Conjugaison:espagnol/desenroscar

Conjugaison en espagnol
desenroscar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

desenroscar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	desenroscar	[de.sen.rosˈkaɾ]	haber	desenroscado	[aˌβeɾ de.sen.rosˈka.ðo]
Gérondif	desenroscando	[de.sen.rosˈkan̪.do]	habiendo	desenroscado	[aˌβjen.do de.sen.rosˈka.ðo]
Participe passé	desenroscado	[de.sen.rosˈka.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   desenrosco [de.senˈros.ko] (tú/vos)  ou (vos)   desenroscas  desenroscás [de.senˈros.kas] [de.sen.rosˈkas] (él/ella/Ud.)   desenrosca [de.senˈros.ka] (nosostros-as)   desenroscamos [de.sen.rosˈka.mos] (vosostros-as/os)   desenroscáis [de.sen.rosˈkai̯s] (ellos-as/Uds.)   desenroscan [de.senˈros.kan]	Passé composé (yo)   he desenroscado [e de.sen.rosˈka.ðo] (tú/vos)   has desenroscado [as de.sen.rosˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   ha desenroscado [a de.sen.rosˈka.ðo] (nosotros-as)   hemos desenroscado [ˈe.mos de.sen.rosˈka.ðo] (vosotros-as/os)   habéis desenroscado [a.ˈβejs de.sen.rosˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   han desenroscado [an de.sen.rosˈka.ðo]
Imparfait (yo)   desenroscaba [de.sen.rosˈka.βa] (tú/vos)   desenroscabas [de.sen.rosˈka.βas] (él/ella/Ud.)   desenroscaba [de.sen.rosˈka.βa] (nosostros-as)   desenroscábamos [de.sen.rosˈka.βa.mos] (vosostros-as/os)   desenroscabais [de.sen.rosˈka.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   desenroscaban [de.sen.rosˈka.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había desenroscado [a.ˈβi.a de.sen.rosˈka.ðo] (tú/vos)   habías desenroscado [a.ˈβi.as de.sen.rosˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   había desenroscado [a.ˈβi.a de.sen.rosˈka.ðo] (nosotros-as)   habíamos desenroscado [a.ˈβi.a.mos de.sen.rosˈka.ðo] (vosotros-as/os)   habíais desenroscado [a.ˈβi.ajs de.sen.rosˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían desenroscado [a.ˈβi.an de.sen.rosˈka.ðo]
Passé simple (yo)   desenrosqué [de.sen.rosˈke] (tú/vos)   desenroscaste [de.sen.rosˈkas.te] (él/ella/Ud.)   desenroscó [de.sen.rosˈko] (nosostros-as)   desenroscamos [de.sen.rosˈka.mos] (vosostros-as/os)   desenroscasteis [de.sen.rosˈkas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenroscaron [de.sen.rosˈka.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube desenroscado [ˈu.βe de.sen.rosˈka.ðo] (tú/vos)   hubiste desenroscado [u.ˈβi.ste de.sen.rosˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo desenroscado [ˈu.βo de.sen.rosˈka.ðo] (nosotros-as)   hubimos desenroscado [u.ˈβi.mos de.sen.rosˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis desenroscado [u.ˈβi.stejs de.sen.rosˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron desenroscado [u.ˈβje.ɾon de.sen.rosˈka.ðo]
Futur simple (yo)   desenroscaré [de.sen.ros.kaˈɾe] (tú/vos)   desenroscarás [de.sen.ros.kaˈɾas] (él/ella/Ud.)   desenroscará [de.sen.ros.kaˈɾa] (nosostros-as)   desenroscaremos [de.sen.ros.kaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   desenroscaréis [de.sen.ros.kaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenroscarán [de.sen.ros.kaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré desenroscado [a.ˈβɾe de.sen.rosˈka.ðo] (tú/vos)   habrás desenroscado [a.ˈβɾas de.sen.rosˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá desenroscado [a.ˈβɾa de.sen.rosˈka.ðo] (nosotros-as)   habremos desenroscado [a.ˈβɾe.mos de.sen.rosˈka.ðo] (vosotros-as/os)   habréis desenroscado [a.ˈβɾejs de.sen.rosˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán desenroscado [a.ˈβɾan de.sen.rosˈka.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   desenroscaría [de.sen.ros.kaˈɾi.a] (tú/vos)   desenroscarías [de.sen.ros.kaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   desenroscaría [de.sen.ros.kaˈɾi.a] (nosostros-as)   desenroscaríamos [de.sen.ros.kaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   desenroscaríais [de.sen.ros.kaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   desenroscarían [de.sen.ros.kaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría desenroscado [a.ˈβɾi.a de.sen.rosˈka.ðo] (tú/vos)   habrías desenroscado [a.ˈβɾi.as de.sen.rosˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   habría desenroscado [a.ˈβɾi.a de.sen.rosˈka.ðo] (nosotros-as)   habríamos desenroscado [a.ˈβɾi.a.mos de.sen.rosˈka.ðo] (vosotros-as/os)   habríais desenroscado [a.ˈβɾi.ajs de.sen.rosˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían desenroscado [a.ˈβɾi.an de.sen.rosˈka.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   desenrosque [de.sen.ˈros.ke] (tú/vos)  ou (vos)   desenrosques  desenrosqués [de.sen.ˈros.kes] [de.sen.rosˈkes] (él/ella/Ud.)   desenrosque [de.sen.ˈros.ke] (nosostros-as)   desenrosquemos [de.sen.rosˈke.mos] (vosostros-as/os)   desenrosquéis [de.sen.rosˈkei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenrosquen [de.sen.ˈros.ken]	Passé composé (yo)   haya desenroscado [ˈa.ja de.sen.rosˈka.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas desenroscado  hayás desenroscado [ˈa.jas de.sen.rosˈka.ðo] [a.ˈjas de.sen.rosˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   haya desenroscado [ˈa.ja de.sen.rosˈka.ðo] (nosotros-as)   hayamos desenroscado [a.ˈja.mos de.sen.rosˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis desenroscado [a.ˈjajs de.sen.rosˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan desenroscado [ˈa.jan de.sen.rosˈka.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   desenroscara [de.sen.rosˈka.ɾa] (tú/vos)   desenroscaras [de.sen.rosˈka.ɾas] (él/ella/Ud.)   desenroscara [de.sen.rosˈka.ɾa] (nosostros-as)   desenroscáramos [de.sen.rosˈka.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   desenroscarais [de.sen.rosˈka.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   desenroscaran [de.sen.rosˈka.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera desenroscado [u.ˈβje.ɾa de.sen.rosˈka.ðo] (tú/vos)   hubieras desenroscado [u.ˈβje.ɾas de.sen.rosˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera desenroscado [u.ˈβje.ɾa de.sen.rosˈka.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos desenroscado [u.ˈβje.ɾa.mos de.sen.rosˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais desenroscado [u.ˈβje.ɾajs de.sen.rosˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran desenroscado [u.ˈβje.ɾan de.sen.rosˈka.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   desenroscase [de.sen.rosˈka.se] (tú/vos)   desenroscases [de.sen.rosˈka.ses] (él/ella/Ud.)   desenroscase [de.sen.rosˈka.se] (nosostros-as)   desenroscásemos [de.sen.rosˈka.se.mos] (vosostros-as/os)   desenroscaseis [de.sen.rosˈka.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenroscasen [de.sen.rosˈka.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese desenroscado [u.ˈβje.se de.sen.rosˈka.ðo] (tú/vos)   hubieses desenroscado [u.ˈβje.ses de.sen.rosˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese desenroscado [u.ˈβje.se de.sen.rosˈka.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos desenroscado [u.ˈβje.se.mos de.sen.rosˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis desenroscado [u.ˈβje.sejs de.sen.rosˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen desenroscado [u.ˈβje.sen de.sen.rosˈka.ðo]
Futur (yo)   desenroscare [de.sen.rosˈka.ɾe] (tú/vos)   desenroscares [de.sen.rosˈka.ɾes] (él/ella/Ud.)   desenroscare [de.sen.rosˈka.ɾe] (nosostros-as)   desenroscáremos [de.sen.rosˈka.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   desenroscareis [de.sen.rosˈka.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenroscaren [de.sen.rosˈka.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere desenroscado [u.ˈβje.ɾe de.sen.rosˈka.ðo] (tú/vos)   hubieres desenroscado [u.ˈβje.ɾes de.sen.rosˈka.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere desenroscado [u.ˈβje.ɾe de.sen.rosˈka.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos desenroscado [u.ˈβje.ɾe.mos de.sen.rosˈka.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis desenroscado [u.ˈβje.ɾejs de.sen.rosˈka.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren desenroscado [u.ˈβje.ɾen de.sen.rosˈka.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   desenrosca  desenroscá [de.senˈros.ka] [de.sen.rosˈka] (usted)   desenrosque [de.senˈros.ke] (nosostros-as)   desenrosquemos [de.sen.rosˈke.mos] (vosostros-as)   desenroscad [de.sen.rosˈkað] (ustedes)   desenrosquen [de.senˈros.ken]