Conjugaison:espagnol/enloquecer

Conjugaison en espagnol
enloquecer
Verbe du 2e groupe, conjugué comme {{es-conj-2}}

enloquecer, verbe espagnol du 2^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	enloquecer	[en.lo.keˈθɛɾ]	haber	enloquecido	[aˌβeɾ en.lo.keˈθi.ðo]
Gérondif	enloqueciendo	[en.lo.keˈθjen̪.do]	habiendo	enloquecido	[aˌβjen.do en.lo.keˈθi.ðo]
Participe passé	enloquecido	[en.lo.keˈθi.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   enloquezco [en.loˈke.θko] (tú/vos)  ou (vos)   enloqueces  enloquecés [en.loˈke.θes] [en.lo.keˈθes] (él/ella/Ud.)   enloquece [en.loˈke.θe] (nosostros-as)   enloquecemos [en.lo.keˈθe.mos] (vosostros-as/os)   enloquecéis [en.lo.keˈθei̯s] (ellos-as/Uds.)   enloquecen [en.loˈke.θen]	Passé composé (yo)   he enloquecido [e en.lo.keˈθi.ðo] (tú/vos)   has enloquecido [as en.lo.keˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   ha enloquecido [a en.lo.keˈθi.ðo] (nosotros-as)   hemos enloquecido [ˈe.mos en.lo.keˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habéis enloquecido [a.ˈβejs en.lo.keˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   han enloquecido [an en.lo.keˈθi.ðo]
Imparfait (yo)   enloquecía [en.lo.keˈθi.a] (tú/vos)   enloquecías [en.lo.keˈθi.as] (él/ella/Ud.)   enloquecía [en.lo.keˈθi.a] (nosostros-as)   enloquecíamos [en.lo.keˈθi.a.mos] (vosostros-as/os)   enloquecíais [en.lo.keˈθi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   enloquecían [en.lo.keˈθi.an]	Plus-que-parfait (yo)   había enloquecido [a.ˈβi.a en.lo.keˈθi.ðo] (tú/vos)   habías enloquecido [a.ˈβi.as en.lo.keˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   había enloquecido [a.ˈβi.a en.lo.keˈθi.ðo] (nosotros-as)   habíamos enloquecido [a.ˈβi.a.mos en.lo.keˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habíais enloquecido [a.ˈβi.ajs en.lo.keˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían enloquecido [a.ˈβi.an en.lo.keˈθi.ðo]
Passé simple (yo)   enloquecí [en.lo.keˈθi] (tú/vos)   enloqueciste [en.lo.keˈθis.te] (él/ella/Ud.)   enloqueció [en.lo.keˈθjo] (nosostros-as)   enloquecimos [en.lo.keˈθi.mos] (vosostros-as/os)   enloquecisteis [en.lo.keˈθis.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   enloquecieron [en.lo.keˈθje.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube enloquecido [ˈu.βe en.lo.keˈθi.ðo] (tú/vos)   hubiste enloquecido [u.ˈβi.ste en.lo.keˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo enloquecido [ˈu.βo en.lo.keˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubimos enloquecido [u.ˈβi.mos en.lo.keˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis enloquecido [u.ˈβi.stejs en.lo.keˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron enloquecido [u.ˈβje.ɾon en.lo.keˈθi.ðo]
Futur simple (yo)   enloqueceré [en.lo.ke.θeˈɾe] (tú/vos)   enloquecerás [en.lo.ke.θeˈɾas] (él/ella/Ud.)   enloquecerá [en.lo.ke.θeˈɾa] (nosostros-as)   enloqueceremos [en.lo.ke.θeˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   enloqueceréis [en.lo.ke.θeˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   enloquecerán [en.lo.ke.θeˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré enloquecido [a.ˈβɾe en.lo.keˈθi.ðo] (tú/vos)   habrás enloquecido [a.ˈβɾas en.lo.keˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá enloquecido [a.ˈβɾa en.lo.keˈθi.ðo] (nosotros-as)   habremos enloquecido [a.ˈβɾe.mos en.lo.keˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habréis enloquecido [a.ˈβɾejs en.lo.keˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán enloquecido [a.ˈβɾan en.lo.keˈθi.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   enloquecería [en.lo.ke.θeˈɾi.a] (tú/vos)   enloquecerías [en.lo.ke.θeˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   enloquecería [en.lo.ke.θeˈɾi.a] (nosostros-as)   enloqueceríamos [en.lo.ke.θeˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   enloqueceríais [en.lo.ke.θeˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   enloquecerían [en.lo.ke.θeˈɾi.an]

Passé (yo)   habría enloquecido [a.ˈβɾi.a en.lo.keˈθi.ðo] (tú/vos)   habrías enloquecido [a.ˈβɾi.as en.lo.keˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habría enloquecido [a.ˈβɾi.a en.lo.keˈθi.ðo] (nosotros-as)   habríamos enloquecido [a.ˈβɾi.a.mos en.lo.keˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habríais enloquecido [a.ˈβɾi.ajs en.lo.keˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían enloquecido [a.ˈβɾi.an en.lo.keˈθi.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   enloquezca [en.lo.ˈke.θka] (tú/vos)  ou (vos)   enloquezcas  enloquezcás [en.lo.ˈke.θkas] [en.lo.keˈθkas] (él/ella/Ud.)   enloquezca [en.lo.ˈke.θka] (nosostros-as)   enloquezcamos [en.lo.keˈθka.mos] (vosostros-as/os)   enloquezcáis [en.lo.keˈθkai̯s] (ellos-as/Uds.)   enloquezcan [en.lo.ˈke.θkan]	Passé composé (yo)   haya enloquecido [ˈa.ja en.lo.keˈθi.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas enloquecido  hayás enloquecido [ˈa.jas en.lo.keˈθi.ðo] [a.ˈjas en.lo.keˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   haya enloquecido [ˈa.ja en.lo.keˈθi.ðo] (nosotros-as)   hayamos enloquecido [a.ˈja.mos en.lo.keˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis enloquecido [a.ˈjajs en.lo.keˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan enloquecido [ˈa.jan en.lo.keˈθi.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   enloqueciera [en.lo.keˈθje.ɾa] (tú/vos)   enloquecieras [en.lo.keˈθje.ɾas] (él/ella/Ud.)   enloqueciera [en.lo.keˈθje.ɾa] (nosostros-as)   enloqueciéramos [en.lo.keˈθje.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   enloquecierais [en.lo.keˈθje.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   enloquecieran [en.lo.keˈθje.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera enloquecido [u.ˈβje.ɾa en.lo.keˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieras enloquecido [u.ˈβje.ɾas en.lo.keˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera enloquecido [u.ˈβje.ɾa en.lo.keˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos enloquecido [u.ˈβje.ɾa.mos en.lo.keˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais enloquecido [u.ˈβje.ɾajs en.lo.keˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran enloquecido [u.ˈβje.ɾan en.lo.keˈθi.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   enloqueciese [en.lo.keˈθje.se] (tú/vos)   enloquecieses [en.lo.keˈθje.ses] (él/ella/Ud.)   enloqueciese [en.lo.keˈθje.se] (nosostros-as)   enloqueciésemos [en.lo.keˈθje.se.mos] (vosostros-as/os)   enloquecieseis [en.lo.keˈθje.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   enloqueciesen [en.lo.keˈθje.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese enloquecido [u.ˈβje.se en.lo.keˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieses enloquecido [u.ˈβje.ses en.lo.keˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese enloquecido [u.ˈβje.se en.lo.keˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos enloquecido [u.ˈβje.se.mos en.lo.keˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis enloquecido [u.ˈβje.sejs en.lo.keˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen enloquecido [u.ˈβje.sen en.lo.keˈθi.ðo]
Futur (yo)   enloqueciere [en.lo.keˈθje.ɾe] (tú/vos)   enloquecieres [en.lo.keˈθje.ɾes] (él/ella/Ud.)   enloqueciere [en.lo.keˈθje.ɾe] (nosostros-as)   enloqueciéremos [en.lo.keˈθje.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   enloqueciereis [en.lo.keˈθje.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   enloquecieren [en.lo.keˈθje.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere enloquecido [u.ˈβje.ɾe en.lo.keˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieres enloquecido [u.ˈβje.ɾes en.lo.keˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere enloquecido [u.ˈβje.ɾe en.lo.keˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos enloquecido [u.ˈβje.ɾe.mos en.lo.keˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis enloquecido [u.ˈβje.ɾejs en.lo.keˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren enloquecido [u.ˈβje.ɾen en.lo.keˈθi.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   enloquece  enloquecé [en.loˈke.θe] [en.lo.keˈθe] (usted)   enloquezca [en.loˈke.θka] (nosostros-as)   enloquezcamos [en.lo.keˈθka.mos] (vosostros-as)   enloqueced [en.lo.keˈθeð] (ustedes)   enloquezcan [en.loˈke.θkan]