Conjugaison:espagnol/dudar

Conjugaison en espagnol
dudar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

dudar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	dudar	[duˈðaɾ]	haber	dudado	[aˌβeɾ duˈða.ðo]
Gérondif	dudando	[duˈðan̪.do]	habiendo	dudado	[aˌβjen.do duˈða.ðo]
Participe passé	dudado	[duˈða.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   dudo [ˈdu.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   dudas  dudás [ˈdu.ðas] [duˈðas] (él/ella/Ud.)   duda [ˈdu.ða] (nosostros-as)   dudamos [duˈða.mos] (vosostros-as/os)   dudáis [duˈðai̯s] (ellos-as/Uds.)   dudan [ˈdu.ðan]	Passé composé (yo)   he dudado [e duˈða.ðo] (tú/vos)   has dudado [as duˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   ha dudado [a duˈða.ðo] (nosotros-as)   hemos dudado [ˈe.mos duˈða.ðo] (vosotros-as/os)   habéis dudado [a.ˈβejs duˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   han dudado [an duˈða.ðo]
Imparfait (yo)   dudaba [duˈða.βa] (tú/vos)   dudabas [duˈða.βas] (él/ella/Ud.)   dudaba [duˈða.βa] (nosostros-as)   dudábamos [duˈða.βa.mos] (vosostros-as/os)   dudabais [duˈða.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   dudaban [duˈða.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había dudado [a.ˈβi.a duˈða.ðo] (tú/vos)   habías dudado [a.ˈβi.as duˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   había dudado [a.ˈβi.a duˈða.ðo] (nosotros-as)   habíamos dudado [a.ˈβi.a.mos duˈða.ðo] (vosotros-as/os)   habíais dudado [a.ˈβi.ajs duˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían dudado [a.ˈβi.an duˈða.ðo]
Passé simple (yo)   dudé [duˈðe] (tú/vos)   dudaste [duˈðas.te] (él/ella/Ud.)   dudó [duˈðo] (nosostros-as)   dudamos [duˈða.mos] (vosostros-as/os)   dudasteis [duˈðas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   dudaron [duˈða.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube dudado [ˈu.βe duˈða.ðo] (tú/vos)   hubiste dudado [u.ˈβi.ste duˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo dudado [ˈu.βo duˈða.ðo] (nosotros-as)   hubimos dudado [u.ˈβi.mos duˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis dudado [u.ˈβi.stejs duˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron dudado [u.ˈβje.ɾon duˈða.ðo]
Futur simple (yo)   dudaré [du.ðaˈɾe] (tú/vos)   dudarás [du.ðaˈɾas] (él/ella/Ud.)   dudará [du.ðaˈɾa] (nosostros-as)   dudaremos [du.ðaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   dudaréis [du.ðaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   dudarán [du.ðaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré dudado [a.ˈβɾe duˈða.ðo] (tú/vos)   habrás dudado [a.ˈβɾas duˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá dudado [a.ˈβɾa duˈða.ðo] (nosotros-as)   habremos dudado [a.ˈβɾe.mos duˈða.ðo] (vosotros-as/os)   habréis dudado [a.ˈβɾejs duˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán dudado [a.ˈβɾan duˈða.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   dudaría [du.ðaˈɾi.a] (tú/vos)   dudarías [du.ðaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   dudaría [du.ðaˈɾi.a] (nosostros-as)   dudaríamos [du.ðaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   dudaríais [du.ðaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   dudarían [du.ðaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría dudado [a.ˈβɾi.a duˈða.ðo] (tú/vos)   habrías dudado [a.ˈβɾi.as duˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   habría dudado [a.ˈβɾi.a duˈða.ðo] (nosotros-as)   habríamos dudado [a.ˈβɾi.a.mos duˈða.ðo] (vosotros-as/os)   habríais dudado [a.ˈβɾi.ajs duˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían dudado [a.ˈβɾi.an duˈða.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   dude [ˈdu.ðe] (tú/vos)  ou (vos)   dudes  dudés [ˈdu.ðes] [duˈðes] (él/ella/Ud.)   dude [ˈdu.ðe] (nosostros-as)   dudemos [duˈðe.mos] (vosostros-as/os)   dudéis [duˈðei̯s] (ellos-as/Uds.)   duden [ˈdu.ðen]	Passé composé (yo)   haya dudado [ˈa.ja duˈða.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas dudado  hayás dudado [ˈa.jas duˈða.ðo] [a.ˈjas duˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   haya dudado [ˈa.ja duˈða.ðo] (nosotros-as)   hayamos dudado [a.ˈja.mos duˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis dudado [a.ˈjajs duˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan dudado [ˈa.jan duˈða.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   dudara [duˈða.ɾa] (tú/vos)   dudaras [duˈða.ɾas] (él/ella/Ud.)   dudara [duˈða.ɾa] (nosostros-as)   dudáramos [duˈða.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   dudarais [duˈða.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   dudaran [duˈða.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera dudado [u.ˈβje.ɾa duˈða.ðo] (tú/vos)   hubieras dudado [u.ˈβje.ɾas duˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera dudado [u.ˈβje.ɾa duˈða.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos dudado [u.ˈβje.ɾa.mos duˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais dudado [u.ˈβje.ɾajs duˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran dudado [u.ˈβje.ɾan duˈða.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   dudase [duˈða.se] (tú/vos)   dudases [duˈða.ses] (él/ella/Ud.)   dudase [duˈða.se] (nosostros-as)   dudásemos [duˈða.se.mos] (vosostros-as/os)   dudaseis [duˈða.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   dudasen [duˈða.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese dudado [u.ˈβje.se duˈða.ðo] (tú/vos)   hubieses dudado [u.ˈβje.ses duˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese dudado [u.ˈβje.se duˈða.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos dudado [u.ˈβje.se.mos duˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis dudado [u.ˈβje.sejs duˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen dudado [u.ˈβje.sen duˈða.ðo]
Futur (yo)   dudare [duˈða.ɾe] (tú/vos)   dudares [duˈða.ɾes] (él/ella/Ud.)   dudare [duˈða.ɾe] (nosostros-as)   dudáremos [duˈða.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   dudareis [duˈða.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   dudaren [duˈða.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere dudado [u.ˈβje.ɾe duˈða.ðo] (tú/vos)   hubieres dudado [u.ˈβje.ɾes duˈða.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere dudado [u.ˈβje.ɾe duˈða.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos dudado [u.ˈβje.ɾe.mos duˈða.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis dudado [u.ˈβje.ɾejs duˈða.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren dudado [u.ˈβje.ɾen duˈða.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   duda  dudá [ˈdu.ða] [duˈða] (usted)   dude [ˈdu.ðe] (nosostros-as)   dudemos [duˈðe.mos] (vosostros-as)   dudad [duˈðað] (ustedes)   duden [ˈdu.ðen]