]
Imparfait (yo)   inducía [in.duˈθi.a] (tú/vos)   inducías [in.duˈθi.as] (él/ella/Ud.)   inducía [in.duˈθi.a] (nosostros-as)   inducíamos [in.duˈθi.a.mos] (vosostros-as/os)   inducíais [in.duˈθi.ais] (ellos-as/Uds.)   inducían [in.duˈθi.an]	Plus-que-parfait (yo)   había inducido [a.ˈβi.a in.duˈθi.ðo] (tú/vos)   habías inducido [a.ˈβi.as in.duˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   había inducido [a.ˈβi.a in.duˈθi.ðo] (nosotros-as)   habíamos inducido [a.ˈβi.a.mos in.duˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habíais inducido [a.ˈβi.ajs in.duˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían inducido [a.ˈβi.an in.duˈθi.ðo]
Passé simple (yo)   inducí [in.duˈθi] (tú/vos)   induciste [in.duˈθis.te] (él/ella/Ud.)   indució [in.duˈθjo] (nosostros-as)   inducimos [in.duˈθi.mos] (vosostros-as/os)   inducisteis [in.duˈθis.teis] (ellos-as/Uds.)   inducieron [in.duˈθje.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube inducido [ˈu.βe in.duˈθi.ðo] (tú/vos)   hubiste inducido [u.ˈβi.ste in.duˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo inducido [ˈu.βo in.duˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubimos inducido [u.ˈβi.mos in.duˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis inducido [u.ˈβi.stejs in.duˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron inducido [u.ˈβje.ɾon in.duˈθi.ðo]
Futur simple (yo)   induciré [in.duˈθiˈɾe] (tú/vos)   inducirás [in.duˈθiˈɾas] (él/ella/Ud.)   inducirá [in.duˈθiˈɾa] (nosostros-as)   induciremos [in.duˈθiˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   induciréis [in.duˈθiˈɾeis] (ellos-as/Uds.)   inducirán [in.duˈθiˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré inducido [a.ˈβɾe in.duˈθi.ðo] (tú/vos)   habrás inducido [a.ˈβɾas in.duˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá inducido [a.ˈβɾa in.duˈθi.ðo] (nosotros-as)   habremos inducido [a.ˈβɾe.mos in.duˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habréis inducido [a.ˈβɾejs in.duˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán inducido [a.ˈβɾan in.duˈθi.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   induciría [in.duˈθi.ˈɾi.a] (tú/vos)   inducirías [in.duˈθi.ˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   induciría [in.duˈθi.ˈɾi.a] (nosostros-as)   induciríamos [in.duˈθi.ˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   induciríais [in.duˈθi.ˈɾi.ais] (ellos-as/Uds.)   inducirían [in.duˈθi.ˈɾi.an]

Passé (yo)   habría inducido [a.ˈβɾi.a in.duˈθi.ðo] (tú/vos)   habrías inducido [a.ˈβɾi.as in.duˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habría inducido [a.ˈβɾi.a in.duˈθi.ðo] (nosotros-as)   habríamos inducido [a.ˈβɾi.a.mos in.duˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habríais inducido [a.ˈβɾi.ajs in.duˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían inducido [a.ˈβɾi.an in.duˈθi.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   induzca [in.ˈdu.θka] (tú/vos)  ou (vos)   induzcas  induzcás [in.ˈdu.θkas] [in.ˈdu.θkas] (él/ella/Ud.)   induzca [in.ˈdu.θka] (nosostros-as)   induzcamos [in.duˈθka.mos] (vosostros-as/os)   induzcáis [in.duˈθkais] (ellos-as/Uds.)   induzcan [in.ˈdu.θkan]	Passé composé (yo)   haya inducido [ˈa.ja in.duˈθi.ðo] (tú/vos)   hayas inducido [ˈa.jas in.duˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   haya inducido [ˈa.ja in.duˈθi.ðo] (nosotros-as)   hayamos inducido [a.ˈja.mos in.duˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis inducido [a.ˈjajs in.duˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan inducido [ˈa.jan in.duˈθi.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   induciera [in.duˈθje.ɾa] (tú/vos)   inducieras [in.duˈθje.ɾas] (él/ella/Ud.)   induciera [in.duˈθje.ɾa] (nosostros-as)   induciéramos [in.duˈθje.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   inducierais [in.duˈθje.ɾais] (ellos-as/Uds.)   inducieran [in.duˈθje.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera inducido [u.ˈβje.ɾa in.duˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieras inducido [u.ˈβje.ɾas in.duˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera inducido [u.ˈβje.ɾa in.duˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos inducido [u.ˈβje.ɾa.mos in.duˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais inducido [u.ˈβje.ɾajs in.duˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran inducido [u.ˈβje.ɾan in.duˈθi.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   induciese [in.duˈθje.se] (tú/vos)   inducieses [in.duˈθje.ses] (él/ella/Ud.)   induciese [in.duˈθje.se] (nosostros-as)   induciésemos [in.duˈθje.se.mos] (vosostros-as/os)   inducieseis [in.duˈθje.seis] (ellos-as/Uds.)   induciesen [in.duˈθje.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese inducido [u.ˈβje.se in.duˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieses inducido [u.ˈβje.ses in.duˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese inducido [u.ˈβje.se in.duˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos inducido [u.ˈβje.se.mos in.duˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis inducido [u.ˈβje.sejs in.duˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen inducido [u.ˈβje.sen in.duˈθi.ðo]
Futur (yo)   induciere [in.duˈθje.ɾe] (tú/vos)   inducieres [in.duˈθje.ɾes] (él/ella/Ud.)   induciere [in.duˈθje.ɾe] (nosostros-as)   induciéremos [in.duˈθje.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   induciereis [in.duˈθje.ɾeis] (ellos-as/Uds.)   inducieren [in.duˈθje.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere inducido [u.ˈβje.ɾe in.duˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieres inducido [u.ˈβje.ɾes in.duˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere inducido [u.ˈβje.ɾe in.duˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos inducido [u.ˈβje.ɾe.mos in.duˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis inducido [u.ˈβje.ɾejs in.duˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren inducido [u.ˈβje.ɾen in.duˈθi.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   induce  inducí [in.duˈθe] [in.duˈθi] (usted)   induzca [inˈdu.θka] (nosostros-as)   induzcamos [in.duˈθka.mos] (vosostros-as)   inducid [in.duˈθið] (ustedes)   induzcan [inˈdu.θkan]